Υπάρχουν πολλά και όμορφα μέρη στο σύγχρονο ισραήλ, άλλα με μεγάλη ιστορική και αρχαιολογική σημασία, άλλα με θρησκευτική, άλλα με παράξενα γεωλογικά γνωρίσματα και άλλα που οι ίδιοι οι κάτοικοι μετέτρεψαν σε μια εντυπωσιακή ομορφιά. Μερικά από αυτά έχω αναφέρει και σε άλλες αναρτήσεις. Εδώ, αναφέρω κάποια μέρη που δεν είχα αναφέρει μέχρι τώρα, μαζί με κάποια ήδη γνωστά.
ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ Η ΠΑΡΑΛΙΟΣ
Η Καισάρεια (Λατ. Caesarea Maritima, δηλ. «Παράλιος Καισάρεια» και Caesarea Palaestina, δηλ. «Καισάρεια της Παλαιστίνης») ήταν μια αρχαία Ρωμαϊκή πόλη και λιμάνι που χτίστηκε από τον Ηρώδη τον Μέγα μεταξύ 25 και 13 π.Χ. Τα ερείπιά της βρίσκονται σήμερα στη μεσογειακή ακτή του Ισραήλ, στο μέσο της διαδρομής ανάμεσα στις πόλεις Τελ Αβίβ και Χάιφα κι πλέον αποτελούν τουριστικό αξιοθέατο. Δίπλα στα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκεται η σύγχρονη ισραηλινή πόλη Κεσαρίγια (Qesarya). Από το βυζαντινό δρόμο και το ρωμαϊκό θέατρο, μέχρι το φρούριο των σταυροφόρων, οι επισκέπτες έχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να δουν. Ένα από τα πιο βασικά όμως, το υπέροχα διατηρημένο υδραγωγείο της πόλης, μοιάζει για κάποιον περίεργο λόγο να τους διαφεύγει. Η πόλη ποτέ δεν είχε τρεχούμενο νερό, έτσι όταν ο πληθυσμός της αυξήθηκε υπερβολικά ο βασιλιάς Ηρώδης διέταξε την κατασκευή του πρώτου υδραγωγείου της Καισαρείας. Για την εποχή του το όλο εγχείρημα ήταν θεαματικό και ακόμα και στις μέρες μας το υδραγωγείο παραμένει ένα εντυπωσιακό οικοδόμημα που λίγοι επιλέγουν να θαυμάσουν από κοντά, αν και βρίσκεται μόλις 10 χλμ. μακριά από τον κυρίως αρχαιολογικό χώρο.
ΤΕΛ ΑΒΙΒ
Το Τελ Αβίβ (στα εβραϊκά «Ανοιξιάτικος Λόφος») είναι παραθαλάσσια πόλη του Ισραήλ και η πρώτη πρωτεύουσά του, όταν ιδρύθηκε το κράτος. Η επίσημη ονομασία της είναι Τελ Αβίβ - Γιάφα (Ιόππη). Βρίσκεται στα παράλια της Μεσογείου και περίπου 53 χλμ. ΒΔ της Ιερουσαλήμ. Είναι κτισμένη στη κοιλάδα «Σαρών» και υδρεύεται από δύο μικρούς ποταμούς και αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα από τότε που ιδρύθηκε. Το 1952 αριθμούσε 350.000, ενώ σήμερα έχει 384.600 κατοίκους, ενώ η μητροπολιτική περιοχή έχει 3.150.000 κατοίκους. Η πόλη δημιουργήθηκε όταν το 1909 κτίστηκε ένα προάστιο στα ΒΑ της (τότε) αραβικής Γιάφας σε έκταση που είχε αγοραστεί από Βεδουίνους. Η ανάπτυξή της υπήρξε τόσο ραγδαία που στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε 200.000 κατοίκους, κυρίως Ισραηλίτες και η μεταξύ των δύο πόλεων απόσταση είχε καλυφθεί. Το 1948 όμως οι δυο πόλεις συγχωνεύθηκαν σε μία, ενώ πρώτα αποτελούσαν χωριστούς δήμους, και δημιουργήθηκε η πόλη Τελ Αβίβ - Γιάφα. Παρά τις μεγάλες και σφοδρές μάχες που σημειώθηκαν στη γύρω περιοχή στον πόλεμο με τους Άραβες, η πόλη δεν υπέστη μεγάλες ζημιές. Το Τελ Αβίβ είναι το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο της χώρας. Οι οικονομικές δραστηριότητες στην πόλη αντιπροσωπεύουν περίπου το 15% της εθνικής απασχόλησης και περίπου 17% του ΑΕΠ. Εκεί βρίσκεται συγκεντρωμένο μεγάλο μέρος της ισραηλινής βιομηχανίας και κυρίως βιομηχανίες υφαντουργίας, μεταλλουργίας, βυρσοδεψίας, τυπογραφίας και κατεργασίας διαμαντιών. Η μητροπολιτική περιοχή του Τελ Αβίβ (μαζί με τις δορυφορικές πόλεις, όπως η Χέρτσλια και η Πετάχ Τίκβα) είναι κέντρο της υψηλής τεχνολογίας του Ισραήλ. Αποτελεί επίσης σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο του Ισραήλ, με πολλά εκπαιδευτήρια. Η περιοχή γύρω από την πόλη είναι καλλιεργήσιμη και παράγονται λαχανικά, σιτάρι, λεμόνια, ελιές και πεπόνια. Το Τελ Αβίβ είναι το πολιτιστικό κέντρο του Ισραήλ. Είναι η έδρα σημαντικών πανεπιστημίων, θεάτρων, της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Ισραήλ, πολλών εφημερίδων κ.α. Η Λευκή Πόλη είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του μοντερνισμού και αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ενώ αξιοθέατο είναι και το Μουσείο Τέχνης του Τελ Αβίβ και το νεοσύστατο Μουσείο Βιομηχανικού Σχεδίου στο προάστιο Χολόν. Το Μουσείο Έρετς Ισραήλ, γνωστό για τη συλλογή των εκθεμάτων της αρχαιολογίας και της ιστορίας, στεγάζεται στην Πανεπιστημιούπολη. Η ατμόσφαιρα στην πόλη είναι πολύ φιλελεύθερη και ο τρόπος ζωής είναι κοσμοπολίτικος.
ΧΑΪΦΑ
H Χάιφα είναι πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού με πληθυσμό 195.000 περίπου κατοίκους. Βρίσκεται στη Μεσόγειο, στους πρόποδες του όρους Κάρμηλος. Η περιοχή γύρω από τη Χάιφα είναι άγονη και καλύπτεται από πεύκα και θάμνους εξαιτίας των βροχοπτώσεων που πέφτουν σπάνια. Η ανάπτυξη της πόλης έγινε ταυτόχρονα και εξαιτίας της εγκατάστασης των Εβραίων μεταναστών στο Ισραήλ. Η σημερινή πόλη, που ιδρύθηκε από τους Άραβες κατά το 18ο αιώνα, έχει πολλές βιομηχανίες κυρίως στους τομείς χημικών προϊόντων, υφαντουργίας, μηχανουργίας, ειδών διατροφής κ.ά. και είναι το κυριότερο λιμάνι της χώρας, με σύγχρονες λιμενικές εγκαταστάσεις. Τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο η Χάιφα υπήρξε από τις κυριότερες βάσεις ανεφοδιασμού για τα συμμαχικά στρατεύματα στη Μ. Ανατολή.
ΕΡΗΜΟΣ ΝΕΓΚΕΒ
Είναι μια ερημική και ημιερημική βραχώδης περιοχή στο νότιο Ισραήλ, με καφέ, βραχώδη, σκονισμένα βουνά, που διακόπτονται από wadis (ξερές κοίτες ποταμιών που ανθίζουν μετά από βροχή) και βαθειά φαράγγια. Η προέλευση της λέξης Neghebh (ή στα μοντέρνα εβραϊκά Negev) προέρχεται από εβραϊκή ρίζα που δηλώνει «ξηρός». Στη Βίβλο η λέξη Neghebh χρησιμοποιείται και για τον «νότο». Η Ναγκέβ καλύπτει το 55% της έκτασης του Ισραήλ, δηλαδή πάνω από 13.000 τ. χλμ. περίπου. Σχηματίζει ένα ανάποδο τρίγωνο, που η δυτική του πλευρά συνορεύει με την έρημο του Σινά, και το ανατολικό του σύνορο είναι η κοιλάδα Arabah.
Η Νεγκέβ έχει πολλά ενδιαφέροντα πολιτιστικά και γεωλογικά χαρακτηριστικά. Ανάμεσα στα τελευταία είναι τρία τεράστια, σαν κρατήρες, makhteshim (φαράγγια), που είναι μοναδικά στην περιοχή: το Makhtesh Ramon, το Makhtesh Gadol, και το Makhtesh Katan. Η Νεγκέβ μπορεί να διαιρεθεί σε πέντε διαφορετικές οικολογικές περιοχές: βόρεια, δυτική, και κεντρική Νεγκέβ, το υψίπεδο και η κοιλάδα της Αραμπά. Η βόρεια ή μεσογειακή ζώνη, δέχεται 300 χιλιοστά βροχής ετησίως και έχει αρκετά γόνιμα εδάφη. Η δυτική δέχεται 250 χιλιοστά βροχής το χρόνο, με απαλά και εν μέρει αμμώδη εδάφη. Εδώ, οι αμμόλοφοι μπορούν να φτάσουν σε ύψος μέχρι τα 30 μέτρα. Η κεντρική, όπου βρίσκεται η πόλη Beersheba, έχει ετήσια βροχόπτωση 200 χιλιοστών και χαρακτηρίζεται από απροσπέλαστο έδαφος, που επιτρέπει να περάσει ελάχιστη ποσότητα νερού, με μεγαλύτερη διάβρωση του εδάφους και άδειασμα νερού. Το υψίπεδο της Ramat HaNegev (εβραϊκά: רמת הנגב, τα υψίπεδα της Νεγκέβ) βρίσκεται μεταξύ 370-520 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, με ακραίες θερμοκρασίες χειμώνα-καλοκαίρι. Η περιοχή δέχεται 100 χιλιοστά βροχής ετησίως, με κατώτερης ποιότητας και εν μέρει αλατούχα εδάφη. Η κοιλάδα του Αραμπά κατά μήκος των ιορδανικών συνόρων εκτείνεται σε μήκος 180 χλμ. από το Εϊλάτ στο νότο μέχρι την άκρη της Νεκράς Θάλασσας στο βορρά. Η κοιλάδα του Αραμπά είναι πολύ άνυδρη με μόλις 50 χιλιοστά βροχής ετησίως. Έχει κατώτερης ποιότητας εδάφη, όπου τίποτα δεν μπορεί να αυξηθεί χωρίς άρδευση και ειδικά λιπάσματα.
Η νομαδική ζωή στη Νεγκέβ υπάρχει τουλάχιστον εδώ και 4.000 χρόνια, ίσως και 7.000 χρόνια. Οι πρώτοι αστικοί οικισμοί ιδρύθηκαν από ομάδες Χαναναίων, Αμαληκιτών, και Εδωμιτών περίπου το 2000 π.Χ. Η Αίγυπτος των Φαραώ πιστεύεται ότι κατασκεύασε ορυχεία και χυτήρια χαλκού στη Νεγκέβ και στο Σινά μεταξύ 1400-1300 π.Χ. Σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσης (κεφ. 20), ο Αβραάμ έζησε για λίγο στη Νεγκέβ κοντά στην Kadesh, μετά που έφυγε από την Αίγυπτο. Αργότερα, η βόρεια Νεγκέβ κατοικήθηκε από τη φυλή του Ιούδα και η νότια Νεγκέβ από τη φυλή του Συμεών. Η Νεγκέβ υπήρξε αργότερα τμήμα του Βασιλείου του Σολομώντα και μετά τμήμα του Βασιλείου του Ιούδα. Τον 9ο αιώνα π.Χ., η ανάπτυξη και η επέκταση των ορυχείων στη Νεγκέβ και στον Εδώμ (σημερινή Ιορδανία) συμπίπτει με την άνοδο της Ασσυριακής αυτοκρατορίας. Η Beersheba ήταν η πρωτεύουσα της περιοχής και κέντρο εμπορίου τον 8ο αιώνα π.Χ. Μικροί οικισμοί Ισραηλιτών στις περιοχές γύρω από την πρωτεύουσα υπήρχαν μεταξύ 1020 και 928 π.Χ. Η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής και η πρωτεύουσά της είναι η Beersheba (185.000 κάτοικοι), στον βορρά. Στο νότιο άκρο της είναι ο κόλπος της Άκαμπα = κόλπος του Εϊλάτ και η παραθεριστική πόλη του Εϊλάτ.
Περιλαμβάνει διάφορες αναπτυγμένες πόλεις, μεταξύ των οποίων τις πόλεις Dimona, Arad, Mitzpe Ramon, καθώς και μικρές πόλεις των Βεδουίνων, όπως τη Rahat και την Tel as-Sabi. Υπάρχουν επίσης διάφορα κιμπούτς, όπως το Revivim και το Sde Boker. Το τελευταίο έγινε ο τόπος διαμονής του πρώτου πρωθυπουργού του Ισραήλ, του Δαβίδ Μπεν Γκουριόν, μετά τη συνταξιοδότησή του από την πολιτική. Στη Νεγκέβ έχει έδρα το Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν, με έδρες που περιλαμβάνουν το Ινστιτούτο Jacob Blaustein για έρευνα της ερήμου και τη διεθνή Σχολή Albert Katz για μελέτες της ερήμου, που βρίσκονται στην Πανεπιστημιούπολη Midreshet Μπεν Γκουριόν, που γειτονεύει με το Sde Boker. Το 2010, η Νεγκέβ κατοικείτο περίπου από 630.000 κατοίκους, από τους οποίους οι 470.000 (το 75%) ήταν Εβραίοι, ενώ οι 160.000 (το 25%) ήταν Βεδουίνοι.
ΟΡΟΣ ΕΡΜΩΝ
Είναι ουσιαστικά μια συστάδα βουνών στην οροσειρά του Αντιλιβάνου, με τρεις ξεχωριστές κορυφές, του ιδίου περίπου ύψους η κάθε μία. Η οροσειρά του Αντιλιβάνου εκτείνεται για σχεδόν 150 χλμ. στην κατεύθυνση από ΒΑ προς ΝΔ, πηγαίνοντας παράλληλα με την οροσειρά του Λιβάνου στα δυτικά. Το Ερμών καλύπτει μια περιοχή γύρω στα 1.000 τ. χλμ. και η κορυφή του με 2.814 μ. ύψος βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Συρίας και Λιβάνου. Το μεγαλύτερο τμήμα του όρους μαζί με τα Υψώματα του Γκολάν αποτελούν το Φυσικό Καταφύγιο του Ερμών. Οι νότιες πλαγιές του εκτείνονται μέχρι τα υψώματα του Γκολάν, όπου βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο του Όρους Ερμών. Μια κορυφή της περιοχής, ύψους 2.236 μ., είναι το ψηλότερο μέρος στην από τους Ισραηλινούς ελεγχόμενη περιοχή. Το βουνό και οι πηγές του διεκδικούνται από τα γύρω έθνη για τη χρήση των υδάτων. Το βουνό σχηματίζει ένας από τους μεγαλύτερους γεωγραφικούς πόρους της περιοχής. Λόγω του ύψους του έχει μεγάλο ποσό βροχόπτωσης σε μια πολύ ξηρή περιοχή του κόσμου. Το όρος έχει εποχιακούς χειμώνες και ανοιξιάτικες χιονοπτώσεις που καλύπτουν και τις τρεις κορυφές του το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου. Λιωμένα χιόνια από τις χιονοσκέπαστες δυτικές και νότιες πλαγιές του όρους σχηματίζουν χείμαρρους και ποτάμια, που ενώνονται και σχηματίζουν τον Ιορδάνη ποταμό. Το όρος Ερμών ονομαζόταν Σενίρ από τους Αμοραίους και Σιριών από τους Σιδώνιους (Δευτερονόμιο 3:9), ονόματα που μπορεί να σημαίνουν «θώρακας πανοπλίας» ή «πανοπλία». Το όρος αποτελούσε το βόρειο σύνορο της Γης της Επαγγελίας (Δευτερονόμιο 3:8) και ήταν το βόρειο σύνορο της κατακτημένης γης (Ιησούς του Ναυή 11:17, 12:1, 13:5). Οι Χαναναίοι χρησιμοποιούσαν τους υψηλούς τόπους του Ερμών για ιεροτελεστίες. Αυτοί αναφέρουν το όρος ως Βαάλ-Ερμών (Κριτές 3:3). Ονομαζόταν επίσης όρος Σηών (Δευτερονόμιο 4:48). Το τμήμα του όρους που ελέγχεται από το Ισραήλ, μετά τον πόλεμο των Έξι Ημερών (Ιούνιος του 1967), φιλοξενεί το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο στο Ισραήλ, και περιλαμβάνει μεγάλης έκτασης πίστες σκι, για αρχάριους, προχωρημένους και έμπειρους σκιέρ. Προσφέρει επίσης χειμερινές οικογενειακές δραστηριότητες, όπως διαδρομές με έλκηθρα και σκανδιναβικό σκι. Το κέντρο έχει μια σχολή για σκι και διάφορα εστιατόρια.
ΕΪΛΑΤ
Το Εϊλάτ είναι η μοναδική πόλη του Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα, νότια της ερήμου Νεγκέβ. Η πόλη είναι δίπλα στο αιγυπτιακό χωριό της Τάμπα προς τα νότια, το ιορδανικό λιμάνι της Άκαμπα προς τα ανατολικά. Μέχρι τα τέλη Ιουνίου 2010 στο Εϊλάτ έχει 47.600 κατοίκους. Αρχαιολογικές ανασκαφές αποκάλυψαν εντυπωσιακούς προϊστορικούς τάφους που χρονολογούνται στην 7η χιλιετία π.Χ. Στην αρχαιότητα συνόρευε με τον Εδώμ και τη Μαδιάμ. Το Εϊλάτ αναφέρεται και στην Παλαιά Διαθήκη. Το μέρος κατοικήθηκε ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή και αποτελούσε σημαντικό λιμάνι, ενώ η σημερινή πόλη ιδρύθηκε το 1952. Πέρα από το εντυπωσιακό τοπίο της ερήμου, το γνωστότερο αξιοθέατο είναι το Δελφινάριο. Υπάρχει το Kings City, ένα θεματικό πάρκο ψυχαγωγίας, που άνοιξε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2005, ένα υποβρύχιο παρατηρητήριο για ψάρια και το Ice Park, ένα πάρκο με πάγο και χιόνι.
ΡΟΣ-ΧΑΝΙΚΡΑ (κιμπούτς)
Η Ρος Χανικρά (εβραϊκά: רֹאשׁ הַנִּקְרָה) είναι ένα κιμπούτς στο βόρειο Ισραήλ. Βρίσκεται στις ακτές της Μεσογείου, κοντά στις σπηλιές της Ρος Χανικρά και στα σύνορα με τον Λίβανο, και εμπίπτει στη δικαιοδοσία του περιφερειακού Συμβουλίου του Ματέχ Ασέρ. Το 2009 είχε πληθυσμό 1.143 ανθρώπους. Το κιμπούτς ιδρύθηκε στις 6 Ιανουαρίου του 1949 από μια ομάδα απόστρατων στρατιωτικών που πήγαν εκεί από το κιμπούτς Χανιτά, μαζί με μέλη της νεολαίας του Σιωνιστικού Κινήματος και νεαρούς που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα. Στο κιμπούτς καλλιεργούνται μπανάνες και αβοκάντο, και εκτρέφουν γαλοπούλες. Το 1974, μέλη του κιμπούτς ίδρυσαν μια βιοτεχνολογική εταιρεία που λεγόταν Rahan Meristem, που περιλάμβανε το πρώτο εμπορικό εργαστήριο λεπτού χαρτιού στη χώρα. Η Rahan ανέπτυξε νέες διαδικασίες για μεγάλη κλίμακα, στο εργαστήριο, κλωνοποίηση άνω των 200 φυτικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων και των διακοσμητικών, βιομηχανική καλλιέργεια φρούτων και λαχανικών. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η εργαστηριακή αναπαραγωγή μπανάνας έγινε το κύριο προϊόν. Η Rahan είναι σήμερα ένα κέντρο έρευνας και διαβούλευσης για τη βιομηχανία της μπανάνας παγκοσμίως. Υπάρχουν εξειδικευμένα τμήματα που περιλαμβάνουν τη μοριακή και την κλασική γενετική, την καλλιέργεια κυττάρων και tissue culture, τη βιοχημεία και τη φυσιολογία, τη βακτηριολογία και τη βιομηχανική βιοτεχνολογία. Αναπτύχθηκαν επίσης μέθοδοι για τον έλεγχο μολυσματικών μικροβίων, πρώιμη ανίχνευση κι εξάλειψη χρωματοσωμικών αποκλίσεων, μείωση του κόπου και πάγια έξοδα στην παραγωγή κλπ. Στις αρχές του 21ου αιώνα, το κιμπούτς ιδιωτικοποιήθηκε.
ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
Η Νεκρά θάλασσα ή Αλμυρά θάλασσα, ή Μπαχρ Λουτ (= θάλασσα του Λωτ) κατά τους Άραβες, ή Ασφαλτίτιδα λίμνη κατά τους αρχαίους Έλληνες, ονομάζεται η μεγάλη λίμνη που βρίσκεται στα σύνορα Ιορδανίας και Ισραήλ. Έχει μήκος, από Β. προς Ν. 77 χλμ. και μέγιστο πλάτος 16 χλμ. Η επιφάνειά της βρίσκεται περίπου 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου, κάτι που την κάνει το πιο χαμηλό σημείο επιφάνειας στην ηπειρωτική Γη, ενώ παρατηρείται σημαντική πτώση του επιπέδου στάθμης της, περίπου 1 μέτρο το χρόνο, κυρίως λόγω της μείωσης των απορροών του Ιορδάνη ποταμού, αλλά και της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η ονομασία της λίμνης ως Νεκρά θάλασσα, όπως την αναφέρει και ο Παυσανίας, οφείλεται στη παντελή έλλειψη ζωής και στα «βαριά κύματα» που δύσκολα δημιουργούνται. Τούτο βέβαια οφείλεται στο ότι περιέχει μεγάλες ποσότητες διαλυμένων ανόργανων στερεών ουσιών (χλώριο, νάτριο, μαγνήσιο, κάλιο, θειώδες οξύ), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιβιώσει κανείς μικροσκοπικός οργανισμός. Περιέχει αλάτι (χλωριούχο νάτριο) σε ποσοστό 24%, ενώ το νερό της θάλασσας έχει περιεκτικότητες σε ποσότητες «επί τοις χιλίοις». Στις όχθες της βρίσκονται δυο μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, μια στο Ισραήλ και μια στην Ιορδανία, οι οποίες εκμεταλλεύονται τα άλατα της λίμνης και παράγουν μαγνήσιο, καθώς και λιπάσματα βασισμένα σε κάλιο και άλλα προϊόντα. Έτσι η Νεκρά Θάλασσα δίνει ζωή σε ένα κατά βάση έρημο τόπο. Στην παραλία της υπάρχουν αρκετές ξενοδοχειακές μονάδες, επειδή η εμπειρία της κολύμβησης εκεί είναι μοναδική. Λόγω των περιεχομένων αλάτων, το νερό της έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από αυτό της θάλασσας, που φθάνει περίπου το 1,162, συνεπώς μεγαλύτερη άνωση, μεγαλύτερη πλευστότητα, έτσι που μπορεί κανείς να επιπλέει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Κατά την Παλαιά Διαθήκη, τόσο η λίμνη αυτή όσο και η απόκρημνη κοιλάδα γύρω από αυτήν ονομάζονται Αραμπά, (θάλασσα Αραβά, κοιλάδα Αραβά).
ΜΑΣΣΑΝΤΑ (METSADA)
Μασάντα (από το «metzuda» που σημαίνει «φρούριο»), είναι το όνομα μιας τοποθεσίας με αρχαία παλάτια και οχυρώσεις στη νότια περιοχή του Ισραήλ, στην κορυφή ενός απομονωμένου βραχώδους οροπεδίου, στην ανατολική άκρη της ερήμου της Ιουδαίας, που έχει θέα προς την Ερυθρά Θάλασσα. Η Μασάντα είναι πασίγνωστη για τη βιαιότητα που συνέβηκε εκεί τον 1ο αιώνα μ.Χ. Στην τελική έκβαση του Α' Ιουδαίο-ρωμαϊκού πολέμου, μια πολιορκία της Μασάντα από ρωμαϊκά στρατεύματα οδήγησε στη μαζική αυτοκτονία των ζηλωτών επαναστατών. Η Μασάντα βρίσκεται γύρω στα 20 χλμ. (12 μίλια) ανατολικά της Αράντ.
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
Η Ιερουσαλήμ (Ιεροσόλυμα) είναι η πρωτεύουσα κι η μεγαλύτερη πόλη του Ισραήλ. Είναι αρχαία πόλη, η οποία αποτελεί ιουδαϊκό, χριστιανικό και ισλαμικό κέντρο θρησκευτικής και ιστορικής σημασίας. Πιθανώς πρόκειται για την αρχαία πόλη Σαλήμ, της οποίας βασιλιάς υπήρξε ο Μελχισεδέκ. Την πόλη αυτή, η οποία αργότερα ονομαζόταν Ιεβούς, κατέλαβε ο βασιλιάς Δαβίδ από τους Ιεβουσαίους. Μετά τη διαίρεση του έθνους του Ισραήλ η Ιερουσαλήμ έγινε πρωτεύουσα και άγια πόλη των Ισραηλιτών και του νοτίου βασιλείου του Ιούδα. Επίσης στην πόλη αυτή ο βασιλιάς Σολομώντος έχτισε τον μεγαλοπρεπή ιουδαϊκό Ναό, ο οποίος καταστράφηκε λίγους αιώνες αργότερα από τους Βαβυλώνιους. Σήμερα σώζεται μόνο ένα τμήμα του τείχους από την περίοδο του Δεύτερου Ναού, το γνωστό «τείχος των δακρύων» ή ορθότερα «Δυτικό Τείχος». Η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, περιβαλλόμενη από έναν οχυρωμένο τοίχο και διαιρεμένη σε τέσσερις συνοικίες: την αρμένικη, την χριστιανική, τη μουσουλμανική και την εβραϊκή. Λόγω των Αγίων Τόπων παρουσιάζει σημαντική τουριστική κίνηση. Αξιοθέατα της αποτελούν το Κάστρο (24 π.Χ.), ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιακώβου του 12ου αιώνα, το Όρος του Ναού (Χαράμ αλ-Σαρίφ), το τέμενος του Αλ-Ακσά (705–715), ο Τρούλος (ή Θόλος) του Βράχου, το Δυτικό τείχος, το Φρούριο Αντωνία, ο Ναός του Παναγίου Τάφου, ο κήπος της Γεσθημανή, οι Τάφοι των Βασιλέων και το Όρος των Ελαιών. Η Ιερουσαλήμ είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις της παγκόσμιας ιστορίας. Την ίδρυσαν οι Χαναναίοι το 2000 π.Χ. Το 1400 π.Χ. ήταν υποτελής στο Φαραώ της Αιγύπτου. Το 1000 π.Χ. ο Δαβίδ την έκανε πρωτεύουσα των Ιουδαίων κι αργότερα ο Σολομώντος έχτισε εκεί τον περίφημο ναό του. Όταν ο Σολόμωντας πέθανε και το κράτος του Ισραήλ χωρίστηκε στα δύο, η Ιερουσαλήμ ήταν πρωτεύουσα του βασιλείου του Ιούδα. Η πόλη πέρασε διαδοχικά στα χέρια των Βαβυλωνίων, των Περσών, των Ελλήνων, των Σελευκιδών, των Πτολεμαίων και των Ρωμαίων και γνώρισε διαδοχικές καταστροφές, αλλά πάντοτε αναστηλωνόταν. Στα χρόνια μάλιστα του Αντίοχου Δ' του Επιφανούς (175 -164 π.Χ.), η πόλη έλαβε προσωρινά την ονομασία Αντιόχεια. Η πιο μεγάλη καταστροφή έγινε το 70 μ.Χ. από τους Ρωμαίους με αφορμή την επανάσταση των Εβραίων, αλλά ο αυτοκράτορας Αδριανός την ξανάχτισε το 134 μ.Χ., δίνοντας της το όνομα Αιλία Καπιτωλίνα. Στα βυζαντινά χρόνια έγινε τμήμα του κράτους του Βυζαντίου και ο Μ. Κωνσταντίνος της έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Της απόδωσε το παλιό της όνομα, έχτισε, μαζί με τη μητέρα του Ελένη, το ναό της Ανάστασης στο λόφο του Γολγοθά και τη στόλισε με πολλά μνημεία. Το 637 μ.Χ., την κατέλαβαν οι Άραβες, που την έλεγαν Κουντούς Σερίφ, που σημαίνει ιερή πόλη. Το 1099, την πήραν οι Σταυροφόροι, που την έκαναν έδρα βασιλείου. Το 1187, την πήραν ξανά οι Άραβες, το 1517 την πήραν οι Τούρκοι και το 1917 οι Βρετανοί, που αποχώρησαν από εκεί όταν άρχισε να γίνεται αντικείμενο σφοδρής διαμάχης μεταξύ των Αράβων και των Εβραίων. Τελικά, το 1947 ένα τμήμα της έγινε εβραϊκό και το άλλο αραβικό, ενώ το 1967 έγινε ολόκληρη εβραϊκή.
ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ Η ΠΑΡΑΛΙΟΣ
Η Καισάρεια (Λατ. Caesarea Maritima, δηλ. «Παράλιος Καισάρεια» και Caesarea Palaestina, δηλ. «Καισάρεια της Παλαιστίνης») ήταν μια αρχαία Ρωμαϊκή πόλη και λιμάνι που χτίστηκε από τον Ηρώδη τον Μέγα μεταξύ 25 και 13 π.Χ. Τα ερείπιά της βρίσκονται σήμερα στη μεσογειακή ακτή του Ισραήλ, στο μέσο της διαδρομής ανάμεσα στις πόλεις Τελ Αβίβ και Χάιφα κι πλέον αποτελούν τουριστικό αξιοθέατο. Δίπλα στα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκεται η σύγχρονη ισραηλινή πόλη Κεσαρίγια (Qesarya). Από το βυζαντινό δρόμο και το ρωμαϊκό θέατρο, μέχρι το φρούριο των σταυροφόρων, οι επισκέπτες έχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να δουν. Ένα από τα πιο βασικά όμως, το υπέροχα διατηρημένο υδραγωγείο της πόλης, μοιάζει για κάποιον περίεργο λόγο να τους διαφεύγει. Η πόλη ποτέ δεν είχε τρεχούμενο νερό, έτσι όταν ο πληθυσμός της αυξήθηκε υπερβολικά ο βασιλιάς Ηρώδης διέταξε την κατασκευή του πρώτου υδραγωγείου της Καισαρείας. Για την εποχή του το όλο εγχείρημα ήταν θεαματικό και ακόμα και στις μέρες μας το υδραγωγείο παραμένει ένα εντυπωσιακό οικοδόμημα που λίγοι επιλέγουν να θαυμάσουν από κοντά, αν και βρίσκεται μόλις 10 χλμ. μακριά από τον κυρίως αρχαιολογικό χώρο.
ΤΕΛ ΑΒΙΒ
Το Τελ Αβίβ (στα εβραϊκά «Ανοιξιάτικος Λόφος») είναι παραθαλάσσια πόλη του Ισραήλ και η πρώτη πρωτεύουσά του, όταν ιδρύθηκε το κράτος. Η επίσημη ονομασία της είναι Τελ Αβίβ - Γιάφα (Ιόππη). Βρίσκεται στα παράλια της Μεσογείου και περίπου 53 χλμ. ΒΔ της Ιερουσαλήμ. Είναι κτισμένη στη κοιλάδα «Σαρών» και υδρεύεται από δύο μικρούς ποταμούς και αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα από τότε που ιδρύθηκε. Το 1952 αριθμούσε 350.000, ενώ σήμερα έχει 384.600 κατοίκους, ενώ η μητροπολιτική περιοχή έχει 3.150.000 κατοίκους. Η πόλη δημιουργήθηκε όταν το 1909 κτίστηκε ένα προάστιο στα ΒΑ της (τότε) αραβικής Γιάφας σε έκταση που είχε αγοραστεί από Βεδουίνους. Η ανάπτυξή της υπήρξε τόσο ραγδαία που στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε 200.000 κατοίκους, κυρίως Ισραηλίτες και η μεταξύ των δύο πόλεων απόσταση είχε καλυφθεί. Το 1948 όμως οι δυο πόλεις συγχωνεύθηκαν σε μία, ενώ πρώτα αποτελούσαν χωριστούς δήμους, και δημιουργήθηκε η πόλη Τελ Αβίβ - Γιάφα. Παρά τις μεγάλες και σφοδρές μάχες που σημειώθηκαν στη γύρω περιοχή στον πόλεμο με τους Άραβες, η πόλη δεν υπέστη μεγάλες ζημιές. Το Τελ Αβίβ είναι το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο της χώρας. Οι οικονομικές δραστηριότητες στην πόλη αντιπροσωπεύουν περίπου το 15% της εθνικής απασχόλησης και περίπου 17% του ΑΕΠ. Εκεί βρίσκεται συγκεντρωμένο μεγάλο μέρος της ισραηλινής βιομηχανίας και κυρίως βιομηχανίες υφαντουργίας, μεταλλουργίας, βυρσοδεψίας, τυπογραφίας και κατεργασίας διαμαντιών. Η μητροπολιτική περιοχή του Τελ Αβίβ (μαζί με τις δορυφορικές πόλεις, όπως η Χέρτσλια και η Πετάχ Τίκβα) είναι κέντρο της υψηλής τεχνολογίας του Ισραήλ. Αποτελεί επίσης σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο του Ισραήλ, με πολλά εκπαιδευτήρια. Η περιοχή γύρω από την πόλη είναι καλλιεργήσιμη και παράγονται λαχανικά, σιτάρι, λεμόνια, ελιές και πεπόνια. Το Τελ Αβίβ είναι το πολιτιστικό κέντρο του Ισραήλ. Είναι η έδρα σημαντικών πανεπιστημίων, θεάτρων, της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Ισραήλ, πολλών εφημερίδων κ.α. Η Λευκή Πόλη είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του μοντερνισμού και αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ενώ αξιοθέατο είναι και το Μουσείο Τέχνης του Τελ Αβίβ και το νεοσύστατο Μουσείο Βιομηχανικού Σχεδίου στο προάστιο Χολόν. Το Μουσείο Έρετς Ισραήλ, γνωστό για τη συλλογή των εκθεμάτων της αρχαιολογίας και της ιστορίας, στεγάζεται στην Πανεπιστημιούπολη. Η ατμόσφαιρα στην πόλη είναι πολύ φιλελεύθερη και ο τρόπος ζωής είναι κοσμοπολίτικος.
ΧΑΪΦΑ
H Χάιφα είναι πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού με πληθυσμό 195.000 περίπου κατοίκους. Βρίσκεται στη Μεσόγειο, στους πρόποδες του όρους Κάρμηλος. Η περιοχή γύρω από τη Χάιφα είναι άγονη και καλύπτεται από πεύκα και θάμνους εξαιτίας των βροχοπτώσεων που πέφτουν σπάνια. Η ανάπτυξη της πόλης έγινε ταυτόχρονα και εξαιτίας της εγκατάστασης των Εβραίων μεταναστών στο Ισραήλ. Η σημερινή πόλη, που ιδρύθηκε από τους Άραβες κατά το 18ο αιώνα, έχει πολλές βιομηχανίες κυρίως στους τομείς χημικών προϊόντων, υφαντουργίας, μηχανουργίας, ειδών διατροφής κ.ά. και είναι το κυριότερο λιμάνι της χώρας, με σύγχρονες λιμενικές εγκαταστάσεις. Τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο η Χάιφα υπήρξε από τις κυριότερες βάσεις ανεφοδιασμού για τα συμμαχικά στρατεύματα στη Μ. Ανατολή.
ΕΡΗΜΟΣ ΝΕΓΚΕΒ
ΟΡΟΣ ΕΡΜΩΝ
Είναι ουσιαστικά μια συστάδα βουνών στην οροσειρά του Αντιλιβάνου, με τρεις ξεχωριστές κορυφές, του ιδίου περίπου ύψους η κάθε μία. Η οροσειρά του Αντιλιβάνου εκτείνεται για σχεδόν 150 χλμ. στην κατεύθυνση από ΒΑ προς ΝΔ, πηγαίνοντας παράλληλα με την οροσειρά του Λιβάνου στα δυτικά. Το Ερμών καλύπτει μια περιοχή γύρω στα 1.000 τ. χλμ. και η κορυφή του με 2.814 μ. ύψος βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Συρίας και Λιβάνου. Το μεγαλύτερο τμήμα του όρους μαζί με τα Υψώματα του Γκολάν αποτελούν το Φυσικό Καταφύγιο του Ερμών. Οι νότιες πλαγιές του εκτείνονται μέχρι τα υψώματα του Γκολάν, όπου βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο του Όρους Ερμών. Μια κορυφή της περιοχής, ύψους 2.236 μ., είναι το ψηλότερο μέρος στην από τους Ισραηλινούς ελεγχόμενη περιοχή. Το βουνό και οι πηγές του διεκδικούνται από τα γύρω έθνη για τη χρήση των υδάτων. Το βουνό σχηματίζει ένας από τους μεγαλύτερους γεωγραφικούς πόρους της περιοχής. Λόγω του ύψους του έχει μεγάλο ποσό βροχόπτωσης σε μια πολύ ξηρή περιοχή του κόσμου. Το όρος έχει εποχιακούς χειμώνες και ανοιξιάτικες χιονοπτώσεις που καλύπτουν και τις τρεις κορυφές του το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου. Λιωμένα χιόνια από τις χιονοσκέπαστες δυτικές και νότιες πλαγιές του όρους σχηματίζουν χείμαρρους και ποτάμια, που ενώνονται και σχηματίζουν τον Ιορδάνη ποταμό. Το όρος Ερμών ονομαζόταν Σενίρ από τους Αμοραίους και Σιριών από τους Σιδώνιους (Δευτερονόμιο 3:9), ονόματα που μπορεί να σημαίνουν «θώρακας πανοπλίας» ή «πανοπλία». Το όρος αποτελούσε το βόρειο σύνορο της Γης της Επαγγελίας (Δευτερονόμιο 3:8) και ήταν το βόρειο σύνορο της κατακτημένης γης (Ιησούς του Ναυή 11:17, 12:1, 13:5). Οι Χαναναίοι χρησιμοποιούσαν τους υψηλούς τόπους του Ερμών για ιεροτελεστίες. Αυτοί αναφέρουν το όρος ως Βαάλ-Ερμών (Κριτές 3:3). Ονομαζόταν επίσης όρος Σηών (Δευτερονόμιο 4:48). Το τμήμα του όρους που ελέγχεται από το Ισραήλ, μετά τον πόλεμο των Έξι Ημερών (Ιούνιος του 1967), φιλοξενεί το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο στο Ισραήλ, και περιλαμβάνει μεγάλης έκτασης πίστες σκι, για αρχάριους, προχωρημένους και έμπειρους σκιέρ. Προσφέρει επίσης χειμερινές οικογενειακές δραστηριότητες, όπως διαδρομές με έλκηθρα και σκανδιναβικό σκι. Το κέντρο έχει μια σχολή για σκι και διάφορα εστιατόρια.
ΕΪΛΑΤ
Το Εϊλάτ είναι η μοναδική πόλη του Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα, νότια της ερήμου Νεγκέβ. Η πόλη είναι δίπλα στο αιγυπτιακό χωριό της Τάμπα προς τα νότια, το ιορδανικό λιμάνι της Άκαμπα προς τα ανατολικά. Μέχρι τα τέλη Ιουνίου 2010 στο Εϊλάτ έχει 47.600 κατοίκους. Αρχαιολογικές ανασκαφές αποκάλυψαν εντυπωσιακούς προϊστορικούς τάφους που χρονολογούνται στην 7η χιλιετία π.Χ. Στην αρχαιότητα συνόρευε με τον Εδώμ και τη Μαδιάμ. Το Εϊλάτ αναφέρεται και στην Παλαιά Διαθήκη. Το μέρος κατοικήθηκε ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή και αποτελούσε σημαντικό λιμάνι, ενώ η σημερινή πόλη ιδρύθηκε το 1952. Πέρα από το εντυπωσιακό τοπίο της ερήμου, το γνωστότερο αξιοθέατο είναι το Δελφινάριο. Υπάρχει το Kings City, ένα θεματικό πάρκο ψυχαγωγίας, που άνοιξε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2005, ένα υποβρύχιο παρατηρητήριο για ψάρια και το Ice Park, ένα πάρκο με πάγο και χιόνι.
ΡΟΣ-ΧΑΝΙΚΡΑ (κιμπούτς)
Η Ρος Χανικρά (εβραϊκά: רֹאשׁ הַנִּקְרָה) είναι ένα κιμπούτς στο βόρειο Ισραήλ. Βρίσκεται στις ακτές της Μεσογείου, κοντά στις σπηλιές της Ρος Χανικρά και στα σύνορα με τον Λίβανο, και εμπίπτει στη δικαιοδοσία του περιφερειακού Συμβουλίου του Ματέχ Ασέρ. Το 2009 είχε πληθυσμό 1.143 ανθρώπους. Το κιμπούτς ιδρύθηκε στις 6 Ιανουαρίου του 1949 από μια ομάδα απόστρατων στρατιωτικών που πήγαν εκεί από το κιμπούτς Χανιτά, μαζί με μέλη της νεολαίας του Σιωνιστικού Κινήματος και νεαρούς που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα. Στο κιμπούτς καλλιεργούνται μπανάνες και αβοκάντο, και εκτρέφουν γαλοπούλες. Το 1974, μέλη του κιμπούτς ίδρυσαν μια βιοτεχνολογική εταιρεία που λεγόταν Rahan Meristem, που περιλάμβανε το πρώτο εμπορικό εργαστήριο λεπτού χαρτιού στη χώρα. Η Rahan ανέπτυξε νέες διαδικασίες για μεγάλη κλίμακα, στο εργαστήριο, κλωνοποίηση άνω των 200 φυτικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων και των διακοσμητικών, βιομηχανική καλλιέργεια φρούτων και λαχανικών. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η εργαστηριακή αναπαραγωγή μπανάνας έγινε το κύριο προϊόν. Η Rahan είναι σήμερα ένα κέντρο έρευνας και διαβούλευσης για τη βιομηχανία της μπανάνας παγκοσμίως. Υπάρχουν εξειδικευμένα τμήματα που περιλαμβάνουν τη μοριακή και την κλασική γενετική, την καλλιέργεια κυττάρων και tissue culture, τη βιοχημεία και τη φυσιολογία, τη βακτηριολογία και τη βιομηχανική βιοτεχνολογία. Αναπτύχθηκαν επίσης μέθοδοι για τον έλεγχο μολυσματικών μικροβίων, πρώιμη ανίχνευση κι εξάλειψη χρωματοσωμικών αποκλίσεων, μείωση του κόπου και πάγια έξοδα στην παραγωγή κλπ. Στις αρχές του 21ου αιώνα, το κιμπούτς ιδιωτικοποιήθηκε.
ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
Η Νεκρά θάλασσα ή Αλμυρά θάλασσα, ή Μπαχρ Λουτ (= θάλασσα του Λωτ) κατά τους Άραβες, ή Ασφαλτίτιδα λίμνη κατά τους αρχαίους Έλληνες, ονομάζεται η μεγάλη λίμνη που βρίσκεται στα σύνορα Ιορδανίας και Ισραήλ. Έχει μήκος, από Β. προς Ν. 77 χλμ. και μέγιστο πλάτος 16 χλμ. Η επιφάνειά της βρίσκεται περίπου 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου, κάτι που την κάνει το πιο χαμηλό σημείο επιφάνειας στην ηπειρωτική Γη, ενώ παρατηρείται σημαντική πτώση του επιπέδου στάθμης της, περίπου 1 μέτρο το χρόνο, κυρίως λόγω της μείωσης των απορροών του Ιορδάνη ποταμού, αλλά και της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η ονομασία της λίμνης ως Νεκρά θάλασσα, όπως την αναφέρει και ο Παυσανίας, οφείλεται στη παντελή έλλειψη ζωής και στα «βαριά κύματα» που δύσκολα δημιουργούνται. Τούτο βέβαια οφείλεται στο ότι περιέχει μεγάλες ποσότητες διαλυμένων ανόργανων στερεών ουσιών (χλώριο, νάτριο, μαγνήσιο, κάλιο, θειώδες οξύ), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιβιώσει κανείς μικροσκοπικός οργανισμός. Περιέχει αλάτι (χλωριούχο νάτριο) σε ποσοστό 24%, ενώ το νερό της θάλασσας έχει περιεκτικότητες σε ποσότητες «επί τοις χιλίοις». Στις όχθες της βρίσκονται δυο μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, μια στο Ισραήλ και μια στην Ιορδανία, οι οποίες εκμεταλλεύονται τα άλατα της λίμνης και παράγουν μαγνήσιο, καθώς και λιπάσματα βασισμένα σε κάλιο και άλλα προϊόντα. Έτσι η Νεκρά Θάλασσα δίνει ζωή σε ένα κατά βάση έρημο τόπο. Στην παραλία της υπάρχουν αρκετές ξενοδοχειακές μονάδες, επειδή η εμπειρία της κολύμβησης εκεί είναι μοναδική. Λόγω των περιεχομένων αλάτων, το νερό της έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από αυτό της θάλασσας, που φθάνει περίπου το 1,162, συνεπώς μεγαλύτερη άνωση, μεγαλύτερη πλευστότητα, έτσι που μπορεί κανείς να επιπλέει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Κατά την Παλαιά Διαθήκη, τόσο η λίμνη αυτή όσο και η απόκρημνη κοιλάδα γύρω από αυτήν ονομάζονται Αραμπά, (θάλασσα Αραβά, κοιλάδα Αραβά).
ΜΑΣΣΑΝΤΑ (METSADA)
Μασάντα (από το «metzuda» που σημαίνει «φρούριο»), είναι το όνομα μιας τοποθεσίας με αρχαία παλάτια και οχυρώσεις στη νότια περιοχή του Ισραήλ, στην κορυφή ενός απομονωμένου βραχώδους οροπεδίου, στην ανατολική άκρη της ερήμου της Ιουδαίας, που έχει θέα προς την Ερυθρά Θάλασσα. Η Μασάντα είναι πασίγνωστη για τη βιαιότητα που συνέβηκε εκεί τον 1ο αιώνα μ.Χ. Στην τελική έκβαση του Α' Ιουδαίο-ρωμαϊκού πολέμου, μια πολιορκία της Μασάντα από ρωμαϊκά στρατεύματα οδήγησε στη μαζική αυτοκτονία των ζηλωτών επαναστατών. Η Μασάντα βρίσκεται γύρω στα 20 χλμ. (12 μίλια) ανατολικά της Αράντ.
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου