4/6/09

Γιόμ Κιππούρ - Η Ημέρα του Εξιλασμού

«Επειδή, σ’ αυτή την ημέρα ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση για σας, για να σας καθαρίσει, ώστε να είστε καθαροί από όλες τις αμαρτίες σας μπροστά στον ΚΥΡΙΟ. Σάββατο ανάπαυσης θα είναι σε σας, και θα ταπεινώσετε τις ψυχές σας, σε αιώνιο θεσμό....Και αυτό θα είναι σε σας αιώνιος θεσμός, να κάνετε εξιλέωση για τους υιούς Ισραήλ για όλες τις αμαρτίες τους μια φορά το χρόνο». (Λευιτικό 16:30-34)
Μετά τη Γιορτή των Εβδομάδων (Σαβουότ), την Πεντηκοστή, επικρατεί σιωπή για τέσσερις μήνες. Ξαφνικά η σιωπή σπάει από το φύσημα σαλπίγγων, την πρώτη ημέρα του Tishri, που καλούν την προσοχή όλου του έθνους σε μια φοβερή και τρομερή εμπειρία που πρόκειται να συμβεί. Είναι η Ρος Χασανά, η Γιορτή των Σαλπίγγων, η πρωτοχρονιά.
Μετά τη Ρος Χασανά και δέκα μέρες μετάνοιας έρχεται η ημέρα του εξιλασμού. Αυτή είναι η μέρα που ο λαός ζητάει τη χάρη και το έλεος του Θεού για να μη θυμηθεί τις αμαρτίες του αγαπημένου του λαού Ισραήλ.
Η Γιόμ Κιππούρ αρχίζει με τη δύση, στο τέλος της ένατης ημέρας του Tishri, (7ος μήνας του Βιβλικού Έτους). Αυτή είναι η πιο ιερή και επίσημη γιορτή- «Το Σάββατο των Σαββάτων».
Εφόσον αυτή είναι η μέρα λογαριασμού, μεταξύ του Ισραήλ και του Θεού του, είναι ημέρα νηστείας, για να δείξουν στο ΚΥΡΙΟ τους ότι μετανοούν. Ούτε τα χείλη τους που διψάνε, δεν δροσίζουν με νερό.
Η γιορτή αυτή είναι για καθένα από 13 ετών και πάνω, με εξαίρεση αν είναι κάποιος πολύ άρρωστος και υπάρχει κίνδυνος να μην επιζήσει, αν δεν φάει φαγητό.

Τι σημαίνει η Γιόμ Κιππούρ
Το όνομα Γιόμ Κιππούρ προέρχεται από την εβραϊκή λέξη, ‘καππέρ’ (καλύπτω). Ο Θεός τώρα καλύπτει τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ με το αίμα της θυσίας, και την ‘κιππουρά’.
Όταν βλέπει το λαό Του δια του αίματος, τώρα τους βλέπει σαν ένα δίκαιο λαό και η ποινή του θανάτου έχει πληρωθεί. Β' Σαμουήλ 21:3 «Με τι θα κάνω εξιλέωση». Η λέξη που εδώ χρησιμοποιείται είναι και πάλι η λέξη ‘καππέρ’ και μας αφήνει με τη σκέψη ότι δεν υπάρχει εξιλέωση παρά μόνο δια του αίματος.
Το Ταλμούδ (Yoma 5a) λέει: «Δεν υπάρχει εξιλέωση παρά μόνο με αίμα». Τα λόγια του συγγραφέα της προς Εβραίους λένε τα ίδια: «Χωρίς χύση αίματος δεν γίνεται άφεση» (Εβραίους 9:22). Το αίμα, συνεπώς, γίνεται ουσιαστικό για τη διαδικασία της συγχώρησης.
Στο επιπρόσθετο έργο του Ιουδαϊκού λαού, την Καινή Διαθήκη, διαβάζουμε σχετικά με το αίμα: «Ο Χριστός πέθανε υπέρ των αμαρτιών μας» (Α' Κορ.15:3). Και στην Αποκάλυψη και πάλι: «...Το Αρνίο που είναι σφαγμένο από τη δημιουργία του κόσμου» (Αποκ.13:8).

Η θυσία
Η θυσία αποτελείτο από αρνιά, τη ξανθιά δαμάλα, ταύρους και δυο τράγοι. Οι δυο τράγοι ανήκαν στην ορισμένη θυσία της μέρας. Ο Αρχιερέας είχε ένα κουτί όπου υπήρχαν 2 δίσκοι πάνω στους οποίους έριχναν τον κλήρο σχετικά με την τύχη των δύο τράγων. Ο ένας ήταν ο αποδιοπομπαίος, στα εβραϊκά «Αζαζέλ», που έπαιρνε όλες τις αμαρτίες των υιών Ισραήλ σε έρημο τόπο, για να πεθάνει. «Κι ο Ααρών θα βάλλει τα δυο του χέρια επάνω στο κεφάλι του ζωντανού τράγου και θα εξομολογηθεί επάνω σ’ αυτόν όλες τις αμαρτίες των γιων Ισραήλ, και όλες τις παραβάσεις τους σε όλες τις αμαρτίες τους, και θα τις βάλλει στο κεφάλι του τράγου, και θα τον εξαποστείλει, με διορισμένο άνθρωπο, στην έρημο. Και ο τράγος θα βαστήξει επάνω του όλες τις ανομίες τους σε ακατοίκητη γη, και θα απολύσει τον τράγο στην έρημο». (Λευιτικό 16:21-22)
Τον δεύτερο τράγο τον έσφαζε ο Αρχιερέας έξω από το Ναό και το αίμα του το ράντιζε για να κάνει εξιλέωση. Την ώρα εκείνη, της ημέρας του Εξιλασμού, ο Αρχιερέας ήταν έτοιμος να μπει στον πιο Άγιο Τόπο, στα Άγια των Αγίων, για να ολοκληρώσει τη τελετή του εξιλασμού. Είχε μαζί του το αίμα από τις θυσίες και το ράντιζε στο θυσιαστήριο του θυμιάματος, στα Άγια και το παραπέτασμα, καθαρίζοντάς τα από τη μόλυνση της αμαρτίας. Μετά έμπαινε στα Άγια των Αγίων, με το αίμα, ράντιζε τον πιο Άγιο Τόπο, όπου ήταν η Κιβωτός της Διαθήκης και το «Ιλαστήριο» που τη σκέπαζε. Πάνω από το ‘Ιλαστήριο’, ανάμεσα στα Χερουβίμ, ήταν η «Σεκινά», - η ορατή παρουσία του Θεού σε σύννεφο. Εδώ ήταν, που ο Αρχιερέας στεκόταν μπροστά στην Κιβωτό της Διαθήκης, φέρνοντας το αίμα των θυσιών, μέσα σε κύπελλο, στο αριστερό του χέρι, για να το βάλει πάνω στα κέρατα της Κιβωτού και στο Ιλαστήριο. Ήταν εδώ, που ο Αρχιερέας εμφανιζόταν μπροστά στην ίδια την παρουσία του Θεού, ικετεύοντας τον ΚΥΡΙΟ με το μυστηριώδες και ιερό όνομά Του, «ΓΧΒΧ».
Ενώ ο Αρχιερέας ήταν στα Άγια των Αγίων, στην ίδια την παρουσία του Θεού, ο λαός έξω ανέμενε με αυξανόμενη αγωνία για την υγεία του Αρχιερέα. Γιατί στα κάτω μέρος του χιτώνα του υπήρχαν κρεμασμένα κουδούνια που ο λαός τα άκουγε κι όταν τα άκουγε, ήξερε ότι ήταν εντάξει. Η σιωπή ήταν εκκωφαντική, γιατί αν ο ΚΥΡΙΟΣ δεν αναγνώριζε τη θυσία, και αυτός πέθαινε ή αν ο Ιερέας δεν ήταν άξιος και πέθαινε, τα κουδούνια θα σταματούσαν να ηχούν.
Με το που άκουγαν τον ήχο των κουδουνιών να μεγαλώνει και βλέποντας τον Αρχιερέα, ο λαός χαιρόταν υπερβολικά, επειδή ο ΚΥΡΙΟΣ είχε δεχτεί τη θυσία κι αυτοί είχαν συγχωρεθεί από τις αμαρτίες τους. Έλεγε: «Οι αμαρτίες σας έχουν συγχωρεθεί». Υπήρχε μεγάλη χαρά γιατί είχαν πράγματι συγχωρεθεί από τον Δημιουργό τους και ΚΥΡΙΟ των Δυνάμεων. Αυτή η υπερβολική χαρά, νομίζω ότι σήμερα, απαγγέλλεται ξανά στη ‘Σεμά’ που ακολουθεί: «Σεμά, Ισραέλ, Αντονάι ελοχέινου, Αντονάι εχάντ (Άκου, Ισραήλ: ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός μας είναι ένας ΚΥΡΙΟΣ)» (Δευτ.6:4). Αυτή είναι η μαρτυρία του Ισραήλ, σχετικά με τον ΚΥΡΙΟ και με τον κόσμο, ότι υπάρχει ένας Θεός και ένας ΚΥΡΙΟΣ.
Γνωρίζεις ότι αυτό είναι το έργο του Ισραήλ προς τον κόσμο; Ας το δούμε από το Λόγο του ΚΥΡΙΟΥ. «Εσείς είστε μάρτυρές μου, λέει ο ΚΥΡΙΟΣ, κι ο δούλος μου, που τον έκλεξα, για να μάθετε και να πιστέψετε σε μένα, και να εννοήσετε ότι εγώ ο ίδιος είμαι. Πριν από μένα άλλος Θεός δεν υπήρξε, ούτε ύστερα από μένα θα υπάρξει. Εγώ, εγώ είμαι ο ΚΥΡΙΟΣ, και εκτός από μένα άλλος σωτήρας δεν υπάρχει... κι εσείς είστε οι μάρτυρές μου, λέει ο ΚΥΡΙΟΣ, ότι εγώ είμαι ο Θεός» (Ησαΐας 43:10-12).
Πιστεύουμε στον Θεό; Εξαιτίας του Ισραήλ πιστεύουμε. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο Διάβολος θέλει να αναγκάσει το Ισραήλ να σιωπήσει, και μετά να πει: «Βλέπετε δεν υπάρχει Θεός, όλη η πίστη σας είναι μάταιη». Όλα όσα έχει πει ο Θεός θα εκπληρωθούν ανεξάρτητα με το τι κάνει ή το τι λέει ο άνθρωπος και το τι ο Σατανάς προσπαθεί να κάνει στο Ισραήλ. Το Ισραήλ υπάρχει εξαιτίας του Θεού και θα υπάρχει εξαιτίας του Θεού. «Εγώ είμαι ο ΚΥΡΙΟΣ, ο Άγιός σας, ο Ποιητής του Ισραήλ, ο Βασιλιάς σας» (Ησαΐας 43:15).
Τι γίνεται σήμερα στις συναγωγές στον κόσμο; Η λατρεία αρχίζει τη δύση με τον ψαλμωδό ντυμένο στα άσπρα, που απευθύνεται στη συνάθροιση με τα λόγια: «Με την εξουσία του εν υψίστοις Δικαστηρίου, και με την εξουσία του επί γης Δικαστηρίου, με τη γνώση αυτού που είναι Πανταχού Παρών, και με τη γνώση αυτής της συνάθροισης, ας αρχίσουμε να προσευχόμαστε γι’ αυτούς που έχουν αμαρτήσει».
Μετά απαγγέλλεται το ‘Kol-Nidrei’ (Όλοι οι Όρκοι): «Όλοι οι όρκοι, οι δεσμεύσεις, οι αφιερώσεις, οι υποσχέσεις, οι ποινές, και οι υποχρεώσεις, με ό,τι κι αν έχουμε ορκιστεί, αφιερωθεί και δεσμευτεί, από αυτήν τη Μέρα του Εξιλασμού μέχρι την επόμενη Μέρα του Εξιλασμού, είθε να μας βγει σε καλό. Γι’ όλα αυτά μετανιώνουμε. Θα συγχωρεθούν, θα ακυρωθούν, θα ακυρωθούν, και δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Δεν θα είναι δεσμευτικοί, ούτε θα έχουν κάποια δύναμη. Οι όρκοι μας δεν θα είναι όρκοι, οι δεσμεύσεις μας δεν θα είναι δεσμεύσεις, και οι υποσχέσεις μας δεν θα είναι υποσχέσεις».
Η προσευχή ‘Kol-Nidrei’ εκφράζει την ανικανότητα του ανθρώπου να τηρήσει τους όρκους, τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις του προς το Θεό. Πάντα είναι χρεώστης προς το Δημιουργό του και έχει ανάγκη λύτρωσης με άλλα μέσα. Ο Θεός πράγματι προμηθεύει τον Λυτρωτή, τον Σωτήρα κι Αυτόν που αγιάζει, γιατί αγαπάει τα παιδιά Του πάρα πολύ. Ο άνθρωπος δε μπορεί να τηρήσει από τη μεριά του τη συμφωνία, να Τον ακολουθήσει, να τηρήσει τις εντολές Του, να κάνει τα διατάγματά του κλπ. Χρειαζόμαστε ΕΞΙΛΕΩΣΗ, δεν μπορούμε να το κάνουμε με τις δικές μας προσπάθειες. Βαθιά μέσα στην καρδιά του Ισραήλ, ακούμε την κραυγή για τον Μεσσία. Αυτός μπορεί να το κάνει και μόνον Αυτός. Διαβάστε αυτή τη λειτουργία από το υμνολόγιο των Αγίων Ημερών, για την Ημέρα του Εξιλασμού:
«Ο δίκαιος Μεσσίας μας έφυγε από μας,
Είμαστε τρομερά πληγωμένοι, και δεν έχουμε κανέναν για να μας δικαιώσει.
Τις αμαρτίες μας και το ζυγό των παραβάσεών μας
Αυτός τις κουβαλάει, που είναι πληγωμένος εξαιτίας των παραβάσεών μας.
Αυτός κουβαλάει στους ώμους Του το βάρος των αμαρτιών μας.
Για να βρούμε συγχώρηση για όλες τις ανομίες μας.
Με τις πληγές Του θα γιατρευτούμε -
Ω Αιώνιε, είναι ο καιρός που θα έπρεπε να Τον δημιουργήσεις και πάλι!
»
Προσβλέπουν στον Μεσσία για να τους φέρει σωτηρία και συμφιλίωση με τον Θεό.

«Κοφέρ»
Μια άλλη μετάφραση της λέξης «καππέρ» είναι ‘κοφέρ’, που σημαίνει εξαγορά. «Αν του επιβληθεί τιμή εξαγοράς, θα δώσει για την ΕΞΑΓΟΡΑ της ζωής του, όση τιμή θα του επιβαλλόταν» (Έξοδος 21:30).
Αυτό εμφανίζει μια άλλη πλευρά της Λύτρωσης, την εξαγορά κάποιου. Ας τη δούμε πολύ προσεχτικά μέσα από μια ιστορία που θα μας την διευκρινίσει με παραστατικό τρόπο.
Ένα μικρό αγόρι, που ζούσε σε μια αγροτική περιοχή μιας χώρας, με ένα ποτάμι να κυλάει δίπλα στο αγρόκτημα του πατέρα του, έκανε μια βάρκα. Δούλευε για μέρεςe γι’ αυτό το έργο, σκαλίζοντας και κολλώντας και ταιριάζοντας, μέχρι που την τέλειωσε. Την έβαψε κόκκινη κι ήταν έτοιμη για να την χρησιμοποιήσει στην ακροποταμιά.
Για μέρες πολλές έπαιζε με τη βάρκα του και την πήγαινε πάνω - κάτω στον ορμίσκο. Μια μέρα, ενώ έπαιζε με τη βάρκα του, πέρασε ένας φίλος, και οι δυο τους άρχισαν να μιλάνε για τις περιπέτειές τους, ενώ το κόκκινο βαρκάκι συνέχιζε να κατεβαίνει το ποτάμι. Όταν κοίταξε γύρω, το αγόρι είδε ότι η μικρή κόκκινη βάρκα δεν ήταν εκεί κοντά του, αλλά φαινόταν σαν μια κόκκινη τελίτσα στη μέση του ποταμού, που προχωρούσε προς την έξοδο, για να ενωθεί με ένα άλλο μεγαλύτερο ποτάμι.
Το αγόρι λυπήθηκε που η βάρκα του χάθηκε, και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να βρει ξανά το κόκκινο βαρκάκι του. Δυο μήνες αργότερα ο πατέρας του τού είπε: ‘Θέλεις να έρθεις στην πόλη σήμερα μαζί μου;’ Το αγόρι είπε ναι κι οι δυο τους ξεκίνησαν. Μόλις μπήκαν στην πόλη το αγόρι πήγε στο μαγαζί με τα μεταχειρισμένα, για να δει τι υπήρχε για πούλημα. Εκεί, προς έκπληξή του, είδε τη μικρή κόκκινη βάρκα του, που του πήρε τόσο πολλή φροντίδα για να την φτιάξει. Ορμώντας μέσα, βρήκε ότι η βάρκα ήταν για πούλημα και ότι κόστιζε πολλά χρήματα. Πολλά περισσότερα από ό,τι είχε εκείνη τη στιγμή.
Αφού συνάντησε τον πατέρα του, γύρισε πίσω στο αγρόκτημα για να εργαστεί για τα λεφτά που χρειαζόταν για να αγοράσει το κόκκινο βαρκάκι. Ένας μήνας πέρασε και το μικρό αγόρι ήταν έτοιμο να πάει και πάλι στην πόλη, με τα χρήματά που κέρδισε στην τσέπη, για να πάρει το κόκκινο βαρκάκι του. Μπαίνοντας στο μαγαζί το αγόρι ακούμπησε τα χρήματα στο ταμείο και είπε: ‘Θέλω το κόκκινο βαρκάκι, που είναι στη βιτρίνα’. Ο υπάλληλος πήγε, του το έφερε και το αγόρι βγήκε από το μαγαζί. Ο υπάλληλος το άκουσε να μονολογεί, καθώς έβγαινε: ‘Τώρα, είσαι δυο φορές δικιά μου. Εγώ σε έκανα και εγώ σε ξαναγόρασα. Είσαι δυο φορές δικιά μου’.
Έτσι και Θεός εξαγόρασε το λαό Του από τον κόσμο της αμαρτίας και του θανάτου, με την εξιλαστήρια θυσία που προσφέρθηκε από την αρχή του χρόνου. Μια θυσία που θα τους έκανε ‘δυο φορές δικούς Του’. Αυτός τους έκανε: «Εγώ... ο Ποιητής του Ισραήλ » (Ησαΐας 43:15), «Ο λαός, που έπλασα για τον εαυτό μου, θα διηγείται την αίνεσή μου» (Ησαΐας 43:21), και Αυτός τους εξαγόρασε για τον εαυτό Του: «Επειδή ο ΚΥΡΙΟΣ εξαγόρασε τον Ιακώβ, και τον λύτρωσε από το χέρι του δυνατότερού του. Και θα έρθουν και θα ψάλλουν επάνω στο ύψος της Σιών, και θα συρρεύσουν στα αγαθά του ΚΥΡΙΟΥ, ...και η ψυχή τους θα είναι σαν παράδεισος που ολόγυρα ποτίζεται. Και πλέον δεν θα λυπηθούν, ολοκληρωτικά» (Ιερεμίας 31:11-12), με την εξιλαστήρια θυσία της Γιόμ Κιππούρ. Τι ένδοξες υποσχέσεις από τον ΚΥΡΙΟ της δόξας. Ο λόγος του ΚΥΡΙΟΥ είναι αληθινός και πιστός, Αυτός θα κάνει όλα όσα υποσχέθηκε. Άραγε, θα εκπληρωθούν οι Γραφές στην εποχή μας; «Ο ΚΥΡΙΟΣ των Δυνάμεων ορκίστηκε, λέγοντας: ‘Όπως θέλησα, έτσι θα γίνει, εξάπαντος. Και όπως αποφάσισα, έτσι θα μείνει» (Ησαΐας 14:24). Ο προφήτης είπε ότι θα υπήρχε ένας εξιλασμός που ο Θεός θα δεχόταν. Πιστεύω ότι ο καιρός σχεδόν πλησιάζει αναφορικά με τη χαρά του Ισραήλ και τον υπόλοιπο κόσμο, ο Μεσσίας έρχεται, σύντομα. Η πλήρης λύτρωση πλησιάζει.
Καθώς φτάνει το τέλος του 24ώρου και ο λαός είπε τις προσευχές του και τα αιτήματά του, η ώρα έχει περάσει, γιατί η καινούργια μέρα πλησιάζει.
Ο λαός λέει ξανά τη Σεμά και ακούει τη Σοφάρ (κέρατο κριαριού) να ηχεί, τη σάλπιγγα που αναγγέλλει τον ερχομό του Μεσσία. Εδώ είναι που συγκλίνουν η ΕΛΠΙΔΑ του Ισραήλ, και η ΕΛΠΙΔΑ των Χριστιανών. Ο Ισραήλ περιμένει τον ερχομό Του, αλλά και εμείς περιμένουμε τον ερχομό Του. Αληθινά, τα παρακάτω εδάφια της Γραφής γίνονται η ΕΛΠΙΔΑ μας:
«Και έτσι θα προσμείνει ο ΚΥΡΙΟΣ για να σας ελεήσει, και έτσι θα υψωθεί για να σας λυπηθεί. Επειδή, ο ΚΥΡΙΟΣ είναι Θεός κρίσης, μακάριοι όλοι αυτοί που τον περιμένουν» (Ησαΐας 30:18).
«Εγώ, όμως, θα περιμένω τον ΚΥΡΙΟ, που κρύβει το πρόσωπό του από τον οίκο Ιακώβ, κι επάνω σ’ αυτόν θα έχω την πεποίθησή μου» (Ησαΐας 8:17).
«Και κατά την ημέρα εκείνη θα πουν: ‘Να, αυτός είναι ο Θεός μας. τον περιμέναμε, και θα μας σώσει. Αυτός είναι ο ΚΥΡΙΟΣ, τον περιμέναμε, θα χαρούμε και θα ευφρανθούμε στη σωτηρία του» (Ησαΐας 25:9).
«...ΚΥΡΙΕ, σε περιμέναμε. ο πόθος της ψυχής μας είναι στο όνομά σου, και στην ενθύμησή σου» (Ησαΐας 26:8).
«ΚΥΡΙΕ, ελέησε μας, σε προσμένουμε, να είσαι...η σωτηρία μας...» (Ησαΐας 33:2).
«Έτσι κι ο Χριστός (ο Χρισμένος), μια φορά προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ’ αυτούς που τον προσμένουν για σωτηρία» (Εβραίους 9:28). Θυμήσου ότι είπε: «...Εγώ βάζω την ψυχή μου, για να την πάρω ξανά. Κανένας δεν την αφαιρεί από μένα, αλλά εγώ τη βάζω από μόνος μου. Εξουσία έχω να τη βάλω, κι εξουσία έχω να την πάρω ξανά...» (Ιωάννης 10:17-18). Αυτός έγινε το Αρνί, έδωσε τον Εαυτό Του, άφησε τη δόξα κι έγινε άνθρωπος για χάρη μας, πήρε πάνω Του τη φύση του σπέρματος του Αβραάμ, για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της θυσίας: «Επειδή, βέβαια, δεν πήρε φύση αγγέλων, αλλά πήρε από το σπέρμα του Αβραάμ. Γι’ αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας σ’ αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών του λαού» (Εβραίους 2:16-17). Αυτός κάλυψε τις αμαρτίες μας με το αίμα Του, έγινε τα λύτρα για το λαό Του. Τώρα Τον προσμένουμε – «για ΣΩΤΗΡΙΑ».
«...Άνδρες Γαλιλαίοι... Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφθηκε...θα έρθει έτσι, με τον ίδιο τρόπο που Τον είδατε να πορεύεται...» (Πράξεις 1:11).
«Ο ίδιος ο Κύριος θα κατέβει...με φωνή, ..και με σάλπιγγα Θεού, κι αυτοί που πέθαναν εν Χριστώ (ο Χρισμένος) θα αναστηθούν πρώτα ...εμείς που ζούμε...θα αρπαχτούμε μαζί τους ...σε συνάντηση του Κυρίου στον αέρα και...θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο» (Α' Θεσ.4:16-17).
Τρεις μέρες μετά τη Γιόμ Κιππούρ είναι η ‘Σουκκόθ’ ή Γιορτή των Σκηνών ή του Θερισμού, που διαρκεί οκτώ μέρες, συμβολικές της ολοκλήρωσης του έργου της χάρης. Μετά, όλος ο κύκλος των φθινοπωρινών γιορτών τελειώνει με τη ‘Σιμχάθ Τορά’ - την ‘Αγαλλίαση για το Νόμο’. Ύστερα έρχεται η χειμωνιάτική γιορτή, η ‘ΧΑΝΟΥΚΑ’ - η ‘Γιορτή των Φώτων’.Είθε ο Μεσσίας να σε ευλογήσει όταν βγαίνεις κι όταν μπαίνεις μέχρι να έρθει. Στο μεταξύ, ‘πρόσμενε’, λέω ‘πρόσμενε’ τον Κύριο. «Εκείνοι που με προσμένουν δεν θα ντροπιαστούν» (Ησαΐας 49:23γ).

Δεν υπάρχουν σχόλια: