Corrie ten Boom (1892-1983)

Φαντάσου τον εαυτό σου... να είσαι Εβραίος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Να σε καταδιώκουν, να σε καταπιέζουν και να σε μισούν... έτσι, χωρίς κανένα λόγο. Ψάχνεις για μια κρυψώνα, ένα μέρος που να σε προστατεύει από τους εχθρούς σου. Τώρα, φαντάσου τον εαυτό σου... ένα συνηθισμένο κάτοικο του Haarlem, της Ολλανδίας, που το έχουν υποψιαστεί οι Ναζί. Είσαι μια απλή ωρολογοποιός που ζεις με τον πατέρα σου και την αδελφή σου. Έχεις δει τα βάσανα των Εβραίων και θέλεις να κάνεις τη διαφορά στη ζωή τους. Ξέρεις ότι το τίμημα που θα πληρώσεις, για τη βοήθεια που θα τους προσφέρεις, είναι μεγάλο. Θα μπορούσαν να σε βάλλουν στη φυλακή, ή ακόμα και σ’ ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αλλά, είσαι αποφασισμένη να γίνεις ήρωας γι’ αυτούς.

Η Cornelia Johanna Arnolda ten Boom, γνωστή γενικά ως Corrie ten Boom, ήταν αυτή η ωρολογοποιός. Ήταν μια Ολλανδέζα Χριστιανή, που μαζί με τον πατέρα της, Casper, και την αδελφή της, Betsie, ήταν ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, φιλοξένησαν πολλούς Εβραίους στο σπίτι τους, τους έκρυψαν από τους διώκτες τους, τους χορήγησαν κλεμμένα δελτία τροφίμων, για να μπορούν να αγοράζουν τρόφιμα και τους βοήθησαν να διαφύγουν στην ύπαιθρο. Γνώριζε ότι το τίμημα ήταν μεγάλο, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε, για να σώσει τις ζωές και τις οικογένειες των Εβραίων.

Η Corrie ten Boom επέζησε από το Ολοκαύτωμα, και έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Η κρυψώνα», που αργότερα γυρίστηκε σε ταινία με το ίδιο όνομα. Τον Δεκέμβριο του 1967, η Ten Boom τιμήθηκε από το κράτος του Ισραήλ, ως μια από τους «Δίκαιους μεταξύ των Εθνικών».

Η ΝΕΑΝΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗ

Η Corrie ten Boom γεννήθηκε στις 15 Απριλίου, 1892 στο Haarlem της Ολλανδίας, και ήταν η μικρότερη από τα τέσσερα παιδιά της οικογενείας και έμενε στην οδό Barteljorisstraat 19. Η μητέρα της πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 63 ετών. Ο πατέρας της ήταν ένας πολύ συμπαθητικός επιδιορθωτής ρολογιών, και συχνά αναφέρονταν σ’ αυτόν ως «ο άρχοντας του Haarlem». Η μεγαλύτερή της αδελφή, η Elisabeth (Betsie), γεννήθηκε με κακοήθη αναιμία. Είχαν δυο αδέλφια: μια αδελφή, τη Nollie, και ένα αδελφό, τον Willem. Ζούσαν με τρεις αδελφές της μητέρας της: τη θεία (Tante) Jans (προφέρεται «yunss»), την Anna, και την Bep. Ο Willem αποφοίτησε από ένα θεολογικό σχολείο και προειδοποίησε τους Ολλανδούς ότι, αν δεν έκαναν κάτι, θα υπέκυπταν στους Ναζί. Έγραψε μια διατριβή με θέμα τον φυλετικό αντισημιτισμό, σ’ ένα θεολογικό κολλέγιο το 1927, καθώς ετοιμαζόταν για τη χειροτονία του. Παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Η Nollie, έγινε δασκάλα, παντρεύτηκε έναν δάσκαλο και απέκτησε έξι παιδιά. Η Corrie και η Betsie δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
Η οικογένεια της Corrie ήταν αφοσιωμένοι Χριστιανοί και αφιέρωσαν τη ζωή τους σε χριστιανική υπηρεσία, ενώ το σπίτι τους ήταν πάντα ανοικτό για όποιον βρισκόταν σε ανάγκη και χρειαζόταν βοήθεια. Ήταν πολύ δραστήριοι στο να κάνουν κοινωνικό έργο στην πόλη του Haarlem και η πίστη τους τούς ενέπνευσε στο να υπηρετούν και την Εκκλησία και την κοινωνία γενικότερα.
Η Corrie ακολούθησε τα βήματα του πατέρα της και άρχισε να εκπαιδεύεται σαν ωρολογοποιός το 1920 και το 1922 έγινε η πρώτη γυναίκα στην Ολλανδία που της χορηγήθηκε άδεια ωρολογοποιού. Το 1923, βοήθησε να οργανωθούν λέσχες κοριτσιών και στη δεκαετία του 1930, αυτές οι λέσχες μεγάλωσαν και έγιναν η πολύ μεγάλη λέσχη Triangle.

Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Το 1939, η ειρηνική, ουδέτερη χώρα της Ολλανδίας δέχτηκε επίθεση από τους Γερμανούς Ναζί υπό τον Adolph Hitler. Λίγες μόνον ώρες μετά την ενθαρρυντική ομιλία του Πρωθυπουργού για το ότι η Ολλανδία δεν θα δεχόταν ποτέ επίθεση και ότι δεν θα υπήρχε πόλεμος, ο ήχος από τις εκρήξεις βομβών ξύπνησε την Corrie και την αδελφή της Betsie. Και οι δυο ήξεραν ότι αυτό μπορούσε να σημαίνει ένα μόνο πράγμα: Πόλεμο.

Η κατάληψη του Haarlem κατέληξε σε αυστηρούς νόμους και λίγη ελευθερία. Οι κάτοικοι δεν επιτρεπόταν να βγουν από τα σπίτια τους μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας, που διαρκούσε από τις 9:00 μ.μ. μέχρι τις 6:00 π.μ. Ο εθνικός ύμνος της Ολλανδίας, «Wilhemus», απαγορεύτικε. Η Γκεστάπο, η ναζιστική μυστική αστυνομία, εισέβαλλε στα σπίτια των ανθρώπων και απήγαγε νεαρούς άνδρες μεταξύ 16 και 30 ετών και τους εξανάγκαζε να εργαστούν στο στρατό. Αλλά το χειρότερο απ’ όλα ήταν ο απίστευτος διωγμός των Εβραίων. Τους φυλάκιζαν, τους σκότωναν και τους έστελναν σε στρατόπεδα εξόντωσης για να πεθάνουν. Δεν υπέφεραν μόνον οι Εβραίοι, αλλά και όποιοι τους βοηθούσαν. Όμως, οι Ten Boom ήταν φιλεύσπλαγχνοι και δεν τους ένοιαζε τι έλεγαν οι άλλοι. Συνέχιζαν να ανοίγουν τις πόρτες τους στους άπορους – ανεξάρτητα σε ποια φυλή ανήκαν.

Το 1942, η Corrie και η οικογένειά της δραστηριοποιήθηκαν πολύ στην Ολλανδική Αντίσταση, κρύβοντας καταδιωκώμενους. Το σπίτι έγινε καταφύγιο, μια κρυψώνα για φυγάδες και κυνηγημένους ανθρώπους που τους έψαχνε ο εχθρός. Με το να προστατεύουν τέτοιους ανθρώπους, ο πατέρας Casper και οι κόρες του ρίσκαραν τη ζωή τους. Η μη βίαιη αντίστασή τους κατά των κατακτητών Ναζί ήταν μια πράξη πίστης. Η πίστη αυτή τους οδήγησε στο να κρύψουν Εβραίους, φοιτητές που αρνούνταν να συνεργαστούν με τον εχθρό, καθώς και μέλη του κινήματος της Ολλανδικής Αντίστασης. Οι καταδιωκώμενοι αυτοί φιλοξενούνταν στο σπίτι μέχρις ότου ήταν «ασφαλές» να τους φυγαδεύσουν κρυφά σε άλλες οικογένειες. Με τον τρόπο αυτό, το σπίτι έγινε κέντρο «υπόγειων» δραστηριοτήτων, με ένα δίκτυο επαφών. Μέσα απ’ αυτές τις δραστηριότητες η οικογένεια Ten Boom, μαζί με τους φίλους τους, έσωσαν πολλές ζωές.
Έσωσαν πολλούς Εβραίους, από βέβαιο θάνατο, από τα χέρια των SS. Βοηθούσαν τους Εβραίους εξαιτίας του σεβασμού τους προς τον εκλεκτό λαό του Θεού (αν και η οικογένεια Ten Boom ήταν γνωστή για την ευσπλαχνία της προς όλους, ιδιαίτερα τους ανάπηρους), και ακόμα τους έδιναν φαγητό kosher και τιμούσαν το εβραϊκό Σάββατο. Έκρυβαν τους Εβραίους σ’ ένα χώρο, που η οικογένεια ten Boom είχε φτιάξει γι’ αυτούς στο υπνοδωμάτιο της Corrie, πίσω από έναν ψεύτικο τοίχο, με έναν αρχιτέκτονα που ανήκε στην Ολλανδική Αντίσταση. Η κρυψώνα είχε μέγεθος μιας μεσαίου μεγέθους γκαρνταρόμπας, με βάθος 30 ίντσες και με μια τρύπα εξαερισμού στον εξωτερικό τοίχο. Οι Ναζί δεν βρήκαν ποτέ αυτό το χώρο, επειδή η μόνη είσοδος ήταν από ένα μικρό συρόμενο πορτάκι, μέσα στη διπλανή ντουλάπα, για να μπαινοβγαίνουν οι Εβραίοι.

Η ΚΡΥΨΩΝΑ

Τον Μάιο του 1942, μια καλοντυμένη γυναίκα εμφανίστηκε στην πόρτα των Ten Boom με μια βαλίτσα στο χέρι. Με νευρικότητα, τους είπε ότι ήταν Εβραία και ότι ο άνδρας της είχε συλληφθεί λίγους μήνες πριν και ότι ο γιος της είχε φύγει για να κρυφτεί. Οι δυνάμεις κατοχής την είχαν επισκεφτεί πρόσφατα και ότι φοβόταν πολύ να επιστρέψει στο σπίτι της. Επειδή είχε ακούσει ότι οι Ten Boom είχαν βοηθήσει τους Εβραίους γείτονές τους, τους Weil, ρώτησε αν μπορούσε να μείνει μαζί τους και ο πατέρας της Corrie συμφώνησε αμέσως. Αφοσιωμένος αναγνώστης της Παλαιάς Διαθήκης, ο Casper ten Boom πίστευε ότι οι Εβραίοι ήταν πράγματι οι εκλεκτοί, και είπε στη γυναίκα: «Στο σπίτι αυτό, ο λαός του Θεού είναι πάντα ευπρόσδεκτος».

Έτσι ξεκίνησε «η κρυψώνα», ή «de schuilplaats», όπως είναι γνωστή στα ολλανδικά (επίσης γνωστή ως «de Beje», με το Beje να προέρχεται κατά κάποιον τρόπο από το όνομα της οδού Barteljorisstraat, στην οποία βρισκόταν το σπίτι). Η Corrie και η αδελφή της άρχισαν να δέχονται καταδιωκώμενους, μερικοί από τους οποίους ήταν Εβραίοι, ενώ άλλοι ήταν μέλη του κινήματος της Αντίστασης που τους καταδίωκαν η Γκεστάπο και οι Ολλανδοί ομόλογοί της. Υπήρχαν αρκετά επιπλέον δωμάτια στο σπίτι τους, αλλά το φαγητό ήταν σπάνιο λόγω των ελλείψεων σε καιρό πολέμου. Κάθε Ολλανδός μη-Εβραίος είχε πάρει ένα δελτό τροφίμων με το οποίο μπορούσε να προμηθεύεται εβδομαδιαία κουπόνια για να αγοράσει φαγητό.

Η Corrie γνώριζε πολλούς στο Haarlem, λόγω του φιλανθρωπικού της έργου, και θυμήθηκε ένα ζευγάρι που είχε μια διανοητικά ανάπηρη κόρη. Για 20 περίπου χρόνια, η Corrie ten Boom είχε δουλέψει σ’ ένα ειδικό εκκλησιαστικό πρόγραμμα βοήθειας για τέτοια παιδιά, και γνώριζε την οικογένεια. Ο πατέρας ήταν δημόσιος υπάλληλος που την εποχή εκείνη ήταν υπεύθυνος του τοπικού γραφείου για την έκδοση των δελτίων τροφίμων. Ένα βράδυ πήγε στο σπίτι του απροειδοποίητα, και αυτός φάνηκε να γνωρίζει το γιατί. Όταν την ρώτησε πόσα δελτία τροφίμων χρειαζόταν, «άνοιξα το στόμα μου για να πω ‘πέντε’», γράφει η Corrie στο βιβλίο «Η κρυψώνα», «αλλά ο αριθμός που βγήκε αναπάντεχα ήταν, ‘εκατό’».

Παρόλο που η κρυψώνα τους ήταν έξυπνα κρυμμένη πίσω από τον ψεύτικο τοίχο στο δωμάτιο της Corrie, η οικογένεια των Ten Boom συνέχιζε να είναι υπερβολικά προσεκτικοί σε θέματα ασφαλείας. Ένα σύστημα συναγερμού τοποθετήθηκε στα δωμάτιά τους για να πληροφορεί καθέναν στο σπίτι για κάποιον κίνδυνο. Φίλοι «εισέβαλαν» στο σπίτι τους και προσποιούνταν ότι ήταν η Γκεστάπο, έτσι ώστε να μπορούν να εξασκούνται στο τι θα έλεγαν (και το πιο σημαντικό, τι δεν θα έλεγαν!) σε περίπτωση επιδρομής. Τέτοιες ασκήσεις γίνονταν τακτικά.

Η ΣΥΛΛΗΨΗ

Μια νύχτα, ενώ η Corrie ήταν στο κρεβάτι με γρίππη, την ξύπνησε ο ήχος από βήματα. «Δεν σχεδιάσαμε κάποια άσκηση σήμερα», σκέφτηκε, ενώ το κεφάλι της στρφογύριζε από τον πυρετό. Γρήγορα κατάλαβε ότι αυτή δεν ήταν άσκηση! Τέσσερις Εβραίοι και δύο μέλη της Αντίστασης, που η οικογένειά της είχε κρύψει για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτρεχαν για να ξεφύγουν από την πραγματική Γκεστάπο! Παρατηρούσε καθώς όλοι τους έτρεχαν για να μπουν μέσα στο ψεύτικο τοίχο. Δηλαδή... σχεδόν όλοι τους. Μετά άκουσε τον ήχο που κάνει ένας ασθματικός, καθώς αναπνέει. Η πιο ηλικιωμένη Εβραία στο σπίτι τους, η Mary Italle, υπέφερε από άσθμα κι αγωνιζόταν να τα καταφέρει να μπει στην κρυψώνα. Μόλις τα κατάφερε να μπει στο δωμάτιο της Corrie, αυτή πήδηξε από το κρεβάτι της και την βοήθησε να περάσει μέσα από το μυστικό χώρισμα... δευτερόλεπτα πριν ο αστυνομικός της Γκεστάπο εμφανιστεί στο δωμάτιό της.

Η οικογένεια προδόθηκε από κάποιον Ολλανδό πληροφοριοδότη και η Γκεστάπο εισέβαλλε στο σπίτι, στις 28 Φεβρουαρίου 1944, γύρω στις 12:30 και συνέλαβαν έξι μέλη της οικογένειας Ten Boom.
Στη διάρκεια των επόμενων ωρών, η αστυνομία ανέκρινε την οικογένεια και τους συμπεριφέρθηκε με κτηνωδία, ιδιαίτερα στην Betsie και στην Corrie. Κάθε φορά, που αυτές αρνούνταν να τους πουν για το αντιστασιακό τους έργο, αυτοί τις χτυπούσαν. Γύρω στους 30 φίλους, που έφτασαν στο σπίτι, ανυποψίαστοι για την προδοσία, για να τους προειδοποιήσουν (λίγο αργά βέβαια) για τον κίδυνο, τους συνέλαβαν κι αυτούς και τους ανέκριναν.
Η Γκεστάπο, όμως, δεν ανακάλυψε τα έξι άτομα που κατάφεραν να κρυφτούν στην κρυψώνα και ήταν ασφαλείς. Η μυστική αστυνομία έμεινε στο σπίτι μερικές μέρες ακόμα, επειδή ήταν πεπεισμένοι ότι υπήρχαν Εβραίοι κρυμμένοι στο σπίτι. Εφόσον δεν μπόρεσαν να τους εντοπίσουν, ήλπιζαν να τους κάνουν να πεινάσουν μέχρι να παραδοθούν. Ευτυχώς, οι έξι καταδιωκώμενοι ελευθερώθηκαν από την Αντίσταση, αφού παρέμειναν στη στενή κρυψώνα για δυόμισυ μέρες, χωρίς νερό και φαγητό.

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ SCHEVENINGEN
Τελικά, η αστυνομία φόρτωσε σε καμιόνι όλους όσους ήταν στο σπίτι των Ten Boom και τράβηξαν για την φυλακή της πόλης. Σύντομα, τους πήγαν σ’ ένα μεγάλο δωμάτιο (πρώην γυμναστήριο), όπου διάφοροι άλλοι φυλακισμένοι κάθονταν περιμένοντας την τύχη τους. Ακόμα και ο πόνος που υπέφεραν εκεί ήταν μικροσκοπικός, μπροστά σ’ αυτόν που σύντομα θα αντιμετώπιζαν.
Για άλλη μια φορά, οι Ten Boom ανέβηκαν σ’ ένα καμιόνι και τράβηξαν για τη φυλακή του Scheveningen. Η Corrie και η Betsie χωρίστηκαν από τον πατέρα τους και πήγαν σε άλλο τμήμα της φυλακής. Η Corrie ήταν ακόμα άρρωστη από γρίππη, και έτσι την έβαλαν στην απομόνωση, για το μεγαλύτερο διάστημα της φυλάκισής της. Αλλά, οι δεσμοφύλακες δεν της έδωσαν ούτε καν μια εξήγηση, γιατί.
Στα γενέθλια του Hitler, οι δεσμοφύλακες έφυγαν για να πάνε σε πάρτυ. Αυτή ήταν η τέλεια στιγμή για να μάθει η Corrie για την κατάσταση της οικογένειάς της! Φώναξε το όνομα της Betsie, που ήταν ακόμα στη φυλακή, και αυτή της μετέδωσε το εξής μύνημα: «Ο Θεός είναι καλός!» Η αδελφή της, η Nollie: Απελευθερώθηκε! Ο αδελφός της, ο Willem: Απελευθερώθηκε. Ο ανεψιός της, ο Peter: Απελευθερώθηκε! Έμαθε πληροφορίες για όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα στη φυλακή... εκτός από τον πατέρα της. Κάθε φορά που φώναζε το όνομά του, κανείς δεν φαινόταν να γνώριζε κάτι γι’ αυτόν.
Σύντομα, έμαθε τα νέα. Ο πατέρας της είχε πεθάνει στη φυλακή, δέκα μέρες μετά τη σύλληψή του. Τη μέρα εκείνη, έγραψε πάνω στον τοίχο του κελιού της: «Ο πατέρας: Απελευθερώθηκε». Ακόμα και μέσα στο πένθος της, γνώριζε ότι ο αγαπημένος της πατέρας βρισκόταν σ’ έναν καλύτερο τόπο.
Η Corrie συνήλθε από την αρρώστιά της και σύντομα ήταν αρκετά καλά για να πάρει μέρος στην πρώτη της ακροαματική διαδικασία, που ήταν ένας με έναν και γινόταν σε μικρές καλύβες. Την έβαλαν μαζί με τον υπολοχαγό Rhams. Ο υπολοχαγός προσπάθησε στην αρχή να «την κολακεύσει» με τέτοια καλοσύνη που ποτέ δεν της έδειξαν στη φυλακή. Σύντομα, όμως, η Corrie και ο υπολοχαγός Rhams έγιναν φίλοι και σχεδόν καθόλου δεν συζητούσαν για την κατάστασή της. Αυτός ενδιαφερόταν περισσότερο στο να ακούει για τη οικογενειακή της ζωή. Αυτή τον διακονούσε. Αυτός είχε πολλές τραγωδίες στη ζωή του. «Μεγάλο σκοτάδι», το αποκαλούσε. Μέσα από τις συζητήσεις τους, και η Corrie και ο υπολοχαγός έβρισκαν χαρά. Όμως, η χαρά αυτή δεν κράτησε και πολύ.

ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ VUGHT
Σύντομα, η Corrie, η Betsie και άλλες γυναίκες κρατούμενες μεταφέρθηκαν στο Vught, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στην Ολλανδία. Οι συνθήκες ήταν τρομερές, πολύ πιο σκληρές από αυτές που επικρατούσαν στο Scheveningen. Οι κανονισμοί ήταν πολύ αυστηροί κι αν παραβιάζονταν, τιμωρείτο ολόκληρο το στρατόπεδο. Μερικές φορές, έτρωγαν μισές μόνο μερίδες φαγητού. Μερικές φορές, έπρεπε να στέκονται σε στάση προσοχής για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Άλλες φορές, διάφοροι αιχμάλωτοι στέλνονταν ατομικά στα bunkers (καμπίνες, όπου οι αιχμάλωτοι στέκονταν με τα χέρια τους δεμένα πάνω από τα κεφάλια τους).
Το Vught ήταν γεμάτο από μίσος και βία. Αλλά, η Corrie και η Betsie έμαθαν τη συγγνώμη σ’ ένα μέρος όπου μερικές φορές ήταν αδύνατο να συγχωρείς. Πολλές φορές, η Corrie άκουγε την αδελφή της να λέει, «Λυπάμαι τόσο πολύ γι’ αυτούς», ή «Είθε ο Θεός να τους συγχωρέσει». Της έπαιρνε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι η Betsie αναφερόταν για τους εχθρούς τους. Στην αρχή, η Corrie δεν καταλάβαινε αυτήν τη συμπόνοια γι’ αυτούς τους ανθρώπους που τις κακομεταχειρίζονταν. Αλλά, καθώς περνούσε ο καιρός, η πίστη πήρε τη θέση του φόβου και η Corrie άρχισε να καταλαβαίνει.

ΣΤΟ RAVENSBRÜCK

Μετά από λίγους μήνες στο Vught, που τους φάνηκαν σαν αιωνιότητα, η Betsie, η Corrie και άλλες κρατούμενες μεταφέρθηκαν, για άλλη μια φορά, σε άλλο στρατόπεδο. Αυτή τη φορά, στη χώρα των φόβων τους – τη Γερμανία.

Στοιβάκτηκαν μέσα σ’ ένα δύσοσμο και αποπνικτικό καμιόνι και μετά από τέσσερες ολόκληρες μέρες, οι κρατούμενοι έφτασαν στο Ravensbrück, το περιβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το Ravensbrück ήταν το χειρότερο απ’ όλες τις φυλακές και τα στρατόπεδα στα οποία είχαν βρεθεί η Corrie και η Betsie. Τουλάχιστον στο Vught και στο Scheveningen, τους κρατούμενους τους φώναζαν με το όνομά τους. Στο Ravensbrück, το μόνο που είχες ήταν ένας αριθμός. Ήταν σ’ αυτό το στρατόπεδο, όπου ιδιαίτερα άρχισε να λάμπει η πίστη της Betsie.

Τη στιγμή που οι κουρασμένοι κρατούμενοι έφτασαν στο Ravensbrück, οι φρουροί της φυλακής όρμησαν προς το μέρος τους κουνώντας τις λαβές των μαστιγίων τους προς αυτούς. Το στρατόπεδο ήταν γεμάτο με συνεχή πόνο. Κάθε φορά που χρειάζονταν να πάνε στο γιατρό, έπρεπε να βγάλουν όλα τα ρούχα τους – μπροστά σε άνδρες. Το ονομαστικό προσκλητήριο ήταν στις 4:30 π.μ., και όποιος έφτανε αργοπορημένος τον χτυπούσαν.
Η Corrie μερικές φορές έμπαινε στον πειρασμό να μισήσει όλους τους άσπλαχνους ανθρώπους γύρω της, ιδιαίτερα το φρουρό που τους έκανε τη ζωή πολύ δύσκολη. Η Betsy συνέχεια της έλεγε, «Όχι μίσος, Corrie. Μη το προσέχεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το δώσεις στον Ιησού». Η ζωή στο στρατόπεδο ήταν σχεδόν ανυπόφορη και καθώς περνούσαν οι μέρες, τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο σκληρά για τις αδελφές. Αλλά αυτές συνέχιζαν να εμπιστεύονται τον Ιησού, που με τη σειρά Του τους έδινε τη δύναμη που χρειάζονταν για να επιζήσουν απίστευτες συνθήκες. Περνούσαν τον καιρό τους συμμεριζόμενες την αγάπη του Ιησού με τις συγκρατούμενές τους. Πολλές γυναίκες έγιναν Χριστιανές εξαιτίας της ομολογίας της Corrie και της Betsie σ’ αυτές.

Στο Ravensbrück, η Betsie αρρώστησε πολύ. Η Corrie ικέτευσε μια από τις εργάτριες της φυλακής να τη μεταφέρει στο αναρρωτήριο, αλλά αυτή αρνήθηκε να το κάνει. Αντίθετα, την ανάγκασε να πάει στην αναφορά των αρρώστων, κάτι που δεν την βοηθούσε. Στη διάρκεια της αρρώστιάς της, η Betsie είδε ένα όραμα και το περιέγραψε στην Corrie. Στο όραμα αυτό υπήρχε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης – όχι αυτό στο οποίο βρίσκονταν, αλλά ένα άλλο – που γίνεται τόπος καταφυγίου για όλους όσους είχαν υποφέρει όπως αυτές, για να μπορέσουν να ελευθερωθούν. Περιέγραψε επίσης ένα περίπλοκο σπίτι, πολύ μεγαλύτερο από αυτό στο οποίο αυτή και η Corrie μεγάλωσαν, που θα χρησιμοποιόταν για τον ίδιο σκοπό. Και είδε στο όραμα ότι και οι δυο τους θα απελευθερώνονταν πριν το Νέο Έτος. Η Betsie είπε στην Corrie για τα σχέδιά της να ξεκινήσει μια κατασκήνωση για άτομα, για να βρουν θεραπεία από τις πληγές που προκλήθηκαν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η Corrie άκουγε και σχεδίαζε να πραγματοποιήσει το όνειρο αυτό... ξέροντας ότι η Betsie θα της συμπαραστεκόταν.

Αλλά, λίγες μέρες αργότερα, αφού τελικά τη μετέφεραν στο αναρρωτήριο, η Betsie πέθανε, σε ηλικία 59 ετών, πριν το Νέο Έτος. Η Corrie πήγε κρυφά στην πίσω μεριά του αναρρωτηρίου όπου κείτονταν μερικά νεκρά σώματα... ανάμεσα στα οποία ήταν και αυτό της Betsie. Η Corrie αναρωτήθηκε μέσα της γιατί ο Θεός επέτρεψε να συμβεί αυτό, αλλά έφυγε από το αναρρωτήριο με τη βεβαιότητα ότι η αδελφή της ήταν ασφαλής στην αγκαλιά του Ιησού.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Τρεις μέρες μετά το θάνατο της Betsie, η Corrie άκουσε να φωνάζουν το όνομά της από το μεγάφωνο! Ήταν τόσο συνηθισμένη στο «Κρατούμενη 66730». Της είπαν να σταθεί σε μια μεριά. Δεν ήξερε καθόλου ότι επρόκειτο να απελευθερωθεί! Τώρα μπορούσε να πάει και πραγματοποιήσει το όνειρο της αδελφής της! Πρώτα, έπρεπε να μείνει για λίγο στο αναρρωτήριο. Το Ravensbrück απελευθέρωνε κρατούμενους μόνο όταν αυτοί ήταν υγιείς.
Η Corrie απελευθερώθηκε τη μέρα των Χριστουγέννων, τον Δεκέμβριο του 1944. Στην ταινία «Η κρυψώνα», η Corrie αφηγείται το κομμάτι της απελευθέρωσής της από το στρατόπεδο και λέει ότι έμαθε αργότερα ότι η απελευθέρωσή της οφειλόταν σε γραφικό λάθος. Ανακάλυψε ότι ακριβώς μια εβδομάδα μετά την απελευθέρωσή της, όλες τις γυναίκες κρατούμενες της ηλικίας της στο στρατόπεδο, τις πήγαν στους θαλάμους αερίων. Συνήθιζε να λέει, «ο Θεός δεν έχει προβλήματα. Μόνο σχέδια».
Τέσσερα μέλη της οικογένειας Ten Boom έχασαν τη ζωή τους λόγω της αφοσίωσής τους, αλλά η Corrie γύρισε στο σπίτι της από το στρατόπεδο του θανάτου. Σπίτι! Ένιωθε τόσο καλά που βρισκόταν και πάλι στο σπίτι της! Μπορούσε επιτέλους να δει την οικογένειά της και τους φίλους της μετά από μια αιωνιότητα χωρισμού! Αλλά κάτι καλύτερο και από αυτό, ήταν επιτέλους ελεύθερη να φέρει γιατρειά σ’ αυτούς που υπέφεραν για την προθυμία τους στο να φέρουν ελπίδα σε μια καταδιωκώμενη φυλή.

Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Όταν τέλειωσε ο πόλεμος, η Corrie ten Boom οργάνωσε στην Ολλανδία κέντρα αποκατάστασης αναπήρων. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1946, για να βοηθήσει τον γερμανικό λαό.

Η Corrie κατάλαβε ότι η ζωή της ήταν ένα δώρο από τον Θεό, και έπρεπε να συμμεριστεί με άλλους αυτό που αυτή και η Betsy είχαν μάθει στο Ravensbrück: «Δεν υπάρχει λάκκος τόσο βαθύς που η αγάπη του Θεού να μην είναι ακόμα πιο βαθιά» και «Ο Θεός θα μας δώσει την αγάπη για να μπορούμε να συγχωρούμε τους εχθρούς μας».

Έγινε ιεραπόστολος έχοντας ένα κάλεσμα, ταξίδεψε σε διάφορα μέρη του κόσμου ως ομιλήτρια και έζησε όλη της τη ζωή με μια βαλίτσα στο χέρι, μέχρι που έγινε 85 ετών. Μέσα σε 32 χρόνια, επισκέφτηκε 64 χώρες για να μαρτυρήσει για την αγάπη και τη συγχώρεση του Θεού. Η Corrie ενθάρρυνε όλους όσους συναντούσε με το μήνυμα, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Νικητής πάνω σε όλους και σε όλα, ακόμα και μέσα στη δυστυχία ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης.

Στο χρονικό αυτό διάστημα έγραψε πολλά βιβλία. Η Corrie αφηγείται την ιστορία της οικογένειάς της και το έργο τους στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο πιο διάσημο βιβλίο της, «Η κρυψώνα» (1971), που γυρίστηκε σε ταινία από την World Wide Pictures το 1975. Γενικά, πάνω από 200 βιβλία έχουν γραφτεί από την Corrie και από άλλους, σχετικά με τη ζωή και το έργο της οικογένειας Ten Boom.

Το 1977, η Corrie, σε ηλικία 85 ετών, μετακόμισε στο Orange της Καλιφόρνια. Αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια το 1978 της αφαίρεσαν την ικανότητα ομιλίας και επικοινωνίας και την άφησαν ανάπηρη τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής της.

Πέθανε στις 15 Απριλίου, του 1983, την ημέρα των γενεθλίων της, σε ηλικία 91 ετών. Ειπώθηκε ότι ήταν ευτυχισμένη που θα πέθαινε την ημέρα των γενεθλίων της, επειδή θα μπορούσε «να τα γιορτάσει με τον Κύριο».

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Το κράτος του Ισραήλ τίμησε την Corrie ονομάζοντάς την «Δίκαιη μεταξύ των Εθνών». Η Corrie έλαβε τον τίτλο του ιππότη από τη βασίλισσα της Ολλανδίας σε αναγνώριση του έργου της στη διάρκεια του πολέμου.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ

Η διδασκαλία της επικεντρωνόταν στο χριστιανικό Ευαγγέλιο, με έμφαση στη συγχώρεση. Στο βιβλίο της «Περιπλανώμενη για τον Κύριο» (1974), αναφέρει το περιστατικό που, ενώ δίδασκε στη Γερμανία το 1947, την πλησίασε ένας από τους πιο απάνθρωπους πρώην φρουρούς του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Ravensbrück. Δίστασε να τον συγχωρήσει, αλλά προσευχήθηκε για να μπορέσει να το κάνει. Γράφει ότι, «Για ένα ολόκληρο λεπτό κρατούσαμε σφικτά ο ένας το χέρι του άλλου, ο πρώην φρουρό και η πρώην κρατούμενη. Ποτέ δεν είχα γνωρίσει την αγάπη του Θεού τόσο έντονα, όπως τότε».

Γράφει επίσης ότι, στη μεταπολεμική της εμπειρία με άλλα θύματα της κτηνωδίας των Ναζί, αυτοί που μπόρεσαν να συγχωρήσουν, ήταν και αυτοί που μπόρεσαν καλύτερα και να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.

Ήταν γνωστή η απόρριψή της για τη διδασκαλία της «Αρπαγής πριν τη Θλίψη». Στα γραπτά της ισχυρίζεται ότι η διδασκαλία αυτή δεν έχει Βιβλική βάση και ότι αφήνει τη Χριστιανική Εκκλησία απροετοίμαστη σε καιρούς μεγάλου διωγμού, όπως στην Κίνα υπό τον Μάο Τσε Τουνγκ. Εμφανίστηκε σε πολλά χριστιανικά τηλεοπτικά προγράμματα, συζητώντας τη δοκιμασία της στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος και τις έννοιες της συγχώρεσης και της αγάπης του Θεού.

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ιστορία της οικογένειας Ten Boom είναι μια μαρτυρία της αγάπης τους και της πιστότητάς τους προς τον εβραϊκό λαό. Το σπίτι τους έχει γίνει ένα σύμβολο, που ξεπερνά τα όρια της Ολλανδίας. Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί είναι ευγνώμονες που το σπίτι αυτό άνοιξε και πάλι και έχει γίνει ένα ζωντανό μνημείο για την οικογένεια Ten Boom, που έζησαν σαν Χριστιανοί με χάρη και υπακοή στον Κύριο. Σήμερα, το σπίτι έχει γίνει μουσείο αφιερωμένο στην Corrie και την οικογένειά της. Το μουσείο το διαχειρίζεται ένα μη κερδοσκοπικό, φιλανθρωπικό ίδρυμα. Στόχος αυτού του ιδρύματος είναι να κρατήσει ζωντανή την πνευματική κληρονομιά της οικογένειας Ten Boom, σαν ένα σημάδι και μια έμπνευση για πολλούς. Το μουσείο, όμως, δεν είναι απλά και μόνον ένα μνημείο, είναι περισσότερο από αυτό... Αντανακλά την πνευματική δύναμη και τη δραστήρια ζωή της πίστης, με τα να εκθέτει έγγραφα, φωτογραφίες και άλλα ενθύμια. Το σπίτι έχει εν μέρει αναστηλωθεί στο στυλ της περιόδου εκείνης και μεταφέρει ένα μήνυμα για το σήμερα. Πιστεύεται ότι πολλοί επισκέπτες θα βρουν έμπνευση από το παράδειγμα της οικογένειας Ten Boom. Το ρολογάδικο των Ten Boom, που βρίσκεται στο ισόγειο του σπιτιού, έχει επιπλωθεί ξανά. Για να κρατήσει την ιστορία του, ένας ωρολογοποιός εξακολουθεί και σήμερα να εκτελεί αυτό το σχολαστικό έργο της επισκευής ρολογιών, ακριβώς μέσα στο ίδιο μαγαζί.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τι επίδραση είχε η Corrie σε μένα; Είχε μια παιδική πίστη στον Θεό. Ήταν μια καλή αφηγήτρια. Είναι ένα παράδειγμα για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η αγάπη και η συγχώρεση του Θεού. Νομίζω ότι αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η ηλικία της. Βίωσε τον τρόμο του στρατοπέδου συγκέντρωσης σε ηλικία 53 ετών. Πάντοτε ήταν κατηγορηματική για την αγάπη του Θεού. Όταν την κοιτάζω, βλέπω κάποιον που μοιάζει με παιδί, που ακολουθεί πιστά τον Θεό. Μου έδειξε τον Θεό σ’ όλες τις περιστάσεις. Μου έδωσε μια ευκαιρία να επισκεφτώ τον κόσμο μέσα από τα μάτια της. Με έφερε σε επαφή με την παγκόσμια Εκκλησία. Διεύρυνε τον ορίζοντά μου. Ολόκληρη η οικογένεια Ten Boom μου έδειξε ότι δεν μπορώ να παραμένω αδρανής όταν το κακό έρχεται στη ζωή των ανθρώπων. Συχνά αναρωτήθηκα γιατί η Betsie πέθανε στο στρατόπεδο. Αυτή ήταν που είχε τη «δυνατότερη» πίστη και αγάπη. Σε μένα αυτό φάνηκε «λάθος». Η ζωή της Betsie όμως είναι μια μαρτυρία ότι η αγάπη στην καρδιά μας μπορεί, πραγματικά, να ζήσει περισσότερο από μας. Η αγάπη της ήταν τόσο πραγματική που ποτέ δεν «εγκατέλειψε» την Corrie και άλλαξε τις ζωές των ανθρώπων προς το καλύτερο για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά το θάνατό της. Και αυτό το έκανε, μόνο με το να αγαπά τον Ιησού. Θα ειπωθεί άραγε το ίδιο και για μένα; Μόνον ο χρόνος θα το δείξει.

Βιβλιογραφία

• Corrie ten Boom with John and Elizabeth Sherrill, The Hiding Place, Guideposts Associates, 1971.

• Corrie ten Boom with Jamie Buckingham, Tramp for the Lord, 1974, Hodder and Stoughton, London.

• Corrie ten Boom, Not Good If Detached, Christian Literature Crusade, 1980.

• Corrie ten Boom, Amazing Love, Christian Literature Crusade, 1982.

• Corrie ten Boom, Defeated Enemies, Christian Literature Crusade, 1983.
• Corrie ten Boom, Common Sense Not Needed-Revised, Christian Literature Crusade, 1994.
• Corrie ten Boom, Marching Orders for End Battle, Christian Literature Crusade.
• Corrie ten Boom, Plenty for Everyone, Christian Literature Crusade, 1980.
• Corrie ten Boom, In my Father's House, 1976.
• Corrie ten Boom, Each New Day, 1981.

Η ανθρωπότητα σε τροχιά σύγκρουσης

«Γνώρισε, λοιπόν, σήμερα, ότι ο Κύριος ο Θεός σου είναι εκείνος που προπορεύεται μπροστά σου. Είναι φωτιά που κατατρώει. Αυτός θα τους εξολοθρεύσει και αυτός θα τους καταστρέψει από μπροστά σου» (Δευτερονόμιο 9:3).

Ο Δημιουργός του σύμπαντος, ο Θεός Γιαχβέ, έχει απεριόριστη δύναμη. Στο παραπάνω εδάφιο και στην επιστολή προς Εβραίους 12:29 αναφέρεται σαν φωτιά που κατατρώει, «πυρ καταναλίσκον». Στη Γραφή βρίσκουμε επίσης ότι ο Θεός αποκαλεί πολύ συχνά τον εαυτό Του Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ και Θεό του Ισραήλ. Σαν Θεός του Ισραήλ αναλαμβάνει βεβαίως και την προστασία και υπεράσπιση της γης, στην οποία κατοικεί ο λαός Του. Γι’ αυτό και προειδοποιεί τα έθνη, που έρχονται ενάντια στον Ισραήλ, ότι θα γνωρίσουν το καμίνι της οργής Του και θα πληρώσουν πολύ ακριβά αυτή τους την ενέργεια.

«…Κατά τις ημέρες εκείνες, και κατά τον καιρό εκείνο, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη και θα τα κατεβάσω στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ, και θα κριθώ μαζί τους εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομιάς μου, του Ισραήλ, που τον διέσπειραν ανάμεσα στα έθνη και διαμοιράστηκαν τη γη μου… Και τι έχετε ακόμα να κάνετε εσείς μαζί μου, Τύρος και Σιδώνα; Θα μου ανταποδώσετε ανταπόδοση; Αν εσείς μου ανταποδώσετε, χωρίς αργοπορίες θα επιστρέψω γρήγορα την ανταπόδοσή σας επάνω στο κεφάλι σας» (Ιωήλ 3:1-4).

«Θεέ, μη σιωπήσεις, μη σιγήσεις και μην ησυχάσεις, Θεέ. Επειδή, να, οι εχθροί σου θορυβούν κι αυτοί που σε μισούν σήκωσαν ψηλά το κεφάλι. Πήραν κακή απόφαση ενάντια στο λαό σου και έκαναν συμβούλιο ενάντια στους εκλεκτούς σου. Είπαν: Ελάτε και ας τους εξολοθρεύσουμε από το να είναι έθνος, και το όνομα του Ισραήλ ας μην αναφέρεται πια… Όπως η φωτιά καίει το δάσος κι όπως η φλόγα κατακαίει τα βουνά, έτσι να τους καταδιώξεις με την ανεμοζάλη σου και με τον ανεμοστρόβιλό σου να τους κατατρομάξεις. Να γεμίσεις με ατιμία τα πρόσωπά τους και θα εκζητήσουν, Κύριε, το όνομά σου… και ας γνωρίσουν ότι εσύ, του οποίου το όνομα είναι Κύριος, είσαι ο μόνος Ύψιστος σε ολόκληρη τη γη» (Ψαλμός 83:1-3,14-18).

«Να, η ημέρα του Κυρίου έρχεται… Και θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη ενάντια στην Ιερουσαλήμ σε μάχη. Και η πόλη θα αλωθεί, και τα σπίτια θα λεηλατηθούν και οι γυναίκες θα βιαστούν. Και το μισό της πόλης θα βγει σε αιχμαλωσία, αλλά το υπόλοιπο του λαού δεν θα εξολοθρευτεί από την πόλη. Και ο Κύριος θα βγει και θα πολεμήσει ενάντια στα έθνη εκείνα, όπως όταν ο Κύριος είχε πολεμήσει κατά την ημέρα της μάχης. Και τα πόδια του κατά την ημέρα της μάχης θα σταθούν επάνω στο Όρος των Ελαιών, που είναι απέναντι από την Ιερουσαλήμ…» (Ζαχαρίας 14:1-4).

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα εδάφια που προειδοποιούν τους εχθρούς του Θεού και του λαού Του. Όποιος με αφροσύνη παραβλέπει όλες αυτές τις προειδοποιήσεις, τοποθετεί τον εαυτό του και το έθνος του σε τροχιά σύγκρουσης με τον Παντοδύναμο Κυρίαρχο του σύμπαντος και αυτό σίγουρα είναι το πιο μοιραίο λάθος. Ήδη υπάρχουν στην Ιστορία τα παραδείγματα της τύχης των Αιγυπτίων, η πτώση αυτοκρατοριών όπως της Βαβυλώνας, της Μηδο-Περσίας, της Ελλάδας και της Ρώμης, και πιο πρόσφατα η διάλυση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Όπως συμπεραίνετε, και από όσα παραθέτουμε παρακάτω, τα έθνη δεν θέλουν να πάρουν το μάθημά τους ότι «είναι φοβερό να πέσει κάποιος στα χέρια του ζωντανού Θεού» (Εβραίους 10:31).

Τα ισλαμικά έθνη δεν κρύβουν το μίσος που τους στρέφει ενάντια στο Ισραήλ. Η τελική πρόθεση του Ιράν, με το πυρηνικό του πρόγραμμα, είναι η εξόντωση αυτού του λαού. Ένας μεγάλος αριθμός πολιτικών στο Δυτικό κόσμο, ακόμη και εκκλησιαστικοί ηγέτες, λένε και το πιστεύουν πως το Ισλάμ και ο Χριστιανισμός έχουν σαν βάση τους την πίστη στον ίδιο Δημιουργό-Θεό. Με αυτό το σκεπτικό πώς γίνεται ο Θεός της χριστιανικής Αγίας Γραφής, ο Θεός του Ισραήλ, να καλεί τους πιστούς στο ισλαμικό Κοράνι να εξολοθρεύσουν πλήρως το λαό Του και στη συνέχεια όλους τους Χριστιανούς; Ποια λογική υπάρχει σε μια τέτοια άποψη; Το μίσος προς το Ισραήλ είναι μίσος προς τον Θεό του Ισραήλ, τον Θεό της Βίβλου. Με οδηγό αυτό το μίσος ο μουσουλμανικός κόσμος βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με το «καταναλίσκον πυρ».

Τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) καλούν το Ισραήλ να επιστρέψει στα προ του πολέμου των έξι ημερών (1967) όριά του και να περιοριστεί σε αυτά. Ως αποκορύφωμα, ζητούν οι νόμοι του ισραηλινού κράτους να μην έχουν καμιά ισχύ στην πρωτεύουσά τους, την πόλη της Ιερουσαλήμ. Ο Θεός του Ισραήλ όρισε να είναι η θέση του Ναού Του στην καρδιά της Ιερουσαλήμ, το μοναδικό σημείο του πλανήτη μας όπου όρισε να καλείται εκεί το Όνομά Του για πάντα. Η αντίχριστη ηγεσία του ΟΗΕ τολμά, όπως πάντοτε έτσι και τώρα, να αντιτάσσεται στον Πανίσχυρο Κύριο των πάντων και με αυτό βρίσκεται ήδη σε τροχιά σύγκρουσης με το «καταναλίσκον πυρ».

Η Ευρώπη βρίσκεται ήδη στη διαδικασία της εκπλήρωσης του τελικού μέρους της εικόνας που είχε δει ο Ναβουχοδονόσορ (2ο κεφάλαιο του Δανιήλ). Η ηγεσία της οραματίζεται να ολοκληρώσει εκείνο που απέτυχαν να κάνουν οι άνθρωποι με τον Πύργο της Βαβέλ.[1] Ήδη χρησιμοποιεί πολλούς συμβολισμούς σε σχήματα και πράξεις, που με το φως των τελευταίων κεφαλαίων της Αποκάλυψης μπορούμε καθαρά να δούμε σε τι αποβλέπει. Δεν είναι τυχαίο, ότι πρόσφατα ο Πάπας ζήτησε από τον αποστάτη Εβραίο και βασικό στέλεχος της μυστικιστικής Οργάνωσης Illouminati (Πεφωτισμένοι), που προωθεί τη Νέα Παγκόσμια Τάξη ή Νέα Εποχή, Χένρυ Κίσσιγκερ, να γίνει Παπικός Σύμβουλος. Ο Κίσσιγκερ αποδέχτηκε την πρόταση, για να είναι ένας από τους προπαρασκευαστές της ένωσης της Πόρνης (αποστατημένη εκκλησία) με το Θηρίο (το σατανικό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης). Με αυτό θα παρασυρθεί όλος ο κόσμος στην έσχατη σύγκρουσή του με το «καταναλίσκον πυρ».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιξαν με επιτυχία το διπλό τους παιχνίδι, φλερτάροντας με τους Άραβες για το πετρέλαιο και παριστάνοντας ταυτόχρονα τους φίλους με το Ισραήλ, γιατί είναι η μόνη δημοκρατική χώρα στη Μέση Ανατολή και έτσι μπορούν να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό το σημαντικό γεωγραφικό σημείο της γης. Τώρα το Ισραήλ εγκαταλείπεται από την υποστήριξη αυτού του μόνου ισχυρού έθνους, που είχε σταθεί στο πλευρό του στο παρελθόν, για να το δει τελικά να στρέφεται και εναντίον του. Η αλλαγή στις Ηνωμένες Πολιτείες άνοιξε την πόρτα στους “φιλελεύθερους” πολιτικούς, που δεν κρύβουν τις θέσεις τους υπέρ των ομοφυλόφιλων και των εκτρώσεων, τον αντισημιτισμό τους και την εναντίωσή τους στον ζωντανό Θεό. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα άλλαξε σημαντικά η στάση των ΗΠΑ στο θέμα του Ιράκ και όλα δείχνουν ότι θα θυσιαστεί υπέρ των Αράβων και η προστασία που παραδοσιακά σχεδόν πρόσφεραν στο Ισραήλ. Και τίποτε δεν δείχνει, ότι θα προβούν οι ΗΠΑ σε κάποια ιδιαίτερη ενέργεια, για να αποτρέψουν τα πυρηνικά σχέδια του Ιρανού Προέδρου. Προς το παρόν θα αρκεστούν, όπως δηλώνουν, σε «διάλογο» με τη Συρία και το Ιράν! Μια ματιά στις ειδήσεις αρκεί, για να διαπιστώσει κανείς τα αισθήματα της ηγεσίας των ΗΠΑ απέναντι στο Ισραήλ και τις πιέσεις που του εξασκεί, για να παραχωρήσει ακόμη περισσότερο έδαφος στους Παλαιστίνιους.

Είναι φανερό ότι και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μπει σε τροχιά σύγκρουσης με το «καταναλίσκον πυρ». Στην τροχιά αυτή υπάρχει μόνο μία κατάληξη: Η καταστροφή, που προετοιμάζουν για το Ισραήλ, θα πλήξει όλους αυτούς που συνωμοτούν ενάντια στις αποφάσεις του Μεγάλου Θεού.

Χριστιανοί Αντισημίτες: Πολλοί Χριστιανοί νομίζουν ότι αποτελούν την Εκκλησία του Θεού της Αγίας Γραφής, του Θεού του Ισραήλ και όμως αρνούνται το δικαίωμα του λαού του Θεού να κατέχει τη γη που ο Θεός τού κληροδότησε. Η Εκκλησιαστική Ιστορία είναι γεμάτη από διδασκαλίες και έργα μίσους και καταδίκης ενάντια στους Εβραίους, σε βαθμό που αυτό το σατανικά εμπνευσμένο μίσος να έχει στοιχίσει τη ζωή πλήθους Εβραίων, ανδρών, γυναικών και παιδιών. Αυτός ο εκκλησιαστικός αντισημιτισμός εξακολουθεί και σήμερα, επηρεάζοντας και διαδίδοντας ψεύδη ως προς το κράτος του Ισραήλ και την κατάσταση που επικρατεί εκεί σε σχέση με τα γειτονικά του έθνη. Οι Χριστιανοί αυτοί είναι βαθιά πλανεμένοι, κι ενώ νομίζουν ότι βρίσκονται στο δρόμο για την αιώνια ζωή, αν δεν μετανοήσουν, θα βρεθούν κι αυτοί αντιμέτωποι με το «καταναλίσκον πυρ».

«Κατά την ημέρα εκείνη θα ζητήσω να εξολοθρεύσω όλα τα έθνη που έρχονται ενάντια στην Ιερουσαλήμ» (Ζαχαρίας 12:9).

«Γιατί κυριεύτηκαν από παράφορη οργή τα έθνη και οι λαοί αναλογίστηκαν μάταια πράγματα; Παραστάθηκαν οι βασιλιάδες της γης και οι άρχοντες μαζεύτηκαν από κοινού ενάντια στον Κύριο και ενάντια στον Χριστό του, λέγοντας: Ας διασπάσουμε τα δεσμά τους και ας απορρίψουμε από πάνω μας τις αλυσίδες τους. Εκείνος που κάθεται στους ουρανούς θα γελάσει, ο Κύριος θα τους ειρωνευτεί. Τότε στην οργή του θα μιλήσει σ’ αυτούς και στο θυμό του θα τους συνταράξει. Εγώ όμως, θα πει, έχρισα τον βασιλιά μου επάνω στο όρος Σιών, το άγιό μου όρος» (Ψαλμός 2:1-6).

Στο Ισραήλ, προηγούμενος πρωθυπουργός μιας εντελώς διεφθαρμένης κυβέρνησης, ασπόνδυλος και ανίκανος, υπήρξε ο Ehud Olmert, που, σαν μαριονέτα, ήταν κάτω από τον έλεγχο και τη χειραγώγηση των Ηνωμένων Πολιτειών και των ισχυρών της Νέας Τάξης Πραγμάτων (Νέας Εποχής). Πολλοί από το Ισραήλ βρίσκονται επίσης σε τροχιά σύγκρουσης με το «καταναλίσκον πυρ», του οποίου αρνούνται την ύπαρξη. Χωρίς να το συνειδητοποιούν μπαίνουν μόνοι τους στην παγίδα. Γιατί παγίδα έχει στηθεί και για τον Ισραήλ, για να έλθει ο λαός αυτός σε απόγνωση και τέλειο αδιέξοδο και να επικαλεσθεί τη σωτηρία του, όταν τα έθνη θα κυκλώσουν την Ιερουσαλήμ, για να την καταστρέψουν (Ζαχαρίας 12:2-3). Τότε η κρίση του Θεού θα πέσει επάνω στα έθνη και η καταστροφή τους θα είναι ανάλογη του τρόπου με τον οποίο φέρθηκαν απέναντι στο λαό Του.

Αγαπητοί μου φίλοι, δεν απομένει πια πολύς χρόνος. Προσθέστε σε όλες τις παραπάνω πληροφορίες και το γεγονός, ότι βρισκόμαστε στο 44ο έτος από την απελευθέρωση και την επανένωση της Ιερουσαλήμ με το υπόλοιπο κράτος του Ισραήλ, το 1967. Το 40 είναι ένας στρατηγικός αριθμός στη Γραφή. Προσωπικά πιστεύω, πως σε σύγκριση με όσα βλέπαμε ως τώρα να συμβαίνουν, τα γεγονότα, από εδώ και πέρα, θα εξελίσσονται με τρομερή επιτάχυνση και θα κλιμακώνονται προς την εκπλήρωση όλων των προφητειών της Γραφής. Είναι πια καιρός να προετοιμαστούμε γι’ αυτά που έρχονται, γιατί όλα θα εκπληρωθούν.

Μέσα στο σημερινό χάος και στο ακόμη μεγαλύτερο παγκόσμιο χάος που θα επακολουθήσει, ο Θεός εργάζεται την πραγματοποίηση των προφητικών του σχεδίων για την εγκαθίδρυση της Μεσσιανικής βασιλείας, με επίκεντρο την Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με το εδάφιο Πράξεις 3:21, πριν έλθει ο Μεσσίας στο θρόνο Του, σαν Κύριος Κυρίων και Βασιλεύς βασιλέων, πρέπει να έχουν εκπληρωθεί όλες οι προφητείες και να γίνει η αποκατάσταση, για την οποία έχουν μιλήσει οι προφήτες.

Αυτό προϋποθέτει την αποκατάσταση του Ισραήλ ως κράτος, την επιστροφή όλων των Εβραίων στη γη που τους κληροδότησε ο Θεός (Ιεζεκιήλ 36:8-10, 39:29), τη σωτηρία του λαού Ισραήλ (Ρωμαίους 11:26-27, Ωσηέ 3:5, Ιερεμίας 30:9), και τη φανέρωση των 144.000 σφραγισμένων από το Πνεύμα του Θεού, οι οποίοι θα προέρχονται από τις 12 φυλές του Ισραήλ, όπως αναφέρεται στο 7ο και στο 14ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης.

Όλα αυτά ήδη έχουν αρχίσει να συντελούνται. Το Ισραήλ με θαυμαστό τρόπο επανήλθε σαν κράτος στη ζωή στις 14 Μαΐου 1948, και παρ’ όλα τα εμπόδια και τους πολέμους εναντίον του, παρέμεινε και διεύρυνε τα όριά του. Μέσα στα τελευταία 100 χρόνια επέστρεψαν στη χώρα αυτή 5.500.000 Εβραίοι και η ροή της επιστροφής συνεχίζεται με περίπου 1.000 άτομα την εβδομάδα.

Από το 1967 άρχισε να αυξάνει εντυπωσιακά και ο αριθμός των Εβραίων που αναγνωρίζουν τον Ιησού Χριστό ως Μεσσία τους. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 120 Μεσσιανικές εκκλησίες στο Ισραήλ και περισσότερες από 400 στον υπόλοιπο κόσμο. Ο αριθμός των πιστών Εβραίων στον Ιησού υπολογίζεται παγκοσμίως περίπου σε 350.000.

«Επειδή ο Θεός θα σώσει τη Σιών και θα οικοδομήσει τις πόλεις του Ιούδα, και θα κατοικήσουν εκεί και θα την κληρονομήσουν» (Ψαλμός 69:35).

Μέσα από τα γεγονότα, που συνεχώς συμβαίνουν καθημερινά μπροστά στα μάτια μας, ο Θεός μάς προετοιμάζει για τη Βασιλεία Του και ταυτόχρονα προετοιμάζει και το λαό Του τον Ισραήλ για τη σωτηρία του.

Υποσημείωση:
[1]  Το κτήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Στρασβούργο είναι χτισμένο σύμφωνα με ζωγραφική απεικόνιση του μισοτελειωμένου Πύργου της Βαβέλ.

Αναμφίβολα εβραϊκό κράτος το Ισραήλ

Είναι το Ισραήλ εβραϊκό κράτος;

Είναι ο Πάπας Καθολικός;

Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο προφανές για το Ισραήλ από την εβραϊκότητά του. Όπως η Πολωνία είναι το εθνικό κράτος του πολωνικού λαού και η Ιαπωνία είναι το εθνικό κράτος του ιαπωνικού λαού,έτσι και το Ισραήλ είναι το εθνικό κράτος του εβραϊκού λαού. Υπάρχουν 30 αναφορές στο «εβραϊκό κράτος» στην απόφαση του ΟΗΕ για τον διαχωρισμό της Παλαιστίνης το 1947 που προέβλεπε την ίδρυσή του. 25 χρόνια νωρίτερα η Κοινωνία των Εθνών με εξίσου ξεκάθαρο τρόπο προέβλεπε «την ίδρυση εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό στην Παλαιστίνη». Όταν ιδρύθηκε το Ισραήλ στις 15 Μαϊου το 1948, η εβραϊκή ταυτότητά του ήταν το πρώτο θέμα που μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ. Το άρθρο στην πρώτη σελίδα των New York Times έγραψε ότι «Το εβραϊκό κράτος, το νεότερο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, γνωστό ως Κράτος του Ισραήλ, ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη τα μεσάνυχτα μετά την λήξη της Βρετανικής Εντολής».

Σήμερα οι μισοί Εβραίοι στον πλανήτη ζουν σε αυτό το κράτος. Πολλοί από αυτούς είναι πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από την καταπίεση του αντισημιτισμού και της βίας σε άλλα μέρη. Σε έναν κόσμο με περισσότερα από 20 αραβικά κράτη και 55 μουσουλμανικές χώρες, δεν θα έπρεπε να υπάρχει αντίθεση στην ύπαρξη ενός μοναδικού μικρού εβραϊκού κράτους. «Το Ισραήλ είναι κυρίαρχο κράτος και ιστορική πατρίδα του εβραϊκού λαού» δήλωσε ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα μιλώντας ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών τον περασμένο μήνα. Αυτό τώρα θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο και εξίσου επίμαχο με το να αποκαλεί κάποιος την Ιταλία την κυρίαρχη πατρίδα του ιταλικού λαού.

Αλλά για τους εχθρούς του Ισραήλ, η ανεξαρτησία των Εβραίων είναι εξίσου ανυπόφορη σήμερα, όπως ήταν το 1948, όταν στρατεύματα από πέντε αραβικές χώρες εισέβαλλαν στο νεοσύστατο εβραϊκό κράτος, με τον όρκο να προβούν σε «έναν πόλεμο εξόντωσης και συνεχούς σφαγής». Οι ατελείωτοι γύροι συνομιλιών και οι αμέτρητες αναφορές στην «ειρηνευτική διαδικασία» δεν έχουν αλλάξει αυτήν τη βασική πραγματικότητα για την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, η οποία δεν αφορά τους οικισμούς ή τα σύνορα ή την Ιερουσαλήμ ή τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.

Η ρίζα της εχθρότητας είναι η άρνηση να αναγνωριστεί το αναντίρρητο δικαίωμα του εβραϊκού λαού σε ένα κυρίαρχο κράτος στην ιστορική πατρίδα του. Μέχρι να αλλάξει αυτό, καμία βιώσιμη ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Γι' αυτό η ισραηλινή κυβέρνηση έχει δίκιο όταν επιμένει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή θα πρέπει δημόσια να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος. Αυτή θα είναι η κρίσιμη δοκιμασία. «Ο παλαιστινιακός εθνικισμός βασιζόταν στην εκδίωξη όλων των Ισραηλινών», δήλωσε ο Edward Said σε συνέντευξή του το 1999 και η καλύτερη απόδειξη ότι οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι επιθυμούν ακόμα να καταστρέψουν το Ισραήλ, είναι η απίστευτη επιμονή με την οποία ακόμα και οι «μετριοπαθείς» Παλαιστίνιοι, όπως ο Μαχμούντ Αμπάς, αρνούνται ή δεν τολμούν να αναγνωρίσουν την εβραϊκότητα του Ισραήλ ως γεγονός. «Τι είναι ένα εβραϊκό κράτος;» δήλωσε παραληρώντας ο Μαχμούντ Αμπάς στην παλαιστινιακή τηλεόραση. «Μπορείτε να αποκαλείτε τους εαυτούς σας ότι θέλετε, αλλά εγώ δεν θα το αποδεχθώ. Μπορείτε να αποκαλείτε τους εαυτούς σας σιωνιστική δημοκρατία, εβραϊκή, εθνική, σοσιαλιστική (δημοκρατία). Μπορείτε να την αποκαλείτε ό,τι θέλετε. Δεν με νοιάζει».

Υπάρχουν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα εβραϊκό κράτος και δημοκρατία. Όταν το ισραηλινό κοινοβούλιο αποφάσισε να θεσπίσει έναν όρκο πίστης στο Ισραήλ ως «ένα εβραϊκό και δημοκρατικό» κράτος για νέους μη Εβραίους μετανάστες την περασμένη εβδομάδα, κάποιοι ξέσπασαν λέγοντας ότι «η φράση είναι οξύμωρη από μόνη της», έγραψε ένας αναγνώστης στην «Boston Globe». «Πώς μπορεί ένα κράτος να τάσσεται ανοικτά υπέρ μιας εθνικής ομάδας πάνω από τις άλλες και να διακηρύσσει ότι είναι δημοκρατικό»;

Αλλά δεν υπάρχει αντίθεση μεταξύ της εβραϊκής ταυτότητας του Ισραήλ και των δημοκρατικών αξιών του. Μάλιστα το σχέδιο διαχωρισμού του ΟΗΕ, το 1947, όχι μόνο προέβλεπε τον διαχωρισμό της Παλαιστίνης σε «ανεξάρτητα αραβικά και εβραϊκά κράτη», αλλά ανάφερε ρητά ότι έπρεπε να «συντάξουν ένα δημοκρατικό σύνταγμα και να εκλέξουν κυβερνήσεις με καθολική και μυστική ψηφοφορία». Οι Εβραίοι ανταποκρίθηκαν. Οι Άραβες εξαπέλυσαν έναν πόλεμο.

Σε πολλές δημοκρατίες του κόσμου υπάρχουν επίσημες θρησκείες του κράτους. Για παράδειγμα η Βρετανία, όπου ο μονάρχης είναι και ο ανώτατος αρχηγός της Εκκλησίας της Βρετανίας, ή η Ελλάδα, το σύνταγμα της οποίας προβλέπει ότι η Ελληνορθόδοξη εκκλησία είναι η «κυρίαρχη θρησκεία» της χώρας. Η διασύνδεση της θρησκείας με τον εθνικό χαρακτήρα συμβαίνει συχνά. Το Ισραήλ ξεχωρίζει μόνον, επειδή η θρησκεία του είναι ο Ιουδαϊσμός και όχι ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ ή ο Ινδουισμός.

Ούτε είναι ασυμβίβαστη η έννοια της δημοκρατίας με την ξεχωριστή εθνικότητα. Η Ιρλανδία συνήθως παραβλέπει τις προϋποθέσεις απόκτησης ιθαγένειας για άτομα ιρλανδικής καταγωγής. Το σύνταγμα της Βουλγαρίας δίνει το δικαίωμα σε «οποιοδήποτε άτομο βουλγαρικής καταγωγής» να αποκτήσει βουλγαρική υπηκοότητα με διευκολύνσεις ως προς τη διαδικασία. Δεν είναι οξύμωρο να περιγράφει κανείς την Ιρλανδία ως «ιρλανδική και δημοκρατική» ή την Βουλγαρία ως «βουλγαρική και δημοκρατική». Και η ανθηρή μικρή εβραϊκή δημοκρατία του Ισραήλ δεν είναι οξύμωρη.

Είναι κάτι διαφορετικό. Είναι ένας φάρος αξιοπρέπειας σε μια επικίνδυνη περιοχή γεμάτη μίσος. Εάν μπορούσαν μόνον οι εχθροί του να ξεφορτωθούν το μίσος τους, η γειτονιά θα γινόταν μια Εδέμ.

του Jeff Jacoby
Boston Globe (17.10.2010)

Σχετικά με την ισλαμοφοβία στην Ευρώπη

Κυρία Ξένια Κουναλάκη,
Από αυτά που διάβασα σήμερα στο άρθρο σας «Ισλαμοφοβία στην Ευρώπη», στην εφημερίδα «Καθημερινή», υποθέτω πως εσείς συντάσσεστε με εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους «προοδευτικούς», «ανοιχτού πνεύματος», «ανεξίθρησκους», «αντισιωνιστές», «φιλανθρώπους» για τους κατοίκους της Γάζας, «φιλοακτιβιστές» και πάει λέγοντας.
Το πρόβλημα μαζί σας Κα Κουναλάκη, όπως και με τους περισσότερους δημοσιογράφους αυτής της νοοτροπίας, είναι ότι δεν καταλαβαίνετε τη μουσουλμανική νοοτροπία. Υποθέτω πως είστε Χριστιανή Ορθόδοξη στο θρήσκευμα, έστω και αν δεν θεωρείτε τον εαυτό σας «συνειδητή Χριστιανή», που να πιστεύει δηλαδή συνειδητά τα δόγματα της χριστιανικής θρησκείας, αλλά εκτελείτε επιλεκτικά και κατά το δοκούν ένα μέρος από αυτά που η χριστιανική θρησκεία επιτάσσει. Αν υπέθεσα σωστά Κα Κουναλάκη, τότε θα ήθελα να σας πω μερικά πράγματα, που ίσως δεν τα γνωρίζετε σχετικά με τη μουσουλμανική νοοτροπία, που καλό είναι να τα έχετε υπόψη σας όταν γράφετε άρθρα, όπως το σημερινό. Γιατί και εσείς πλανάστε καλή τη πίστει, θέλω να πιστεύω, αλλά και αθέλητα πλανάτε όσους σας διαβάζουν. Και αυτό μακροπρόθεσμα θα επιφέρει πολλά κακά, λόγω άγνοιας, στην ελληνική κοινωνία.
Όσοι έχουν γαλουχηθεί με τη χριστιανική διδασκαλία, ακόμη και αν δεν είναι συνειδητοί Χριστιανοί, έχουν αποδεχτεί ως ορθές κάποιες ιδέες, κάποιες θέσεις της χριστιανικής θρησκείας, αλλά λανθασμένα νομίζουν, πως επειδή τους φαίνονται ορθές και λογικές, έτσι τις αποδέχονται και οι άνθρωποι που πρεσβεύουν μια άλλη θρησκεία. Ας έρθουμε, για παράδειγμα, στο θέμα του ψεύδους. Στη χριστιανική θρησκεία, σύμφωνα με το λόγο του Ιησού Χριστού, «ο πατέρας του ψεύδους είναι ο Διάβολος». Συνεπώς, ως αρχή, το ψέμα είναι πάντοτε λάθος να λέγεται από τους ανθρώπους, είναι κάτι κακό. Άσχετα αν οι περισσότεροι Χριστιανοί λένε ψέματα στην καθημερινή ζωή τους, θεωρείται πάντως «ως αρχή» ότι το ψέμα είναι κακό. Αυτό επιτάσσει η χριστιανική πίστη. Όσοι αναφέρονται σε θέματα που άπτονται στους Μουσουλμάνους, θεωρούν πως επειδή η μουσουλμανική θρησκεία αναφέρει πολλά πράγματα που είναι κοινά με την ιουδαιο-χριστιανική πίστη, και οι Μουσουλμάνοι, συνεπώς, θεωρούν και αυτοί πως το ψέμα είναι κακό. Λάθος, Κα Κουναλάκη! Γιατί σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κορανίου, και αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε Μουσουλμάνους για αυτό που σας λέω, αν είναι έτσι ή όχι, ο ίδιος ο θεός μερικές φορές «μπορεί να πει ψέματα», προκειμένου να κάνει τους άπιστους να προσκόψουν, να πέσουν και να καταστραφούν. Γιατί ο Αλλάχ είναι εκδικητικός θεός, και μόνο στους πιστούς του είναι ελεήμονας, όχι στους άπιστους. «Ο Αλλάχ μπορεί να πει ψέματα». Το ίδιο συνεπώς μπορούν να κάνουν και οι Μουσουλμάνοι, προκειμένου να προωθήσουν την υπόθεση του Αλλάχ, ώστε να επικρατήσει στον κόσμο η θρησκεία του Ισλάμ. Με άλλα λόγια όλοι οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν το ιησουιτικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αλλά η χριστιανική θρησκεία αναφέρει πως ο Θεός είναι καλός, είναι αγάπη, είναι φως, δεν υπάρχει μέσα Του σκοτάδι, και πως είναι «απείραστος κακού». Ο Θεός δηλαδή δεν πειράζεται από το κακό. Συνεπώς ο Θεός δεν μπορεί ποτέ να πει ψέματα, επειδή αυτό είναι αμαρτία, και ο Θεός δεν αμαρτάνει.
Ο συνειδητός Χριστιανός, αν ερωτηθεί για την πίστη του, είναι υποχρεωμένος να ομολογήσει πως πιστεύει στο Θεό, το Χριστό, και οτιδήποτε έχει σχέση με τα δόγματα της θρησκείας του. Κυρίως απαγορεύεται να απαρνηθεί τον Χριστό ως Θεό του, αν θέλει να κερδίσει την αιώνια ζωή και να πάει στον Παράδεισο. Ακόμη και αν τον απειλούν με θάνατο, πρέπει να προτιμήσει να πεθάνει παρά να αρνηθεί τον Θεό του.
Αυτό δε συμβαίνει με τον Μουσουλμάνο. Το Ισλάμ επιτρέπει στον Μουσουλμάνο να αρνηθεί υποκριτικά την πίστη του, αν υπάρχει κίνδυνος να τον σκοτώσουν γι’ αυτό ή αν τον θέσουν κάτω από βασανιστήρια. Αυτό δεν επιτρέπεται στον Χριστιανό, γι’ αυτό και πάντοτε υπήρξαν μάρτυρες στον χριστιανικό κόσμο, που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για την πίστη τους. Στο Ισλάμ μάρτυρας ονομάζεται αυτός που πεθαίνει στον ιερό πόλεμο, τη Τζιχάντ και έτσι πηγαίνει απευθείας στον Παράδεισο, χωρίς να κριθεί για τις πράξεις του από τον Αλλάχ. Ο καλύτερος, λοιπόν, και αμεσότερος τρόπος, για να πάει ένας Μουσουλμάνος στον Παράδεισο, όπου θα έχει 70 παρθένες γυναίκες του, με τις οποίες θα κάνει έρωτα στην αιωνιότητα και πάντοτε θα παραμένουν παρθένες, είναι να πεθάνει ως «μάρτυρας» στη Τζιχάντ.
Με άλλα λόγια, ο Ιουδαίος και ο Χριστιανός μάρτυρας λέει: «Θα πεθάνω για την πίστη μου», και αφήνει να τον σκοτώσουν, χωρίς να αντισταθεί. Ο Μουσουλμάνος μάρτυρας λέει: «Θα πεθάνεις για την πίστη μου» και τινάζεται με βόμβες στον αέρα, προκειμένου να σκοτώσει όσους περισσότερους μπορεί άπιστους, εχθρούς του Αλλάχ, έστω και αν πεθάνει κι εκείνος. Πέθανε στη Τζιχάντ. Έγινε μάρτυρας. Συνεπώς ο Αλλάχ τον δέχεται αμέσως στον Παράδεισό του, χωρίς να τον κρίνει για τις καλές ή κακές πράξεις του.
Αν αυτά τα πράγματα δεν τα γνωρίζετε Κα Κουναλάκη, εσείς και οι συνάδελφοί σας δημοσιογράφοι, τότε δεν θέτετε ποτέ σε αμφιβολία ούτε ελέγξετε επισταμένως τους μουσουλμανικούς ισχυρισμούς σε διάφορα θέματα. Οι Μουσουλμάνοι είναι πολύ έξυπνοι και ξέρουν να κάνουν «δημόσιες σχέσεις», ρίχνουν δισεκατομμύρια στην προπαγάνδα και ξέρουν τι περνά και τι όχι στα δυτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Συνεπώς, λένε αυτά που ξέρουν πως θα γίνουν αποδεκτά. Ξέρουν τι αποδέχονται και τι όχι οι Δυτικοί, και τους λένε αυτά που θέλουν ν’ ακούσουν. Από εδώ προέρχεται η σταθερή διγλωσσία των Μουσουλμάνων.
Γι’ αυτό κάποιος είπε: «Μην προσέχετε τι λένε οι μουσουλμάνοι στα δυτικά ΜΜΕ. Προσέχετε τι λένε όταν βρίσκονται και μιλούν μεταξύ τους. Τότε λένε την αλήθεια».
Δυστυχώς οι δυτικοί δημοσιογράφοι αξιολογούν τα λεγόμενα των Μουσουλμάνων με τη δική τους ιουδαιο-χριστιανική αντίληψη των πραγμάτων, αντί να αξιολογούν όσα λένε σύμφωνα με τη δική τους κοσμοθεωρία και πίστη, και έτσι πέφτουν εύκολα θύματα παραπληροφόρησης, πλάνης, και δαγκώνουν εύκολα και άκριτα το δόλωμα του ψεύδους που εκείνοι τους σερβίρουν.
Ο δυτικός πολιτισμός, εκτός από τον Χριστιανισμό βασίζεται στον Διαφωτισμό. Ο άθεος Βολταίρος έλεγε: «Διαφωνώ απόλυτα με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Αυτό κανένας Μουσουλμάνος δεν θα μπορούσε να προσυπογράψει. Ο θεός του Ισλάμ είναι θεός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Είναι θεός δικτάτορας. Ο Μουσουλμάνος είναι δούλος του, δεν είναι γιος του, όπως στον Χριστιανισμό, γι’ αυτό και πέφτει και τον προσκυνά, όπως ο δούλος τον αφέντη του. Το Ισλάμ δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία αστικού τύπου που ζούμε εμείς στην Ευρώπη και την Αμερική. Όταν κάποιοι μιλούν για Ισλαμοφασισμό, ξέρουν καλά τι λένε. Δεν μιλούν από μίσος. Δεν έχουν απαραίτητα ισλαμοφοβία. Απλώς αναφέρουν μια πραγματικότητα. Το Ισλάμ, όπου επικρατεί, επιβάλλει τη θρησκεία του, τη δική του κοσμοθεωρία και προσβάλλει όλες τις άλλες θρησκείες ή πολιτικές πεποιθήσεις, επιβάλλοντας διωγμούς βαρείς ή ελαφρότερους ανάλογα με τη χώρα όπου έχει επιβληθεί αυτή η θρησκεία.
Επίσης στο Ισλάμ δεν μπορεί να υπάρξει χωριστή πολιτική από θρησκευτική εξουσία. Γιατί οι πραγματικοί Ισλαμιστές, όταν κατακτήσουν την εξουσία, επιβάλλουν και τη θρησκεία τους σε όλους. Τώρα, θα μου πείτε, ναι, αλλά λένε πως η Οθωμανική αυτοκρατορία, που ήταν ισλαμική, ήταν ανεκτική στους Χριστιανούς. Το παραδέχομαι, μέχρις ενός σημείου.
Σύμφωνα με τη θρησκεία του Ισλάμ, αν είσαι ειδωλολάτρης, έχεις δύο επιλογές: Ή δέχεσαι να γίνεις Μουσουλμάνος ή σου κόβουν το κεφάλι. Εδώ δεν υπάρχει καμιά ανοχή. Αν είσαι Ιουδαίος ή Χριστιανός, θεωρητικά σε αφήνουν να πιστεύεις στη θρησκεία σου, αλλά στη μουσουλμανική κοινωνία είσαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Οι Ιουδαίοι και οι Χριστιανοί πληρώνουν βαρύτερους φόρους και δεν μπορούν να έχουν υψηλή θέση στην κοινωνία. Πάντως έμμεσα κάνουν ό,τι μπορούν, για να σε αλλάξουν με τη βία και τις απειλές και να σε μετατρέψουν σε Μουσουλμάνο. Δεν έχετε ακούσει για Έλληνες νεομάρτυρες κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας; Πού βλέπετε λοιπόν, τη μεγάλη ανεκτικότητα της μουσουλμανικής θρησκείας απέναντι στους Χριστιανούς;
Σύμφωνα πάλι με τη μουσουλμανική θρησκεία, η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα. Γυναίκα δεν μπορεί να γίνει δικαστής. Στο μουσουλμανικό δικαστήριο η μαρτυρία δύο γυναικών αντιστοιχεί με τη μαρτυρία ενός ανδρός. Το Κοράνι επιτρέπει να δέρνουν οι άνδρες τις γυναίκες τους. Για να μη μιλήσουμε για την πολυγαμία, που σύμφωνα με το Κοράνι ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί μέχρι 4 γυναίκες. Βέβαια, ο «αγνός» τους προφήτης Μωάμεθ, παντρεύτηκε 14 γυναίκες. Παντρεύτηκε ένα κοριτσάκι όταν ήταν έξι ετών και έκανε έρωτα μαζί του, όταν έγινε εννέα ετών. Σήμερα θα τον αποκαλούσαν με αποτροπιασμό διεστραμμένο παιδεραστή, αλλά για τους Μουσουλμάνους ήταν ο αγιότερος των προφητών και παράδειγμα προς μίμηση. Γι’ αυτό πολλοί Μουσουλμάνοι πενηντάρηδες, εξηντάρηδες ή και παραπάνω, παντρεύονται στον μουσουλμανικό κόσμο κοριτσάκια 12 έως 14 ετών. Αναρωτιέμαι αν τα ξέρετε αυτά Κα Κουναλάκη; Γιατί τότε, πώς εσείς, ως γυναίκα, μπορείτε να υποστηρίζετε άτομα που πρόσκεινται στη μουσουλμανική θρησκεία; Εκτός και αν είστε μαζοχίστρια. Καλά, δεν καταλαβαίνετε πως Κοράνι και χειραφέτηση γυναικών είναι δύο αντίθετα πράγματα; Ψηφίζετε λογικά ενάντια στο συμφέρον σας ως γυναίκα;
Μη νομίζετε πως, επειδή γράφω αυτά τα πράγματα, μισώ τους Μουσουλμάνους. Κάθε άλλο. Αλλά τους θεωρώ θύματα πλάνης. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να αποδέχομαι άκριτα τη θρησκεία τους ή να δεχτώ να τους αφήσω να έχουν ίδια δικαιώματα με τους Χριστιανούς. Είναι σαν να δέχομαι να έχουν ίδια δικαιώματα οι Ναζί και οι Φασίστες μέσα σ’ ένα δημοκρατικό καθεστώς μαζί με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα. Αυτές τις δημοκρατικές ελευθερίες ακριβώς εκμεταλλεύτηκαν οι Ναζί και οι Φασίστες τον προηγούμενο αιώνα. Ήρθαν δημοκρατικά στην εξουσία, γιατί τους ψήφισε ο λαός. Μόλις όμως ήρθαν στην εξουσία, αμέσως κατέλυσαν τις δημοκρατικές ελευθερίες που τους ανέδειξαν και καταδίωξαν όσους σκέφτονταν διαφορετικά. Δημιούργησαν έτσι μια δικτατορία μόνιμη. Εγώ είμαι ανεκτικός και δέχομαι να πιστεύουν ό,τι θέλουν, αυτοί όμως αν εκμεταλλευτούν τις δημοκρατικές ελευθερίες του καθεστώτος μου και έρθουν στην εξουσία, δεν πρόκειται να με αφήσουν να πιστεύω αυτό που εγώ θέλω.
Οι ίδιοι οι Μουσουλμάνοι, όταν έρχονται σε ένα ξένο κράτος, στην αρχή εμφανίζονται ειρηνικοί, φιλικοί και πειθήνιοι. Μόλις όμως αυξηθούν πληθυσμιακά, γίνονται αλαζονικοί, απειλούν όσους διαφωνούν ανοιχτά μαζί τους, φτάνουν ακόμη να τους απειλούν και να τους σκοτώνουν μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Δύσκολα ενσωματώνονται στις δυτικές κοινωνίες, γιατί οι αρχές τους είναι διαφορετικές. Οι ίδιοι θέλουν να παραμένουν συνήθως σε γκέτο, γιατί δε θέλουν να ενσωματωθούν στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν. Αισθάνονται εχθρότητα και περιφρόνηση για τις κοινωνίες αυτές. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, για να τα αγνοεί κανείς. Εσείς ως δημοσιογράφος, θα έπρεπε να τα γνωρίζετε.
Στη Σαουδική Αραβία δεν υπάρχει ούτε μία χριστιανική εκκλησία, ούτε ακόμη και μέσα στις πρεσβείες ξένων κρατών, γιατί απαγορεύεται, επειδή τη θεωρούν την «ιερή γη του Αλλάχ». Η Ιερουσαλήμ, που είναι η ιερή κατεξοχήν ιουδαϊκή πόλη, δίνει πλήρη ελευθερία και στις τρεις μεγάλες θρησκείες, Χριστιανισμό, Ισλάμ, Ιουδαϊσμό.
Αν ένας Μουσουλμάνος αλλάξει θρησκεία, γίνει για παράδειγμα Χριστιανός, κινδυνεύει η ζωή του, γιατί έγινε άπιστος, «καφίρ» και προδότης του Αλλάχ. Ο οποιοσδήποτε Μουσουλμάνος, ακόμη και ο ίδιος ο πατέρας του ή ο αδελφός του μπορούν να τον σκοτώσουν, χωρίς καμιά τιμωρία. Κάνουν το θέλημα του Αλλάχ, να τιμωρούν τους άπιστους. Από αυτό καταλαβαίνετε πόσο «ειρηνική θρησκεία» και πόσο ανεκτικό είναι το Ισλάμ.
Καλά, θα μου πείτε και Χριστιανοί έκαναν τα ίδια. Και αυτοί έκαναν σταυροφορίες, «ιερούς πολέμους», φόνους και πάει λέγοντας. Συνεπώς και η χριστιανική θρησκεία δεν είναι καλύτερη από το Ισλάμ. Όχι, Κα Κουναλάκη, εδώ κάνετε ένα ριζικό λάθος. Ούτε ο Χριστός ούτε οι απόστολοι δίδαξαν τέτοια πράγματα. Πάρτε την Αγία Γραφή και διαβάστε. Όσοι «Χριστιανοί» με εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά έπραξαν τέτοια πράγματα τα έπραξαν κατά παράβαση και αντίθετα με τις διατάξεις της χριστιανικής πίστης. Ήταν συνεπώς παραβάτες της πίστης τους ως Χριστιανοί. Αντίθετα, οι Μουσουλμάνοι τα έπραξαν σύμφωνα με την πίστη τους. Γιατί αυτά προτρέπει το Κοράνι. Συνεπώς, ας μην εξισώνουμε αντίθετα πράγματα.
Στο τέλος του άρθρου σας αναφέρετε ειρωνικά: «Η Ελλάδα έχει ξεπεράσει το πρόβλημα… της σύγκρουσης των πολιτισμών με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο. Απλώς αγνοεί τους χιλιάδες Μουσουλμάνους που ζουν στην Αθήνα και αναβάλλει διαρκώς την κατασκευή τζαμιού και νεκροταφείου».
Καταλαβαίνω πως υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα. Αλλά αυτό το πρόβλημα δε δημιουργήθηκε από την Ελλάδα. Δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους λαθρομετανάστες Μουσουλμάνους. Ποιος τους κάλεσε να έρθουν; Πάντως όχι εμείς οι Έλληνες. Μόνοι τους ήρθαν, για να περνάνε καλύτερα απ’ ό,τι στις χώρες τους. Έ, ας μην κάνουν τώρα σ’ εμάς τη ζωή χειρότερη. Τουλάχιστον θα πρέπει να δείχνουν λίγο ταπείνωση και υπομονή, ωσότου κάποια στιγμή λυθεί το πρόβλημά τους. Και ας μην ξεχνούμε πως τα τζαμιά δυστυχώς έχουν γίνει η σφηκοφωλιές των Ισλαμιστών, και εκεί κάνουν προσηλυτισμό των ιδεών τους και στρατολόγηση οπαδών για τις τρομοκρατικές τους ενέργειες. Αυτό γιατί θέλετε να το αγνοείτε;

Σπύρος Καραλής
Οφθαλμίατρος

Σχετικά με τον στολίσκο Free Gaza

Κύριε Λάκη Λαζόπουλε,
Με αφορμή την εκπομπή σας Αλ Τσαντίρι την Τρίτη 1η Ιουνίου και τα σχόλια σας για την ισραηλινή επίθεση, με το τραγικό αποτέλεσμα των νεκρών ανθρώπων στο καράβι Mavi Marmara, θα ήθελα και εγώ, αρχικά σαν άνθρωπος που θέλει να βλέπει και τις δύο όψεις σε κάθε ζήτημα και ύστερα σαν Ελληνίδα Εβραία να σας πω τα εξής:
- η δική μου άποψη εντοπίζει το πρόβλημα στην υπεροπτική και λανθασμένη επιλογή της πολιτικής ισραηλινής ηγεσίας να χειριστεί την κατάσταση με στρατιωτικές αποφάσεις και όχι με πολιτικές μέσω διπλωματικών διαδικασιών,
- «στο σύνδρομο του ολοκαυτώματος», σύμφωνα με το οποίο, όποιος με απειλεί θα καταφέρει και να με εξοντώσει,[1] από το οποίο πολλές δεκαετίες μετά τον πόλεμο ακόμα υποφέρει, αφήνοντας τον φόβο να οδηγεί σε σφάλματα που υπερβαίνουν το έγκλημα.[2]
- Είπατε: «ποτέ ξανά λαός τόσο κυνηγημένος δεν κατάφερε να κερδίσει την αντιπάθεια και το μίσος». Μάλλον ζείτε σε άλλον πλανήτη, γιατί αιώνες τώρα, εδικά στην ελληνική πραγματικότητα, ο Εβραίος εκπροσωπεί το στερεότυπο του ανθρώπου που αγαπάτε να μισείτε. Απλά αρνείστε να το παραδεχτείτε.
Πιστέψτε με πως δεν χρειάζεται κανένα ρεσάλτο, για να σε απορρίψει και να σε κατηγορήσει για όλα τα δεινά του κόσμου «η γεμάτη αγάπη για τον συνάνθρωπο κοινωνία». Πίσω από κάθε ενέργεια εβραίου καλή ή κακή κρύβονται μονάχα «συνωμοσία και σατανικά σχέδια». Δεν χρειάζεται καμιά πολεμική σύρραξη για να θαυμάζεις μικρούς και μεγάλους γεμάτους κατάνυξη να καίνε πασχαλινούς Ιούδες, φωνάζοντας συνθήματα κατά των εβραίων που πρόδωσαν τον Χριστό,[3] κατά εκείνων που μεγαλώνουν πίνοντας αίμα παιδιών, να ακούς σε «μεγκάλο» κανάλι από τον παρουσιαστή, τρεις μέρες μετά το θάνατο του Ζύλ Ντασέν, σε μικρό αφιέρωμα για τον πεθαμένο σκηνοθέτη: «Μου την έδινε που ήταν Εβραίος».
Όλα αυτά είναι ριζωμένα στην ανθρώπινη συνείδηση πολύ πριν προκύψει το παλαιστινιακό ζήτημα. Όταν οι τοίχοι της Ευρώπης έγραφαν: «Εβραίοι φύγετε πηγαίνετε στην Παλαιστίνη» και σήμερα γράφουν: «Εβραίοι φύγετε από την Παλαιστίνη».
-Είπατε: «φονικοί οι ακτιβιστές, δεν ντρέπεστε;», με ειρωνεία απέναντι σ’ ένα κράτος που δεν είδε στα πρόσωπα των εκπροσώπων της ανθρωπιστικής βοήθειας του Mavi Marmara αυτό που εσείς θεωρείτε ως δεδομένο, δηλαδή πως οι άνθρωποι αυτοί «οδηγούνται μονάχα από αλτρουιστικά συναισθήματα για τον Παλαιστινιακό λαό».
Η ταμπέλα «ακτιβιστής» για σας δεν σηκώνει αμφισβήτηση κατά το «είσαι ό,τι δηλώσεις», και αυτό είναι δικαίωμα σας. Δικαίωμα των Ισραηλινών φυσικά και δεν είναι να δολοφονήσουν, αλλά επειδή είναι μια χώρα που δέχεται καθημερινά χαμασιανές ρουκέτες με υλικό που διοχετεύεται από Συρία, Ιράν, Τουρκία, Ρωσία (την πραγματική νέα τάξη πραγμάτων) σίγουρα έχει το δικαίωμα να ερευνήσει.
Ξέρετε, υπάρχουν λαοί που θέλουν να διατηρήσουν τα σύνορα της πατρίδας τους και να συνεχίσουν να υπάρχουν σε αντίθεση με άλλες πολιτικές ηγεσίες που θεωρούν αυτονόητο πως π.χ. τουρκικές φρεγάτες μπορούν να κάνουν «κρουαζιέρα» μπροστά από το Σούνιο, να αναχαιτίζονται καθημερινά τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα πάνω από το Αιγαίο που απλά κάνουν βόλτα, να δέχονται επίπληξη χωρίς αντίδραση οι τοπικοί δημοσιογράφοι από τον μαγιάτικο Τούρκο ηγέτη για το πώς θα έπρεπε να χειρίζονται τα εθνικά τους θέματα, να αποσύρεται για λίγες ημέρες ο πίνακας «Η σφαγή της Χίου», για να μην διαταραχθεί η ελληνοτουρκική «φιλία» κατά την διάρκεια επίσκεψης Τούρκων πολιτικών.
Αν πραγματικά σας ενδιέφερε να «διαβάσετε» την ιστορία, θα είχατε ασχοληθεί με στοιχεία που μπορούν με ευκολία να βρουν οι συνεργάτες σας στο διαδίκτυο, αλλά αυτό που πραγματικά σας ενδιέφερε εκείνο το βράδυ ήταν να βγάλετε όσο περισσότερο δηλητήριο προλαβαίνατε. Και προλάβατε αρκετό.
Η τούρκικη Insani Yardim Vakfi (ΙΗΗ) που επέβαινε στο συγκεκριμένο επικοινωνιακό καράβι δεν εκπροσωπεί τάγμα αρσακειάδων. Ακραία ισλαμιστική οργάνωση με ιδεολογία παρόμοια με την Χαμάς που πολλοί όπως και εσείς θεωρείτε απελευθερωτικό κίνημα, φοράτε καρό μαντηλάκια στο λαιμό και αρχίζετε τους πύρινους λόγους. Ξεχνάτε όμως να κάνετε κάτι απλό, να αναπαράγετε τα λόγια της ίδιας της οργάνωσης που εύκολα θα βρείτε αναρτημένα σε όλο το διαδίκτυο: ο υπουργός εξωτερικών της οργάνωσης Μαχμούντ Αλ Ζαχάρ λέει: «Ονειρεύομαι την ημέρα που θα κρεμάσω ένα χάρτη στον τοίχο χωρίς το κράτος του Ισραήλ, οι επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών είναι πολύτιμη θυσία», ενώ στο καταστατικό της ρητά αναφέρεται: «Πρέπει όλοι οι Εβραίοι να πεταχτούν στην θάλασσα».
Κατά την αναχώρηση του πλοίου από την Τουρκία παραβρίσκεται ο Σεΐχης Σσέντ Σαλάχ ηγέτης ισλαμικού κινήματος στο Ισραήλ και οικονομικός τροφοδότης (η δύναμη του αραβικού λόμπυ κατά περίεργο τρόπο δεν επισημαίνεται ποτέ και πουθενά) του εγχειρήματος ο οποίος αγαπά να δηλώνει: «οι Εβραίοι είναι βακτηρίδια και ο Δημιουργός σας προόριζε για πίθηκους και χαμένους» (ίσως για αυτό μου αρέσουν οι πίθηκοι, ζήτημα DNA μάλλον).
Ακόμη στο YouTube μπορείτε να βρείτε όλα τα video που αποδεικνύουν πως τίποτα δεν έγινε ξαφνικά αλλά μετά από συνεχείς επικοινωνίες. Θαυμάστε και τον ανθρωπιστή Τούρκο κυβερνήτη να λέει στην επικοινωνία με το ισραηλινό ναυτικό: «Βουλώστε το, πηγαίνετε στο Άουσβιτς, είμαστε εδώ για να σώσουμε τα αδέρφια μας τους Άραβες», (βέβαια εσείς θα αποφανθείτε πως οτιδήποτε προέρχεται από ισραηλινές πηγές είναι κατασκευασμένα σιωνιστικά ψέματα, και φαντάζομαι πως δεν θα μπείτε στον κόπο να τα δείτε).
Επίσης, μπορείτε να δείτε σ’ ένα αφιέρωμα στη σημερινή Γάζα και σε γειτονιές, που ο δυτικός κόσμος λογοκρίνει και δεν προβάλλει, μικρά παιδιά να τσουβαλιάζονται και να γίνονται οδοφράγματα από ένοπλους άντρες (και αυτά ισραηλινών πηγών, οπότε για σας θα είναι ψέματα)
-Είπατε: «το άδικο είναι άδικο και πώς να κάνεις τα στραβά μάτια», ξεχάσατε να πείτε πως αυτό το άδικο αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν στην μια πλευρά βρίσκονται Εβραίοι. Πώς να δικαιολογηθεί η σιωπή σε πολλές περιπτώσεις άδικου που όχι μόνο δεν βλέπετε αλλά ούτε και ακούτε, όπως: την σύλληψη 345 παιδιών, το μεγαλύτερο 15 χρονών, και την κράτηση τους σε τουρκικές φυλακές (με όλες τις μορφές βίας που είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς) με την κατηγορία πως συμμετείχαν σε διαδηλώσεις ως Κούρδοι πολίτες, την άκρα του τάφου σιωπή νεοαριστεριστών και υπόλοιπων πολιτών στις δηλώσεις του νέου σουλτάνου Ερντογάν πως θα απελάσει 100.000 Αρμένιους, αν αναγνωριστεί το ολοκαύτωμα του λαού αυτού, την άθλια κατάσταση στην νοτιανατολική Τουρκία, την βουβαμάρα σας στην αθωωτική απόφαση Κώστα Πλεύρη, ο οποίος μέσα από το 4ο βιβλίο του λέει: «Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές, οι Εβραίοι είναι παράσιτα, θέλουν εκτελεστικό απόσπασμα, το Άουσβιτς είναι παραμύθι, αφήστε το ανοικτό θα ξαναχρειαστεί» (απόψεις που συμμερίζονται Ιράν και Τουρκία), δεν άκουσα να λέτε τίποτα για τον παραλληλισμό από τον ηγέτη της Χαμάς του Ερντογάν με τον Μωάμεθ τον Πορθητή, καθόλου δεν σας πείραξε που η Χαμάς με ανακοίνωση της απαγόρευσε την είσοδο στις 02.06 των 20 φορτηγών με την βοήθεια από τα καράβια στην Γάζα, το ξεχασμένο Κυπριακό ζήτημα, την καταστροφή των κατασκηνώσεων του ΟΗΕ στην Γάζα από τους απελευθερωτές, την βύθιση του κορεάτικου καραβιού από την άλλη Κορέα την περασμένη εβδομάδα, την παγκόσμια αταραξία στις δολοφονίες πολιτών από το ιρανικό καθεστώς, την άνεση με την οποία οι ταφόπλακες καταπατημένου εβραϊκού νεκροταφείου από ελληνικό πανεπιστήμιο χρησιμεύουν για παγκάκια καθώς και τα κρανία για πειράματα. Η λίστα της σιωπής σας δεν έχει τελειωμό.
-Είπατε: «ήταν σε διεθνή ύδατα», πριν βγάλετε καταδικαστική απόφαση για τα Διεθνή Ύδατα και τι ισχύει σε περιπτώσεις ένοπλων συρράξεων στο θαλάσσιο χώρο συμβουλευτείτε την έκθεση του Α. Δρούγου http://www.drougos.gr/?p=4898.
- με αηδία στολίσατε τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Άμυνας ως κουκουλοφόρο και αφού κουνήσατε το δάχτυλο γιατί «κάτι κυκλοφορεί στο internet πως δεν πρέπει να τα βάζουμε με τους άλλους», θα ήθελα να σας παραπέμψω στο άρθρο: ο πέμπτος καβαλάρης του Ευγένιου Τριβιζά στα Νέα στις 18.03 όπου αναφέρεται πως: «Η λεκτική βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο της πραγματικής».
Φτάνοντας στην ουσία του ζητήματος για τους ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν και όχι μονάχα να καταδικάσουν: στην πανέξυπνη πολιτική απόφαση της Τουρκίας να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις νέες γεωπολιτικές ισορροπίες της Μεσογείου τις οποίες, σαν νέα αυτοκράτειρα του μουσουλμανικού κόσμου, θα καταφέρει και να διαμορφώσει.
Γνώμη μου είναι πως, όταν ο υπερασπιστής του ισλαμικού φονταμενταλισμού τελειώσει στην Μέση Ανατολή, θα στραφεί στον δυτικό επεκτατισμό, ώστε να «χτυπηθεί ο σατανάς του δυτικού πολιτισμού» που τόλμησε με το πρόσωπο της Ε.Ε. να αρνηθεί το κεμαλικό μεγαλείο.
Άλλωστε ο σουλτάνος Ερντογάν ήδη προειδοποίησε πως το Ισραήλ θα το πληρώσει ακριβά και αφήνει να εννοηθεί πως θα ηγηθεί πολεμικού πλοίου για να σπάσει τον αποκλεισμό. Δεν μας λέει ο ανθρωπιστής δημοκράτης αν στο ίδιο πλοίο με εκείνον θα βρίσκονται Αρμένιοι, Κούρδοι ή και κάποιοι από τους 1.619 αγνοούμενους της εισβολής στην Κύπρο, ώστε να τους πετάξει στην θάλασσα σαν επίδειξη της δύναμής του. Επιχειρηματικές συμφωνίες, αγωγοί, πετρέλαιο, εμπόριο όπλων, θρησκευτικές επεκτατικές βλέψεις συνόρων σίγουρα ούτε που έχουν απασχολήσει το μυαλό αυτού του ανθρώπου. Ειδικά τώρα που οι Η.Π.Α. τον χρειάζεται όσο τίποτα «για την επίλυση περιφερειακών ζητημάτων».[4]
Αξίζει εδώ να παρατηρήσει κανείς πως μπροστά στον κοινό εβραϊκό εχθρό όλοι συσπειρώνονται: οι αριστεροί γίνονται θρησκευόμενοι ή φίλοι των Τούρκων, η Εκκλησία δεν ξεχνά τον προδότη, ενώ παράλληλα ανακαλύπτει έγγραφα με σφραγίδες της τουρκοκρατίας τις οποίες θεωρεί νόμιμες, ο λαός χορεύει τσιφτετέλια και παρακολουθεί «Χίλιες και μια νύχτες» και τις εκδηλώσεις εορτασμού σε χωριό της Κομοτηνής για την οθωμανική κατάκτηση της Θράκης πριν 7 αιώνες, ενώ τέλος, η ακροδεξιά χορεύει τανγκό με όσους προλαβαίνει.
«Μια Νταβουτογλιανή προβοκάτσια με ασύλληπτες θερμές επιπτώσεις για την Ν/Α Μεσόγειο», είναι ο τίτλος ομιλίας του κ. Ι.Θ.Μάζη, καθηγητή οικονομικής γεωγραφίας και γεωπολιτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (για την πλήρη ομιλία: http://www.oic-oci.org/topic_detail.asp?_id=1340&x_key=Turkish%20cyprus).
Με επιστημονικό λόγο δίνεται μια ανάλυση που δεν χαϊδεύει το ισραηλινό κράτος «για τον απαράδεκτο χειρισμό του παλαιστινιακού ζητήματος», ενώ ασχολείται με «τη ρίζα της νέο-οσμανικής πολιτικής της ισλαμικής τουρκικής κυβέρνησης, το ζήτημα των 12 ναυτικών μιλίων, το οποίο αναγνωρίζουν οι φιλεύσπλαχνοι γείτονες ως θέμα για το Ισραήλ, αλλά όχι για τα αντίστοιχα ελληνικά δικαιώματα των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, ότι πρέπει να ζητήσει συγνώμη για τις δολοφονίες κυπρίων ακτιβιστών, να απελευθερώσει το 37% της Κύπρου, να επιστρέψει τις περιουσίες 200.000 ελληνοκύπριων προσφύγων», επίσης να θυμηθούμε πως «η τουρκική δημοκρατία της βορείου Κύπρου είναι αναγνωρισμένη από το 1979 από τον Οργανισμό Ισλαμικής Διασκέψεως», οπότε να μην ανησυχούμε μήπως δυσαρεστήσουμε το αραβικό λόμπυ, να μάθουμε, γιατί πουθενά δεν προβλήθηκε, για τις καταγγελίες Κύπριων ευρωβουλευτών ότι «στην προετοιμασία της αναχώρησης των ακτιβιστών υπήρχε παρουσία μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας», αναρωτιέται ακόμα «πώς θα αντιδρούσε η γειτονική ειρηνική χώρα σε ανάλογη ανθρωπιστική αποστολή στα όρη της Ν/Α Τουρκίας με 100% κουρδικό πληθυσμό».
Η απάντηση της ισραηλινής πλευράς στην ανθρωπιστική Τουρκία θα δοθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο όταν θα διαδηλώσουν ανοικτά των ακτών της βόρειας κατεχόμενης Κύπρου (από τούρκους η κατοχή, όχι ισραηλινούς) καταδικάζοντας την τουρκική κατοχή. Και πριν τους κατηγορήσετε (δεδομένη κίνηση) πως το κάνουν σαν αντίποινα, σκεφθείτε με ποια σκοπιμότητα έδρασε η τουρκική θρησκευτική οργάνωση των ακτιβιστών.
Από τον μοναδικό άνθρωπο που τόλμησε να κριτικάρει τα μπάνια του Μητσοτάκη στο Βόσπορο, λίγες μόνον ημέρες μετά τον θάνατο μέλους της Πολεμικής Αεροπορίας, λέγοντας στους Μήτσους: «μα καλά σε αυτή την χώρα δεν κλαίει ποτέ κανείς;», δεν περίμενα ποτέ μονόπλευρη αντιμετώπιση ενός τόσο περίπλοκου ζητήματος με πολλές διαστάσεις, ακόμα και για τη χώρα μας, οι οποίες δεν θα αργήσουν να φανούν.
Απόψε το βράδυ και κανένα άλλο βράδυ δεν θα ανοίξω την τηλεόραση μου για να σας παρακολουθήσω κι αυτό, όχι γιατί διαφωνούμε ριζικά στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά γιατί το χειριστήκατε με τόσο μίσος και φανατισμό που σας φοβήθηκα.
Κι όταν φοβάμαι κλείνομαι και απομονώνομαι για να μπορέσω να με προστατεύσω.

Ρόζα Ρούσσου,

Αθήνα

Βιβλιογραφία:
1. Ζάν Κοέν στο, Όταν η ηλιθιότητα σπάει καρύδια: http://cohen.gr/, 31.05.2010
2. Ταλλευράνδος στο κείμενο του Νίκου Δήμου, Θύματα, 06.06.2010 http://doncat.blogspot.com/2010/06/blog-post.html
3. Κ.Βάρναλης, ο στίχος: Οι εμπόροι των θεών θα πουν τον επρόδωσα για χρήμα, στο ποίημα, Η αγωνία του Ιούδα, στο Σκλάβοι Πολιορκημένοι, φιλολογική επιμέλεια Γ. Δάλλας, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα
4. Α. Δρούγου Anacondagr 01.06.2010, San Remo manual για διεθνές δίκαιο εφαρμόσιμο σε ένοπλες συρράξεις στο θαλάσσιο χώρο/ καλύπτονται νομικά τέτοιες ενέργειες, http://www.drougos.gr/?p=4898
5. Ι.Θ.Μάζης, Μια Νταβουτογλιανή προβοκάτσια με ασύλληπτες θερμές επιπτώσεις για τη Ν/Α Μεσόγειο, http://www.oicoci.org/topic_detail.asp?_id=1340&x_key=Turkish%20cyprus 06.06.2010 (συμπεριλαμβάνει την έκθεση του ινστιτούτου Strafort)
6. Ευγένιος Τριβιζάς, τρίτη άποψη, Ο «πέμπτος καβαλάρης», εφημερίδα Τα Νέα, 18.03.2010
7. Δημήτρης Φύσσας, Βία και «Free Gaza», Αthens Voice, 05.06.2010
8. defkalion76 2.6.10, H άποψη του Ισραήλ και ο καθεστωτικός αντισημιτισμός, Φιλελεύθερη Κρήτη, http://liberalcreta.pblogs.gr/
9. Aλέξανδρος Μασσαβέτας, ΙΗΗ: προβοκάτορες πίσω από την «ανθρωπιστική» μάσκα της οργάνωσης, Newstime.gr.2.6.10
10. http://www.kathimerini.gr/, Όταν χαλάει μια φιλία, Τhe New York Times, 03.06.2010
11. antipolon 2.6.2010, Αλλάζουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην Μεσόγειο, http://antipolon.blogspot.com/
12. Aλέκος Ράπτης, Προς τους «ειρηνικούς ακτιβιστές» της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα, Ιωάννινα 03.06.2010
13. Guillaume Perrier ανταποκριτής Le Monde στην Κωνσταντινούπολη, Η Τουρκία, πρωταθλήτρια του Παλαιστινιακού αγώνα, προετοιμάζει την ηγεμονία της στην Μέση Ανατολή, Le Monde, 02.06.2010, μετάφραση Γαρυφαλλιά Μίχα
14. Athens Jerusalem 03.06.2010, «IHH Humanitarian Relief Foundation: Βιτρίνα για ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις»
15. Μέση Ανατολή, 02.06.2010 στο http://abravanel.wordpress.com/
_____________________________________

Υποσημειώσεις:
[1] Ζάν Κοέν, Όταν η ηλιθιότητα σπάει καρύδια: http://cohen.gr/
[2] Ταλλευράνδος στο κείμενο του Νίκου Δήμου, doncat.blogspot.com, http://doncat.blogspot.com/2010/06/blog-post.html
[3] Κ.Βάρναλης, Οι εμπόροι των θεών θα πουν τον επρόδωσα για χρήμα
[4] Έκθεση αμερικανικού (συγνώμη) ινστιτούτου Strafort

Μια Νταβουτογλιανή προβοκάτσια με ασύλληπτες θερμές επιπτώσεις για τη Ν/Α Μεσόγειο

Ι.Θ.Μάζης*

«Στη Μέση Ανατολή πρέπει να μην πιστεύεις τίποτα από όσα ακούς και τα μισά από όσα βλέπεις». Αυτή είναι μια ρήση του Ουαλίντ Τζουμπλάντ, ο οποίος την είπε για το Λίβανο, και την προσάρμοσα εγώ για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Το αιματηρό επισόδειο μεταξύ του στολίσκου της Free Gaza (όπου επικεφαλής ήταν η τουρκική οργάνωση Ι.Η.Η. και η πρωτοβουλία της τουρκικής ισλαμικής κυβερνήσεως του κ. Ερντογάν) και των Ισραηλινών Ναυτικών Δυνάμεων αποτελεί αντικείμενο πολλαπλών αναγνώσεων.
Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ’ όλα τη θέση μας ως προς το γεγονός:
α) Η υπόθεση του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας είναι διπλωματικά άστοχη, στρατηγικά ατελέσφορη και ανθρωπιστικά απαράδεκτη. Έγραφα και δήλωνα συχνότατα ότι οι τελευταίες δημοκρατικές εκλογές που έγιναν στην παλαιστινιακή οντότητα και ανέδειξαν ως νικήτρια δύναμη τη Χαμάς έπρεπε να γίνουν σεβαστές από την αγγλοσαξωνική πλευρά (η οποία χαρακτηρίζεται συνήθως, όσο και αστόχως, ως «δυτικός κόσμος ή Δύση») και ο αποκλεισμός αυτός να μην είχε λάβει ποτέ χώρα. Διέβλεπα τα αδιέξοδα και τις εντάσεις αλλά και τις εκρήξεις που θα προκαλούσε αυτή η «δυτική» επιλογή. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα και εγώ, αλλά και όλοι εκείνοι οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν αυτήν την άποψη.
β) Είναι φυσικό μια τέτοια κατάσταση να προσελκύσει το ενδιαφέρον της νέο-οσμανικής πολιτικής της ισλαμικής κυβερνήσεως της Τουρκίας και του Τούρκου ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου, του σχεδιαστού αυτής της πολιτικής η οποία θα οδηγήσει σε σοβαρές εντάσεις την περιοχή της Ν/Α Μεσογείου και θα διαταράξει ανεπανόρθωτα την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή. Και ακόμη, θα βλάψει όλα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του ταλαίπωρου τουρκικού λαού, τα οποία πρέπει να μας ενδιαφέρουν ως γείτονες, διότι σε περιόδους ισχυρών κρίσεων η γείτων Τουρκία, προσπαθεί να εξαγάγει τα προβλήματά της προς τα δυτικά της, και ειδικότερα στο Αιγαίο και την Κύπρο.
γ) Επίσης, η Ελλάδα έχει πολλαπλά συμφέροντα να εντοπίσει στις δηλώσεις των κ.κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου περί ισραηλινής «πειρατείας εκτός των 12 ναυτικών Μιλίων», διότι αυτό σημαίνει ότι αιφνιδίως οι φίλοι Τούρκοι γείτονές μας διακυρήσσουν «την διάπυρον πεποίθησίν τους προς την Διεθνή Νομιμότητα και προς το Δίκαιον της Θαλάσσης», το οποίο μέχρι σήμερα έχει υπογραφεί από 160 κράτη και όχι από την Τουρκία (!) και αυτό σημαίνει ότι η φίλη, γείτων και σύμμαχος Τουρκία είναι έτοιμη:
i) να αναγνωρίσει το αντίστοιχο ελληνικό δικαίωμα των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (!)
ii) να άρει το casus belli εναντίον της Ελλάδος! Δηλαδή, πράγματα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να τα υπομνήσει αμέσως στην τουρκική ισλαμική κυβέρνηση και να είναι βεβαία ότι και εκείνη θα τα σεβαστεί απολύτως! Ιδιαιτέρως μετά από τη μεγαλειώδη μαγιάτικη επίσκεψη «ειρήνης» του κ. Ερντογάν στην Αθήνα και την «κατανόηση» αλλά και «τις φιλικές προθέσεις» που επέδειξε έναντι της ελληνικής πλευράς. Και βεβαίως, να είναι βεβαία η ελληνική κυβέρνηση ότι ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου θα σπεύσει να συνεργασθεί μαζί μας για να τα υλοποιήσει όλα αυτά τα ωραία!
iii) Υπό τα δεδομένα αυτά δύναται να είναι βεβαία η ελληνική κυβέρνηση ότι μία «δύναμη ειρήνης», όπως είναι αναμφιβόλως (;), η νεο-οσμανική Τουρκία, θα σπεύσει να διευκρινίσει όλα τα περί ομαδικών τάφων των ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων πολέμου της τουρκικής στρατιωτικής εισβολής του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο, η οποία κατέληξε στην παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.
iv) Μπορούμε ακόμη να είμαστε βέβαιοι ότι η ισλαμική κυβέρνηση της Αγκύρας θα σπεύσει, εντός του πλαισίου των νέων ανθρωπιστικών και ειρηνευτικών δραστηριοτήτων της, να επιστρέψει τις περιουσίες στους 200.000 ελληνοκυπρίους πρόσφυγες οι οποίοι εξεδιώχθησαν από τα σπίτια τους μετατρεπόμενοι σε πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.
v) Επίσης είναι περισσότερο από βέβαιον ότι θα ζητήσει επίσημα συγνώμη για τους περίπου 4.000 νεκρούς Ελληνοκυπρίους που προκάλεσε η εισβολή και κατοχή της Βορείου Κύπρου,
vi) Ακόμη, ότι θα σπεύσει να μας πληροφορήσει για την τύχη 1.619 Ελληνοκυπρίων οι οποίοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι από τον τουρκικό στρατό κατοχής και φέρονται 36 χρόνια τώρα, ως αγνοούμενοι όπως και όλα τα σχετικά με τους ομαδικούς τάφους που απομένουν να αποκαλυφθούν στην Κύπρο ή στην Ανατολία. Αυτά τα απαιτεί ο στοιχειώδης ανθρωπισμός! Και στην ισλαμική Τουρκία, αυτός, ως φαίνεται πλεονάζει!
vii) και ασφαλώς, ως δύναμη ειρήνης και ανθρωπισμού, επειδή ηγείται παρομοίων ακτιβιστικών κινήσεων και κατανοεί τις αγαθές προθέσεις των, είναι απολύτως βέβαιον ότι: οι Τούρκοι Γκρίζοι Λύκοι και δολοφόνοι του Ελληνοκύπριου ακτιβιστή Τάσου Ισαάκ που δολοφονήθηκε άγρια με λοστούς και πέτρες στη «νεκρή ζώνη» στη Δερύνεια (στις 11-08-96, 24 ετών αφήνοντας για πάντα την έγκυο γυναίκα του στην αγέννητη ακόμα κορούλα του) και του Σολωμού Σολωμού (δολοφονήθηκε με δύο σφαίρες στο λαιμό στις 14-08-1986 από τον Τούρκο ψευδο-Υπουργό Γεωργίας των κατεχομένων, 26 χρονών παλληκάρι), οι «αξιότιμοι κ.κ.» Μεχμέτ Αρσλάν (Αρχηγός του εσμού των Γκρίζων Λύκων των κατεχομένων), Κενάν Ακίν («Υπουργός Γεωργίας» των κατεχομένων και πρόεδρος του «κόμματος» των κατεχομένων υπό την επωνυμία «Κόμμα Εθνικής Δικαιοσύνης») όπως και ο αξιότιμος κ. Ερτάλ Ακίν (Διοικητής των Ειδικών Δυνάμεων των κατεχομένων), θα δικαστούν πάραυτα από την τουρκική νέο-οσμανική δικαιοσύνη και θα τους επιβληθούν οι δέουσες ποινές για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Τοσούτο μάλλον που οι «κύριοι» αυτοί δεν είναι καν μουσουλμάνοι αλλά φανατικοί κεμαλιστές Γκρίζοι Λύκοι, πνευματικά παιδιά του Αρπασλάν Τουρκές!
Να θυμίσω σε όσους το λησμόνησαν και να κάνω γνωστό σε όσους το αγνοούν ότι: για τις δολοφονίες των δύο αυτών Ελληνοκυπρίων ακτιβιστών έγινε προσφυγή (από τις οικογένειές τους) στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 3.02.97, και στις 24.06.08 εκδόθηκε η τελική απόφαση. Όσον αφορά στην οικογένεια του Ισαάκ, το ΕΔΑΔ επιδίκασε συνολικό ποσό 215.000 και ποσό 35.000 ευρώ στον πατέρα του Σολωμού. Σημασία δεν έχει το χρηματικό ποσό, το οποίο ουδέποτε κατεβλήθη από την τουρκική κατοχική πλευρά, αλλά η ίδια η αναγνωρισμένη καταδίκη των δολοφόνων από το Διεθνές Δικαιοδοτικό όργανο!
Είμαι βέβαιος, ότι η παρούσα νέο-οσμανική ισλαμική κυβέρνηση της γείτονος, φίλης και συμμάχου χώρας θα το αναγνωρίσει και θα ζητήσει επισήμως συγνώμη από τις οικογένειές τους και από την νόμιμη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας!
δ) Αναφορικά τώρα με την υπόθεση της «πειρατείας» για την οποία καταγγέλλεται η κυβέρνηση Νετανιάχου, και μάλιστα εκτός των υπολοίπων, και από την Τουρκία, ιδωμένη από την αυστηρά νομική της πλευρά η καταγγελία αυτή δεν έχει νομικό έρεισμα. Απλούστατα διότι κατά το Δίκαιο του Ναυτικού αποκλεισμού (Blocus Naval) υπάρχει το κείμενο του San Remo (San Remo Manual on International Law Applicable to Armed Conflicts at Sea, 12 June 1994) το οποίο, όπως ορθότατα παρατηρεί ο Δρ. Αθανάσιος Δρούγος, με την «…παράγραφο 67 επιτρέπει σε αντιμαχόμενους να επιτεθούν σε εμπορικά/μη-πολεμικά πλοία που φέρουν την σημαία τρίτων κρατών εκτός των χωρικών τους υδάτων, εφόσον είναι βέβαιοι και βάσει λογικών αποδείξεων εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες, ή πρόκειται να σπάσουν ναυτικό αποκλεισμό, και ενώ έγκαιρα τους έχουν ειδοποιήσει και αρνούνται να σταματήσουν ή επί τούτου αρνούνται –αντιδρούν σε νηοψία-έρευνα ή κατάληψη». Και βεβαίως, όπως συνεχίζει ο Δρ Δρούγος: «Αν πάμε και στην παράγραφο 146 του ιδίου κειμένου: Επιτρέπεται η κατάληψη του συγκεκριμένου (Εμπορικού) πλοίου τρίτης χώρας εκτός των χωρικών υδάτων, εφόσον υπάρχει εμπλοκή σε παράνομες δραστηριότητες που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο 67». Ο Δρ Δρούγος σημειώνει ακόμη ότι «Όλοι αυτοί που τόσο έντονα επέκριναν την καταδρομική ενέργεια (που επαναλαμβάνω ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά) και είναι λαλίστατοι από τις θέσεις τους, δεν είπαν απολύτως τίποτα όταν το Ισραήλ εντόπισε και κατέλαβε το πλοίο που μετέφερε 33 τόνους όπλα στην Χεζμπολλάχ (κατά παραβίαση της απόφασης 1701 του ΣΑ/ΟΗΕ), ούτε όταν στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ/Ταϊλάνδη σταμάτησαν οι αρχές το αεροσκάφος που μετέφερε όπλα και συστήματα πυραύλων από την Β. Κορέα στο Ιράν (κατά παραβίαση των αποφάσεων 1696 και 1874 του ΣΑ/ΟΗΕ), ούτε βέβαια διαμαρτυρήθηκαν για την αθλιότητα του καθεστώτος της Β. Κορέας να βυθίσει προ δυο μηνών πολεμικό πλοίο της Νοτίου Κορέας στην Κίτρινη Θάλασσα (46 νεκροί από τα μέλη του πληρώματος)».
Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να επαναλάβω ότι στο ηθικό πεδίο, o αποκλεισμός αυτός πρέπει κατεπειγόντως να αρθεί για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του παλαιστινιακού λαού, του ισραηλινού λαού και των εθνών της Μεσογείου και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Αυτό, όμως, δεν είναι νομικής τάξεως πρόβλημα και πάντως δεν μπορεί να επιλυθεί από έναν εθνικό δρώντα με την «αξιοπιστία της Τουρκίας», ειδικά σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών! Αλήθεια, με εκείνον τον Οτσαλάν στο Ιμραλί, τι να γίνεται;
ε) Φαντάζομαι, συμπαρατασσόμενος απολύτως με τον Νίκο Κοτζιά (Η Αξία, 05 Ιουνίου 2010, «Γνώμες», σ. 13) ότι οι ακτιβιστές μας είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν ακόμα έναν στολίσκο διεθνών ακτιβιστών με την εκ 50% συμμετοχή Ελλήνων ακτιβιστών (κατά την πρόσφατη τουρκική αναλογία) και «...να πάνε στην Κατεχόμενη Κύπρο να διαδηλώσουν τη θέλησή τους να απαλλαγεί η Κύπρος, και πριν απ’ όλα ο δημοκρατικός τουρκο-κυπριακός πληθυσμός, από την κατοχή των τουρκικών αντιδημοκρατικών στρατευμάτων. Αν αυτό φαντάζει δύσκολο, τότε τους προτείνω να οργανώσουν την είσοδό τους στο λιμάνι της πόλης φαντάσματος της Αμμοχώστου και να διεκδικήσουν την άμεση επιστροφή του στο λαό της Κύπρου».
στ) Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν στην χώρα μας ότι ο Οργανισμός Ισλαμικής Διασκέψεως (Ο.Ι.Δ.) έχει δεχθεί και αναγνωρίσει, το ψευδοκράτος του Ντεκτάς και των κατεχομένων ως «Κράτος Παρατηρητή» από το 1979 (!) με την επωνυμία Turkish Cypriot State; Δηλαδή, τα 57 μέλη του Αραβομουσουλμανικού Κόσμου που μετέχουν στο Οργανισμό αυτό, αναγνώρισαν ως κράτος την παράνομη «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου»! Ομόφωνα! Δεν συζητούμε φυσικά για την Τουρκία, η οποία άλλωστε προεδρεύει του Οργανισμού δια του υπηκόου της Καθηγητού κ. Ekmeleddin Ihsanoglu, ο οποίος είναι ο Γ.Γ. του Ο.Ι.Δ από το 2005! Ο οποίος κ. Ihsanoglu μάλιστα, προτρέπει όλα τα μέλη του Οργανισμού να συνδράμουν το «Τουρκοκυπριακό Κράτος» με κάθε τρόπο και σε όλους τους τομείς! Μπορεί κανείς να απολαύσει την ομιλία του Τούρκου Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, που έγινε κατά την 34η Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης στις 14/04/2007 στην Jeddah της Σαουδικής Αραβίας).
Ένα ερώτημα, πάντως, θα ήθελα να θέσω προς κάποιους ανησυχούντες μήπως η στάση της ελληνικής κυβερνήσεως και της κυπριακής ομολόγου της, εξοργίσει τους Άραβες και πάνε και αναγνωρίσουν την «Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου»: Μα το έχουν ήδη πράξει κύριοι, από το 1979! Δεν το αντελήφθητε; Σε τι ακριβώς τους είχαμε ενοχλήσει τότε; O ηγέτης του παλαιστινιακού λαού αείμνηστος Γιάσερ Αραφάτ ήταν διαρκώς προσκεκλημένος των Αθηνών και μάλιστα και καθ’ όλην την περίοδο των κυβερνήσεων του, επίσης αειμνήστου, Ανδρέα Παπανδρέου! Ξεχάστηκαν οι παρελάσεις και τα γήπεδα που γέμιζαν επί των κυβερνήσεων αυτών, ενώπιον του Γιάσερ Αραφάτ, σε ένδειξη αλληλεγγύης για τον παλαιστινιακό λαό; Μέχρι το 1989 δηλαδή! Και εύγε στον ελληνικό λαό που στήριζε και στηρίζει τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού! Αλλά δεν είναι δυνατόν να στηρίξουμε και τους νέο-οσμανλήδες της Άγκυρας παίζοντας το στρατηγικό παιχνίδι τους εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων!
Και ερωτώ κάποιους άλλους εξαιρετικά «ανησυχούντες»:
Κύριοι, γιατί ενοχλείστε από προτάσεις για την βελτίωση των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων; Βελτίωση, σημαίνει «καλυτέρευση σχέσεων με το ισραηλινό κράτος» δεν σημαίνει… διάρρηξη των σχέσεών μας με τον αραβικό κόσμο! Γιατί τόσος μανιχαϊσμός στη σκέψη σας; Και όσο για τη φράση που συστηματικά απομονώνετε για να αποκαλύψετε το δήθεν «αντιαραβικό μένος μου», αυτήν δηλαδή την περιβόητη: «να εξορκιστούν κάποια δαιμόνια μονίμως εγκατεστημένα στις συνειδήσεις των αρμόδιων για την παραγωγή αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής» σας πληροφορώ ότι είναι τελείως ατυχείς οι αυθαίρετες ερμηνείες σας περί δήθεν «κακού φιλοαραβισμού»! Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη φράση μου περί «των αμφιβόλου ευφυίας παραδοσιακών πολιτικών της Ελλάδας στο Μεσανατολικό». Μια φράση στο εσωτερικό της οποίας τελείως αυθαίρετα προσθέτετε σε παρένθεση, κάτι το οποίον εγώ ουδέποτε έγραψα! Και το πράττετε χωρίς να ενημερώνετε τον αναγνώστη με ένα [Σ.Σ.] ότι, δηλαδή, πρόκειται για δική σας ερμηνεία και όχι για δική μου συγγραφή! Προσθέτετε λοιπόν την εξής φράση εντός παρενθέσεως: «(δηλαδή φιλοπαλαιστινιακές)» και έτσι η πραγματική φράση μετατρέπεται σε κάτι που είναι δικό σας δημιούργημα, δηλαδή: «τις αμφιβόλου ευφυίας (δηλαδή φιλοπαλαιστινιακές) παραδοσιακές πολιτικές της Ελλάδας στο Μεσανατολικό». Ας διευκρινίσω λοιπόν λοιπόν τι εννοώ για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι: Εννοώ λοιπόν απλώς έναν διαρκή, ευήθη και ανερμήνευτο αντισημιτισμό, ο οποίος επηρρέαζε και ίσως ακόμη επηρρεάζει την ελληνική εξωτερική πολιτική!
Επίσης να τονίσω ότι ουδεμία έχω σχέση αγαπητοί φίλοι, ούτε είχα ποτέ, με το «Δίκτυο 21», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω κάτι εναντίον του ή εναντίον των μελών του. Απλώς το αγνοώ, όπως αγνοώ και τα μέλη του. Απλά, καθαρά και ξάστερα!
Να θυμίσουμε ακόμη εις τους «ανησυχούντες» την εξής - σουρρεαλιστική για τους νόες τους - ιστορία: η Τουρκία έγινε μέλος στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης το 1969, με άκρως κεμαλικό και κοσμικό καθεστώς! Και μάλιστα, το Φεβρουάριο του 1996, ολίγες μέρες αφού οι Τούρκοι «δημοσιογράφοι» δημιούργησαν το δράμα των Ιμίων, με την i) κεμαλίστρια, λαϊκο-κοσμική συνεπώς, πρωθυπουργό κ. Τανσού Τσιλέρ! Αυτό το πράττει η Τουρκία η οποία ii) ήταν ήδη μέλος του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης - μαζί με το Ιράν(!) - και η ίδια Τουρκία iii) υπογράφει την ευρύτερη δυνατή Συμφωνία Αμυντικής και Στρατιωτικής Συνεργασίας με το Ισραήλ! Αντιληφθήκατε τώρα μήπως, εσείς και οι «ανησυχούντες» φίλοι σας, τι σημαίνει πραγματική διπλωματία;!
Εάν κάποιοι δεν ενοχλούνται από την τουρκο-ισραηλινή Αμυντική Συνεργασία μέχρι και τώρα, σήμερα, όπου ο Τούρκος Υπουργός Εθνικής Αμύνης δηλώνει ανερυθρίαστα (μετά τα αιματηρά γεγονότα του Mavi Marmara), ότι θα συνεχίσει την προμήθεια ισραηλινών μη επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών (u.a.v.) ύψους 135 εκατομμυρίων δολλαρίων (!), γιατί αλήθεια να ενοχλούνται από μια πρότασή μου περί «ελληνο-ισραηλινής συνεργασίας στο τομέα της συμπαραγωγής αμυντικών συστημάτων»; Δηλαδή για πιο λόγο η καλή φίλη, γείτων και σύμμαχος Τουρκία, πρίν ακόμη θάψει τους σκοτωμένους μουτζαχεντίν της από τον ισραηλινό στρατό, είναι καλό και δημοκρατικό να ανανεώνει την αμυντική συνεργασία της με «τον δολοφόνο τους» το Ισραήλ, ενώ η Ελλάδα θα διαπράξει τουλάχιστον έγκλημα καθοσιώσεως εάν διαννοηθεί να το πράξει ενώ δεν έχει ούτε έναν τέτοιο νεκρό;
Δεν μπορώ να κατανοήσω σε τι ακριβώς ενοχλεί η αμφίπλευρη διπλωματική προσέγγιση της Ελλάδος, δηλαδή μεταξύ αραβικού κόσμου και Ισραήλ, τη στιγμή που η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς αποικιοκρατικό παρελθόν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, άρα έχει λευκό ποινικό μητρώο, ενώ αυτό το πράττει η Τουρκία, χώρα η οποία είναι - και θα είναι - καταδικασμένη στη συνείδηση του αραβικού κόσμου ως καταστροφέας του Χαλιφάτου και της αραβικής λαμπρότητας! Μα όταν «οι ανησυχούντες» και οι πάσης φύσεως ηρακλειδείς των, μας προτείνουν ολοκληρωτική συνεργασία και φιλία με την Τουρκία, δεν σκέφτονται ότι η γείτων χώρα έχει αυτήν την πολιτική! Γιατί αυτό επιτρέπεται (στις συνειδήσεις των «ανησυχούντων» πάντοτε), για την Τουρκία και όχι για την Ελλάδα; Mήπως τελικά υπάρχει κάποιος υποβόσκων, ασυνείδητος ίσως, αντισημιτισμός σε όλη τούτη την υπόθεση; Ο γράφων δηλώνει ανεπιφυλάκτως ότι τιμά και σέβεται τον παλαιστινιακό λαό και ότι τιμά την προσπάθειά του να δημιουργήσει το κράτος του, ανεξάρτητο, ευτυχισμένο και ελεύθερο στα εδάφη της Παλαιστίνης. Και τότε, όπως και τώρα, ασφαλώς θα πρότεινε κάθε μορφής ειρηνική συνεργασία μαζί του. Το ίδιο όμως ισχυρίζομαι και για το ισραηλινό κράτος με το λαό του οποίου δε θεωρώ ότι μας χωρίζει κάτι. Με κάποιες κυβερνήσεις ίσως! Αλλά αυτό μας συμβαίνει και με τις δικές μας, τις ελληνικές κυβερνήσεις! Δεν είναι «προνόμιο» μόνον των Ισραηλινών! Και θεωρώ ότι η χώρα μας, ως μη-αναθεωρητική χώρα, θα μπορούσε να βοηθήσει το Ισραήλ να σκεφθεί προς την κατεύθυνση αυτή χωρίς θερμές εκρήξεις. Όπως ήταν έτοιμος να πράξει ο αείμνηστος Γιτζχάκ Ράμπιν πρίν δολοφονηθεί από το χέρι του θερμοκεφάλου Γιγκάλ Αμίρ! Αλλά σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παύσουμε να σκεφτόμαστε το εθνικό όφελος και τις ισορροπίες στο διεθνές σύστημα.
Επανερχόμενοι όμως στο ζήτημα της ακτιβιστικής επιχειρήσεως πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι από πλευράς των συμμετεχόντων πολιτών-ακτιβιστών των λοιπών χωρών, ήταν απολύτως καθαρή και αγνών ανθρωπιστικών προθέσεων. Δεν προκύπτει όμως ότι ισχύει κάτι κάτι ανάλογο και από την πλευρά της Τουρκίας. Όπως αναφέρει και ο συνάδελφος Νίκος Κοτζιάς (Η Αξία, 05 Ιουνίου 2010, «Γνώμες», σ. 13), «…να μην ξεχνάμε ότι Κύπριοι ευρωβουλευτές, και μάλιστα του αντιπολιτευόμενου ΔΗΣΥ, κατήγγειλαν την παρουσία των Μυστικών Υπηρεσιών της Τουρκίας σε όλη την επιχείρηση»! Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του στο ότι «…όταν η κοινή γνώμη [στην Ελλάδα] είναι έτοιμη να κλάψει για δικαιώματα τρίτων χωρών, ενώ δεν είναι έτοιμη να το κάνει για την Κύπρο είναι σοβαρό το ζήτημα» και στο ότι «…σήμερα, και αυτό με παραξενεύει, συχνά με πληγώνει, οι Έλληνες ακτιβιστές πάνε μέχρι το τέρμα του κόσμου, αλλά αγνοούν συστηματικά την Κύπρο».
Και για να μην βασανίζουμε τον αναγνώστη, να ξεκαθαρίσουμε ότι κατά τον γράφοντα πρόκειται για μια εκμετάλλευση των ανθρωπιστικών και δημοκρατικών αισθημάτων πολλών ανύποπτων και εγνωσμένης εντιμότητος πολιτών, από την τουρκική εξωτερική πολιτική και συγκεκριμένα τους κ.κ. Νταβούτογλου και Ερντογάν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Την Τρίτη (25 Μαΐου) έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη ένα συμβάν, το οποίο θα μπορούσε από μόνο του να χαρακτηρισθεί ως ήσσονος σημασίας αλλά με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Ο τούρκος ΥπΕξ Αχμέτ Νταβούτογλου κάλεσε το Ισραήλ να άρει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και να επιτρέψει σε έναν στολίσκο, του Insani Yardim Vakfi/Ι.Η.Η. (Οργάνωση Ανθρωπιστικής Βοήθειας), μιας τουρκικής θρησκευτικής ΜΚΟ η οποία κατά το Ινστιτούτο Stratfor συνδέεται με το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) της Τουρκίας, να φέρει σε πέρας την αποστολή του, δηλ. τον εφοδιασμό των Παλαιστινίων με ανθρωπιστική βοήθεια. Το τουρκικό πλοίο στο οποίο έγιναν τα επεισόδια, ανήκε σε αυτήν την τουρκική «Μη Κυβερνητική Οργάνωση», την IHH.
Α) Η οργάνωση όμως, αυτή σύμφωνα με μελέτη του εγκυρότατου Ινστιτούτου Διεθνούς Στρατηγικής της Δανίας (Danish Institute for International Studies) του 2006, με συγγραφέα τον Evan F. Kohlman, χαρακτηρίστηκε ως ισλαμική οργάνωση που εκτός από ανθρωπιστική βοήθεια έχει διατελέσει και βιτρίνα για τρομοκρατικές οργανώσεις (The Role of Islamic Charities in International Terrorist Recruitment and Financing). Στη σχετική μελέτη ο Evan F. Kohlman φέρεται ως: «Σύμβουλος θεμάτων διεθνούς τρομοκρατίας με υπερεπταετή εμπειρία έρευνας και ανάλυσης της Αλ Κάιντα και άλλα διεθνή τρομοκρατικά κινήματα του 21ου αιώνα. Έδωσε διαλέξεις και έκανε ενημερώσεις σχετικά με τις διεθνείς τρομοκρατικές απειλές σε διάφορα ιδρύματα […] μεταξύ των οποίων και στο Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, το F.B.I., το αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (Ν.S.C), το Υπουργείο Εθνικής Ασφαλείας (Homeland Security Dept.) και την Αμερικανική Υπηρεσία Εσωτερικών Πόρων (Internal Revenue Service)». Συνεπώς, η αξιοπιστία του είναι μάλλον ικανοποιητική και η προσπάθεια να τον θεωρήσουμε «απατεώνα» μάλλον δεν ευσταθεί. Πρέπει να τονίσουμε δε ότι η γνωστή φράση που τίθεται παραδοσιακά ως «μότο» σε όλες τις εκδόσεις αναλόγων Ινστιτούτων: «Τα εκδιδόμενα κείμενα δεν εκφράζουν τις απόψεις του 'Τάδε' Υπουργείου Εξωτερικών ούτε αυτές του 'τάδε Ινστιούτου' αλλά μόνον των συγγραφέων» είναι πάγιες και τίθενται για να διασφαλίσουν τον επιστημονικό και πολιτικό χαρακτήρα των φορέων τους έναντι πάσης εξωτερικής κριτικής περί μεροληψίας. Δεν σημαίνει ότι αναιρούν την αξιοπιστία των μελετών που οι ίδιες οι κυβερνήσεις χρηματοδότησαν! Αναγράφονται δε επιμελώς, σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσιεύσεις των ιδρυμάτων αυτών. Επρόκειτο εν πάση περιπτώσει, για μια μελέτη που έγινε κατόπιν αιτήματος του Δανικού Υπουργείου των Εξωτερικών το οποίο διατυπώθηκε το 2005 προς το Danish Institute for International Studies, αναφορικά με μελέτες σχετικές με τους τρόπους της μέτρησης και μελέτης δράσης των ριζοσπαστικών κινημάτων μέσω των οργανώσεων αναπτυξιακής βοήθειας. Η μελέτη ολοκληρώθηκε και δημοσιεύθηκε με δαπάνες της Δανικής κυβερνήσεως το 2006. Το 2008 το Ισραήλ χαρακτήρισε επίσης την Ι.Η.Η. ως τρομοκρατική οργάνωση. Εδώ πρέπει να συμπληρώσουμε ότι η Τουρκία, αν ήθελε πράγματι να βοηθήσει το χειμαζόμενο λαό της Γάζας δεν έπρεπε να επιλέξει αυτήν την οργάνωση. Και επίσης: Ακόμα και άδικο να είχε το Ισραήλ που θεώρησε την οργάνωση τρομοκρατική, δεν έπρεπε να γίνει σεβαστή από την Τουρκία η ευαισθησία του; Πως θα φαινόταν δηλαδή στην Τουρκία αν το Ισραήλ, ανέθετε σε μια ανάλογη φιλοκουρδική οργάνωση να μεταφέρει και να διανείμει ανθρωπιστική βοήθεια (πραγματική ανθρωπιστική βοήθεια και φυσικά όχι κάτι ύποπτο) στα όρη της Ν/Α Τουρκίας τα οποία και αποτελούν εδάφη με κουρδικό πληθυσμό σε ποσοστό 100%; Ερώτημα προς ευαισθήτους!
Νωρίτερα, η οργάνωση Ι.Η.Η., είχε απορρίψει την πρόταση του Ισραήλ να διοχετεύσει τα εφόδια μέσω ισραηλινού εδάφους, από τον ισραηλινό λιμένα Ασντόντ.
Β) Το κανάλι CBS μετέδωσε συνέντευξη του Γάλλου δικαστή κ. Jean-Louis Bruguière, ο οποίος ήταν επικεφαλής αντιτρομοκρατικής μονάδας της Γαλλικής Δικαιοσύνης για σχεδόν δύο δεκαετίες (πριν να συνταξιοδοτηθεί το 2007) στο Associated Press, στο πλαίσιο της οποίας ο γάλλος ανώτατος δικαστικός λειτουργός καταθέτει ότι η τουρκική ομάδα βοήθειας είχε σχέσεις με την τρομοκρατία. Ο Bruguière, 67 ετών, είναι σήμερα ο συντονιστής του προγράμματος παρακολούθησης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που λειτουργεί σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παραθέτουμε:
Το εδρεύον στην Κων/πολη τουρκικό ισλαμικό Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ελευθερίες και την Ανθρωπιστική βοήθεια, που βρίσκεται πίσω από τον στολίσκο των πλοίων που δέχτηκε επίθεση από τις ισραηλινές δυνάμεις ενώ κατευθυνόταν προς τη Γάζα είχε δεσμούς με δίκτυα τρομοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου της Αλ Κάιντα, το 1999, να βομβαρδίσει το διεθνές αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, δήλωσε την Τετάρτη στη Γαλλία πρώην ανώτατος δικαστής κατά της τρομοκρατίας. Το Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τις Ελευθερίες και την Ανθρωπιστική Βοήθεια, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, γνωστό με το τουρκικό ακρωνύμιό του ΙΗΗ, είχε «σαφείς, μακροχρόνιους δεσμούς με την τρομοκρατία και την Τζιχάντ», δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη στο Associated Press ο πρώην ανακριτής κ. Jean-Louis Bruguière. Ο Bruguière, ο οποίος ήταν επικεφαλής αντιτρομοκρατικής μονάδας της γαλλικής δικαιοσύνης για σχεδόν δύο δεκαετίες πριν από συνταξιοδοτηθεί το 2007, δεν ανέφερε αν το ΙΗΗ έχει σήμερα δεσμούς με την τρομοκρατία, αλλά είπε ότι είχε όταν διεξήγαγε έρευνα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. «Βοηθούσαν βασικά την Αλ Κάιντα, όταν ο (Οσάμα) Μπιν Λάντεν άρχισε να θέτει το έδαφος των ΗΠΑ στο στόχαστρό του», είπε. Ορισμένα μέλη της διεθνούς τρομοκρατικής ομάδας που είναι γνωστή ως «Δίκτυο Fateh Kamel», εργάζονταν τότε στην ΙΗΗ, είπε. Ο Kamel, με διπλή αλγερινή και καναδική υπηκοότητα, είχε δεσμούς με την εκκολαπτόμενη Αλ Κάιντα, δήλωσε ο Bruguière. Μεταξύ των οπαδών του Kamel ήταν ο Ahmed Ressam, ένας Αλγερινός που συνελήφθη στην πολιτεία της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ το Δεκέμβριο του 1999, καθώς μετέβαινε για να βομβαρδίσει το διεθνές αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, μέρος της σχεδίου της Αλ Κάιντα. «Το ΙΗΗ είχε ένα ρόλο στην οργάνωση η οποία οδήγησε στο σχέδιο», δήλωσε ο Bruguière, επαναλαμβάνοντας την ένορκη κατάθεση που πραγματοποιήσε ως μάρτυρας σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της δίκης του Ressam. Ο Ressam εκτίει σήμερα ποινή φυλάκισης 22 ετών. Ο Bruguière εξέδωσε διεθνές ένταλμα κατά του Kamel, πρώην μέντορα του Ressam, ο οποίος εκδόθηκε από την Ιορδανία στη Γαλλία το 1999 και καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκισης με κατηγορίες που συνδέονται με την τρομοκρατία. Το ΙΗΗ αρνείται κατηγορηματικά δεσμούς με ριζοσπαστικές ομάδες. Η ομάδα αυτή δεν βρίσκεται μεταξύ των περίπου 45 ομάδων που έχουν χαρακτηριστεί τρομοκρατικές από το συντονιστή για την αντιτρομοκρατία του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών. Εννέα άνθρωποι που επέβαιναν στον στολίσκο του ΙΗΗ σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις τη Δευτέρα. «Είμαστε μια νόμιμη οργάνωση», δήλωσε το μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΙΗΗ Omer Faruk Korkmaz, αργά την Τετάρτη σε απάντηση στις δηλώσεις του Bruguière. «Δεν έχουμε καμία σχέση με οποιαδήποτε παράνομη οργάνωση», είπε. «Δεν γνωρίζουμε τον Ahmed Ressam ή τον Fateh Kamel», δήλωσε ο Korkmaz. «Δεν εγκρίνουμε τις ενέργειες οποιασδήποτε τρομοκρατικής οργάνωσης στον κόσμο».
Γάλλοι ερευνητές ανακάλυψαν τη δεκαετία του 1990 ότι «πολλά μέλη του δικτύου Fateh Kamel εργάστηκαν στο ΙΗΗ ως προκάλυμμα», δήλωσε ο Bruguière. «Ήταν μια υπερβολικά συστηματική και εκτενής πρακτική ώστε η αυτή η ΜΚΟ να μην γνωρίζει τον πραγματικό στόχο τους», είπε. Ο πρώην δικαστής, που φημίζεται για τον εντοπισμό του καταδισθέντος τρομοκράτη «Κάρλος το Τσακάλι», είπε ότι δεν πιστεύει ότι θα μπορούσαν να είχαν διεισδύσει τρομοκράτες στο ΙΗΗ, χωρίς αυτό να το γνωρίζει. «Είναι δύσκολο να αποδειχθεί, αλλά όλα τα στοιχεία της έρευνας αποδεικνύουν ότι μέρος της ΜΚΟ χρησίμευσε για να καλύπτει ιεροπολεμικές δραστηριότητες», είπε ο Bruguière. «Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή ήταν μια ξεκάθαρη στρατηγική, γνωστή στο ΙΗΗ». Ο δικαστής δήλωσε ότι ήταν προσωπικά αναμειγμένος σε μια επιδρομή με τη γαλλική και την τουρκική αστυνομία στα κεντρικά γραφεία του ΙΗΗ στην Κωνσταντινούπολη το 1998, όπου ευρέθησαν όπλα, πλαστά έγγραφα και άλλο «ενοχοποιητικό» υλικό. «Είχε σαφώς αποδειχθεί ότι μέρος των δραστηριοτήτων της ΜΚΟ δεν ήταν η φιλανθρωπία, αλλά η προσφορά 'βιτρίνας' για τη διακίνηση κεφαλαίων, όπλων και μουτζαχεντίν προς και από τη Βοσνία και το Αφγανιστάν» - περιοχές του τότε ενδιαφέροντος των ισλαμιστών μαχητών. Στην Κωνσταντινούπολη, ο Korkmaz, του ΙΗΗ, επιβεβαίωσε την επιδρομή της αστυνομίας στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αλλά αρνήθηκε ότι βρέθηκαν όπλα και είπε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία για δεσμούς οι οποίοι να απεδείκνυαν σχέσεις με παραστρατιωτική δράση. Ο Bruguière δεν προσδιόρισε τον αριθμό των μελών της τρομοκρατικής ομάδας ούτε έδωσε ονόματα, αλλά είπε ότι ένας από τους υπόπτους, ένας άνδρας από τη Βοσνία, εμφανίστηκε σε άλλη υπόθεση που σχετίζεται με την τρομοκρατία, αρκετά πρόσφατα, το 2005 - αν και δεν υπήρχε καμία ένδειξη τότε ότι ο άνδρας αυτός είχε ακόμη δεσμούς με το ΙΗΗ. Διάφορα στοιχεία εντός της φιλανθρωπικής οργάνωσης υποστηρίζαν επιχειρήσεις του τζιχάντ κατά τη δεκαετία του 1990, είπε ο Bruguière, πριν προσθέσει: «Δεν ξέρω αν συνεχίζουν να το κάνουν και τώρα». «Αλλά διεφαίνετο σαφώς τότε ότι το ΙΗΗ μπορούσε να συνεχίζει τη λειτουργία του χάρη στη μερική πολιτική υποστήριξη της τουρκικής κυβέρνησης παρά τις σοβαρές υποψίες εναντίον του», εδήλωσε ο Bruguière. Ο Bruguière αποσύρθηκε από το δικαστικό σώμα το 2007, όταν έγινε υποψήφιος βουλευτής με το συντηρητικό κόμμα του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Δεν εξελέγη. Ο Bruguière, 67 ετών, είναι σήμερα ο συντονιστής του προγράμματος παρακολούθησης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που λειτουργεί σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ουάσιγκτον, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ P.J. Crowley δήλωσε την Τετάρτη στους δημοσιογράφους ότι «γνωρίζουμε ότι εκπρόσωποι του ΙΗΗ συναντήθηκαν με ανώτερους αξιωματούχους της Χαμάς στην Τουρκία, τη Συρία και τη Γάζα τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτό προφανώς μας προκαλεί μεγάλη ανησυχία». Είπε όμως, ότι οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να «επικυρώσουν ότι το ΙΗΗ έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα».
Το ζήτημα βέβαια δεν έγκειται στο εάν εισέτι το Ι.Η.Η. έχει διασυνδέσεις με την Αl-Qaida. Και βεβαίως δεν αναμέναμε από τον αμερικανό εκπρόσωπο να στραφεί, ουσιαστικά, εναντίον της τουρκικής κυβερνήσεως που υποστήριξε εμφανέστατα το εγχείρημα. Εδώ εντοπίζεται και η δυσκολότατη θέση της αμερικανικής κυβερνήσεως να θίξει κάποιον εκ των δύο στρατηγικών συμμάχων. Το ζήτημα είναι αν η Ι.Η.Η. έχει πλούσιο παρελθόν και παρόν με την Χαμάς και την τουρκική ισλαμική κυβέρνηση. Και αυτό συμβαίνει, δυστυχώς.
Γ) Ακόμα, πρέπει να σκεφτούμε το γιατί στην περίπτωση του ιρλανδικού ακτιβιστικού σκάφους Rachel Corrie δεν υπήρξε η παραμικρή σύγκρουση ή ανταλλαγή ύβρεων, ξυλοδαρμών ή πυροβολισμών μεταξύ των πραγματικά ειρηνικών ακτιβιστών που επέβαιναν στο σκάφος και των Ισραηλινών Κομμάντος (5 Ιουνίου 2010). Το πλοίο οδηγήθηκε κανονικά στον λιμένα Ασντότ και ξεφόρτωσε την ανθρωπιστική του βοήθεια η οποία και έλαβε το δρόμο του προορισμού της προς τη Γάζα αφότου υπέστη τον απαιτούμενο, από τις ισραηλινές αρχές έλεγχο.
Η κυβέρνηση Νετανιάχου, κατόπιν προειδοποιήσεως πάντως την οποία όφειλε από νομικής πλευράς να κάμει, αντέδρασε σπασμωδικά, και έπαιξε ουσιαστικά το παιχνίδι της τουρκικής προβοκάτσιας κάνοντας υπερβολική και απαράδεκτη χρήση βίας, προκαλώντας 8 νεκρούς τούρκους πολίτες και έναν τουρκικής καταγωγής αμερικανό πολίτη πάνω στο τουρκικό σκάφος Mavi Marmara, της «ανθρωπιστικής» ισλαμιστικής οργανώσεως Ι.Η.Η. Ήταν μέγα σφάλμα, που θα οδηγήσει την ισραηλινή κυβέρνηση σε διεθνείς πιέσεις, οι οποίες μόνο χρήσιμες δεν της είναι. Επίσης διέκοψε τις ισραηλο-παλαιστινιακές συνομιλίες ειρήνευσης, όπως και ανάγκασε τον Μαχμούντ Αμπάς καταγγέλοντας την επίθεση των κομμάντος της κυβερνήσεως Νετανιάχου, να συστρατευθεί εκ των πραγμάτων, προσωρινά τουλάχιστον, με τη Χαμάς! Δεν έπρεπε σε καμμία περίπτωση η κυβέρνηση Νετανιάχου να αντιδράσει κατ’ αυτόν τον τρόπο! Καταδικάζεται και καταγγέλλεται διεθνώς, μέχρι και από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πρόκειται για μέγιστο διπλωματικό, εκτός από ανθρωπιστικό, λάθος της. Πάντως, πέραν του απολύτως καταδικαστέου γεγονότος αυτού, πρέπει να δούμε και το γεωστρατηγικό παιχνίδι της Τουρκίας και να το αναλύσουμε.
Δ) Σύμφωνα και με το αμερικανικό Ινστιτούτο Strafor (και έχει σημασία να τονίσουμε την προέλευση του Ινστιτούτου), η Τουρκία προσπαθεί να επανακάμψει στη διεθνή σκηνή ως μεγάλη δύναμη, κι η επιδίωξή της αυτή έχει τεράστια επίπτωση στην πάλαι ποτέ συμμαχία της με το Ισραήλ, που διήρκεσε περισσότερο από έξι δεκαετίες. Το αμερικανικό αυτό Ινστιτούτο, προέβλεπε, ήδη από την 25η Μαΐου 2010, σε σχετικό του policy paper, με εξαιρετική ακρίβεια τα εξής:
«Η Τουρκία προσπαθεί να επανακάμψει στη διεθνή σκηνή ως μεγάλη δύναμη, κι η επιδίωξή της αυτή έχει τεράστια επίπτωση στην πάλαι ποτέ συμμαχία της με το Ισραήλ, που διήρκεσε περισσότερο από έξι δεκαετίες. Πράγματι, η Τουρκία, διανύοντας το στάδιο της επανάκαμψής της, πρέπει να σταθεί κριτικά απέναντι στο Ισραήλ. Και τούτο γιατί η Άγκυρα πρέπει να αναλάβει ηγεμονικό ρόλο στη Μ. Ανατολή, και να αναδειχθεί ως ηγέτιδα δύναμη του ευρύτερου ισλαμικού κόσμου. Τούτο μπορεί να εξηγήσει τη δηκτική στάση του τούρκου πρωθυπουργού Ερντογάν και την άσκηση ηχηρής κριτικής έναντι του Ισραήλ στο Νταβός, έπειτα από την τελευταία στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία οδήγησε σε σοβαρή επιδείνωση τις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις.
Οι Τούρκοι διαισθάνονται προφανώς μια ευκαιρία να προσπαθήσουν να φέρουν το Ισραήλ σε δύσκολη θέση. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να εκμεταλλευθούν υπέρ τους τις επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα. Αν και η ΜΚΟ μπορεί να έχει δεσμούς με το κυβερνών AKP, δεν υπάρχει ένδειξη ότι η κίνηση για άρση του αποκλεισμού έχει οργανωθεί από την κυβέρνηση. Το νέο σενάριο, πάντως, προβλέπει ένα δυνητικά τεράστιο διεθνές σκηνικό το οποίο, ανεξάρτητα από την έκβασή του, θα είναι επ' ωφελεία της Τουρκίας. Οι Τούρκοι διαισθάνονται προφανώς μια ευκαιρία να προσπαθήσουν να φέρουν το Ισραήλ σε δύσκολη θέση.
Εάν οι ισραηλινές δυνάμεις απαγορεύσουν τον πλου του σκάφους, η Τουρκία μπορεί να στρέψει τα διπλωματικά της βέλη κατά του Ισραήλ και να προκαλέσει γενικευμένη καταδίκη του. Η αύξηση της έντασης θα προκαλούσε την ανάμειξη των ΗΠΑ. Δεδομένης της εξάρτησης των ΗΠΑ από την Τουρκία, η τελευταία θα μπορούσε να αναγκάσει την Ουάσινγκτον να τοποθετηθεί ως προς το ζήτημα. Φυσικά, η Ουάσιγκτον δεν θα μπορούσε να αντιταχθεί στην Άγκυρα. Εναλλακτικά, εάν οι Ισραηλινοί αναγκάζονταν να επιτρέψουν στο στολίσκο να ολοκληρώσει την αποστολή του, η Τουρκία θα κατέγραφε μία μείζονα νίκη. Θα ενισχυόταν ο διεθνής ρόλος της Τουρκίας ως ανερχόμενης δύναμης, ειδικότερα στη Μέση Ανατολή και τον ευρύτερο ισλαμικό κόσμο, την ηγεσία του οποίου επιζητούν οι Τούρκοι. Αν και η κατάσταση, ανεξαρτήτως έκβασης, μόνον επικερδής μπορεί να είναι για την Τουρκία (win-win), βάζει το Ισραήλ σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, ανεξαρτήτως του πώς θα χειριστεί το ζήτημα του στολίσκου. Εάν οι Ισραηλινοί αποφασίσουν να απαγορεύσουν στο σκάφος να παραδώσει τα εφόδια, διακινδυνεύουν να δεχθούν παγκόσμια κριτική και να χειροτερεύσουν περαιτέρω τις σχέσεις τους με τη σύμμαχο Τουρκία. Διακινδυνεύουν επίσης μία περαιτέρω περιπλοκή της κατάστασης με τις ΗΠΑ και τούτο γιατί, σε μια δύσκολη περίοδο για ις σχέσεις των ΗΠΑ με το Ισραήλ, η Ουάσιγκτον χρειάζεται την Άγκυρα για την επίλυση πολλαπλών περιφερειακών ζητημάτων. Από την άλλη πλευρά, εάν προσπαθήσουν να αποφύγουν τη διπλωματική αποτυχία και επιτρέψουν στο σκάφος να πλεύσει προς τον προορισμό του, θα έχουν λάβει αμυντική στάση απέναντι στην εθνική τους ασφάλεια. Κι αυτό είναι κάτι που το Ισραήλ δεν έχει κάνει ποτέ στο παρελθόν. Σε μια δύσκολη περίοδο για τις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ, με δεδομένη την απόκλιση των περιφερειακών συμφερόντων μεταξύ Ιράν και Παλαιστινίων, η ισραηλινή κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε περαιτέρω ενέργειες που θα αύξαναν την ένταση με την κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Πέραν τούτου, το τουρκικό σκάφος, το οποίο έχει ήδη αποπλεύσει για τις ακτές της Γάζας, δημιουργεί μια κατάσταση στην οποία το Ισραήλ δεν έχει την επιλογή των κινήσεων. Το σενάριο αυτό έχει αποκτήσει τη δική του δυναμική – πολύ μεγαλύτερη από την αρχική πρόθεση των εμπλεκομένων μερών».
Το αποτέλεσμα είναι όμως, όπως ο καθείς αντιλαμβάνευαι πλέον, αυτό που περιγράφει το κείμενο του αμερικανικού Think Tank. Εκπληκτικό; Σίγουρα όχι για τους παροικούντες την διεθνολογική Ιερουσαλήμ!
Πρέπει όμως να τονισθεί ότι, οι τυχοδιωκτικές αυτές κινήσεις της Τουρκίας, θέτουν σε τεράστιο κίνδυνο την ασφάλεια της περιοχής εξωθώντας στα άκρα ισχυρούς γεωστρατηγικά πόλους ισχύος, στη Μέση Ανατολή.
Και θα μου επιτραπεί και μια πρόβλεψη: οι εξελίξεις αυτές δεν θα αφήσουν τα εσωτερικά μέτωπα στην Τουρκία (Κούρδοι της Τουρκίας) αλλά και τις εξελίξεις στο Ιράκ (Κούρδοι του ιρακινού Κουρδιστάν) χωρίς αναταραχές και αλυσιδωτές εκρήξεις θερμών κρίσεων. Τα νέο-οσμανικά παίγνια του κ. Νταβούτογλου και του «μοιραίου» πρωθυπουργού του, ο οποίος προσπαθεί να ενδυθεί ρόλο Σουλτάνου, δεν θα καταλήξουν προς το συμφέρον της Τουρκίας. Και να σκεφθεί κανείς ότι μόλις χθές, τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ, παρέδωσαν την «Πράσινη Γραμμή» στον ιρακινό Στρατό όπως και ότι η επιχείρηση έγινε δύο μέρες πρίν την συνάντηση Ομπάμα με τoν Μαχμούντ Αμπάς και τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ίσως αυτό να έκανε και τον κ. Νταβούτογλου να «κινητοποιηθεί ανθρωπιστικά» μέσω αναγνωρισμένων τρομοκρατικών οργανώσεων, για να προλάβει την επισφαλή γι’ αυτόν, επόμενη μέρα. Προφανώς κατά τις τουρκικές νέο-οσμανικές αντιλήψεις, ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, χωρίς την Υψηλή Πύλη, δεν έπρεπε να προχωρήσει!

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ
Αναφορικά, τώρα με τον αποκλεισμό της Γάζας, θεωρώ ότι πρέπει να αναθεωρηθεί τάχιστα από ισραηλινής πλευράς. Δεν συνάδει με τις στοιχειώδεις αρχές του ανθρωπισμού και βασανίζει άδικα έναν πληθυσμό ανθρώπων που, ούτως ή άλλως υποφέρουν, πρωτίστως, από την ίδια τη Χαμάς.
Δεν αποτελεί πολιτική λογική, ούτε επιδεικνύει διπλωματική ευφυΐα το «μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά»! Εφόσον υπάρχει ζήτημα ασφάλειας του Ισραήλ, ας κλείσει απολύτως τα σύνορά του με τη λωρίδα της Γάζας και ας της αφήσει απολύτως ελεύθερη την επικοινωνία μέσω θαλάσσης και αέρος, αλλά και δια ξηράς από την Αίγυπτο.
Δεν μπορεί η κυβέρνηση του κ. Νετανιάχου, όπως και αυτή του κ. Όλμερτ, να τιμωρούν έναν ολόκληρο λαό, επειδή βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Χαμάς.
Επίσης, μια τέτοια πράξη θα εκτιμηθεί δεόντως από την διεθνή κοινότητα, αλλά και θα ανακουφίσει τον χειμαζόμενο παλαιστινιακό πληθυσμό της περιοχής με ευεργετικά αποτελέσματα για την πρόοδο των ειρηνευτικών διαδικασιών.
Ας βοηθήσουμε όλοι μας, προς μια τέτοια κατεύθυνση. Δεν είναι άστοχο…

*Ι.Θ.Μάζης, Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών