Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές αυτής της Διάσκεψης «Οι κίνδυνοι της παγκόσμιας μισαλλοδοξίας». Είναι μεγάλη μου τιμή και ιδιαίτερο προνόμιο να βρίσκομαι σήμερα εδώ ανάμεσα σε τόσο διακεκριμένους ομιλητές. Ήρθα εδώ σαν φίλος του Ισραηλινού κράτους και του Εβραϊκού λαού. Ήρθα για να διαμαρτυρηθώ γι’ αυτήν τη Διάσκεψη Durban που βασίζεται σε μια σειρά από ψέματα. Έχει διοργανωθεί από κράτη που ευθύνονται τα ίδια για τις χειρότερες μορφές καταπίεσης.
Δεν θα βοηθήσει τα θύματα του ρατσισμού. Απλά θα απομονώσει και θα στοχοποιήσει το Εβραϊκό κράτος. Είναι ένα εργαλείο των εχθρών του Ισραήλ. Ο ΟΗΕ έχει γίνει κι αυτός ένα εργαλείο κατά του Ισραήλ. Για πάνω από 50 χρόνια, το 82% των έκτακτων συνεδριάσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αφορούν στην καταδίκη ενός κράτους: του Ισραήλ. Τίποτα δεν θα χαροποιούσε περισσότερο τον Hitler.
Η Διάσκεψη Durban συνιστά σκάνδαλο. Όλοι οι αξιοπρεπείς άνθρωποι θα το μάθουν. Όμως φίλοι μου, ήρθα εδώ σήμερα με μια πρωτοποριακή ιδέα. Ήρθα να σας πω ότι υπάρχουν λαοί που υποφέρουν από τον αντί-ισραηλισμό του ΟΗΕ περισσότερο κι από τους ίδιους τους Ισραηλινούς. Ανήκω σ’ έναν από αυτούς τους λαούς. Σας παρακαλώ ακούστε με.
Με το να υπερβάλλει τα δεινά των Παλαιστινίων και να κατηγορεί γι’ αυτά τους Εβραίους, ο ΟΗΕ έχει πνίξει τις κραυγές εκείνων που υποφέρουν σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Για πάνω από 50 χρόνια ο γηγενής μαύρος πληθυσμός του Σουδάν (χριστιανικός και μουσουλμανικός παρόμοια) υπήρξε θύμα των βάναυσων, ρατσιστικών αραβικών μουσουλμανικών καθεστώτων στο Χαρτούμ. Ο ΟΗΕ εστιάζεται στους Παλαιστίνιους και αγνοεί την εθνοκάθαρση στο Σουδάν.
Στο Ν. Σουδάν, την πατρίδα μου, περίπου 4 εκατομμύρια αθώοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά σφαγιάστηκαν την περίοδο 1955-2005. Επτά εκατομμύρια εκτοπίστηκαν και έγιναν η μεγαλύτερη ομάδα προσφύγων από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ΟΗΕ ανησυχεί για τους υποτιθέμενους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Αφιέρωσε έναν ξεχωριστό οργανισμό γι’ αυτούς και τους αντιμετωπίζει με ιδιαίτερα προνόμια.
Στο μεταξύ, ο λαός μου (που εκτοπίζεται, δολοφονείται και υποδουλώνεται) συγκριτικά αγνοείται. Ο ΟΗΕ αρνείται να πει στον κόσμο την αλήθεια για τις πραγματικές αιτίες των συγκρούσεων στο Σουδάν. Ποιος ξέρει πραγματικά τι συμβαίνει στο Darfur; Δεν πρόκειται για μια «φυλετική σύγκρουση». Είναι μια σύγκρουση με ρίζες στην αραβική αποικιοκρατία που είναι πασίγνωστη στη Β. Αφρική. Στο Darfur, μια περιοχή στο Δ. Σουδάν, όλοι είναι Μουσουλμάνοι. Όλοι είναι Μουσουλμάνοι, επειδή οι Άραβες εισέβαλαν στο βόρειο τμήμα της Αφρικής και προσηλύτισαν τους αυτόχθονες στο Ισλάμ. Στα μάτια των Ισλαμιστών του Χαρτούμ, οι κάτοικοι του Darfur δεν είναι αρκετά Μουσουλμάνοι. Και δεν θέλουν να αραβοποιηθούν. Αγαπούν τις Αφρικανικές τους γλώσσες, τις ενδυμασίες και τα έθιμά τους. Η αραβική απάντηση είναι η γενοκτονία! Κανείς όμως στον ΟΗΕ δεν λέει την αλήθεια για το Darfur.
Στα βουνά Nuba, μια άλλη περιοχή του Σουδάν, η γενοκτονία λαμβάνει χώρα καθώς μιλάμε. Το ισλαμικό καθεστώς του Χαρτούμ στοχεύει τους μαύρους Αφρικανούς (Μουσουλμάνους και Χριστιανούς). Κανείς όμως στον ΟΗΕ δεν έχει πει την αλήθεια για τα βουνά Nuba.
Έχετε ακούσει τον ΟΗΕ να καταδικάζει τον αραβικό ρατσισμό ενάντια στους μαύρους;
Αυτό που βρίσκει κανείς στις σελίδες των New York Times ή στο αρχείο των καταδικών του ΟΗΕ είναι τα «Ισραηλινά εγκλήματα» και τα Παλαιστινιακά δεινά. Ο λαός μου έχει διωχτεί από τις πρώτες σελίδες της εφημερίδας, λόγω των υπερβολών για τα Παλαιστινιακά δεινά. Αυτό που κάνει το Ισραήλ παρουσιάζεται ως μια Δυτική αμαρτία. Όμως η αλήθεια είναι ότι η πραγματική αμαρτία συμβαίνει όταν μας εγκαταλείπει η Δύση: τα θύματα του Αραβικού/Ισλαμικού απαρτχάιντ.
Η σκλαβιά εφαρμοζόταν για αιώνες στο Σουδάν. Αναβίωσε ως εργαλείο πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Το Χαρτούμ κήρυξε τζιχάντ ενάντια στο λαό μου και αυτό νομιμοποίησε τη λήψη σκλάβων σαν πολεμικά λάφυρα. Αραβικές πολιτοφυλακές στάλθηκαν για να καταστρέψουν χωριά του νότου και ενθαρρύνθηκαν να πάρουν ως σκλάβους Αφρικανές γυναίκες και παιδιά. Μέχρι και 200.000 άνθρωποι απήχθηκαν, μεταφέρθηκαν στο βορρά και πουλήθηκαν ως σκλάβοι.
Είμαι η ζωντανή απόδειξη αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Δεν μου αρέσει να μιλάω για την εμπειρία μου ως σκλάβου, αλλά το κάνω γιατί είναι σημαντικό για τον κόσμο να γνωρίζει ότι η σκλαβιά υπάρχει ακόμη και σήμερα. Ήμουν μόλις 9 ετών όταν ένας Άραβας γείτονάς μας, ονόματι Abdullahi, με παρέσυρε και τον ακλούθησα σε μια βάρκα. Η βάρκα κατέληξε στο Β. Σουδάν όπου με παρουσίασε ως δώρο στην οικογένειά του. Για 3,5 χρόνια ήμουν σκλάβος τους, υπομένοντας κάτι που κανένα παιδί δεν πρέπει ποτέ να ζήσει: βάναυσους ξυλοδαρμούς και ταπεινώσεις, δουλειά όλο το 24ωρο, ύπνο στο έδαφος με τα ζώα, απομεινάρια της οικογένειας για φαγητό. Στη διάρκεια αυτών των 3 χρόνων δεν μπορούσα να πω τη λέξη «όχι». Το μόνο που μπορούσα να πω ήταν «ναι», «ναι», «ναι».
Ο ΟΗΕ γνώριζε για την υποδούλωση των κατοίκων του Ν. Σουδάν από τους Άραβες. Το ίδιο του το προσωπικό την είχε καταγράψει. Χρειάστηκαν 16 χρόνια για να αναγνωρίσει η UNICEF τι συνέβαινε και μόνο υπό την πίεση της Αμερικανο-εβραϊκής οργάνωσης για την κατάργηση της δουλείας (American Anti-Slavery Group). Θα ήθελα εδώ να ευχαριστήσω δημόσια τον φίλο μου Dr. Charles Jacobs για τον αγώνα του στον τομέα αυτό.
Όμως, η Σουδανική κυβέρνηση και ο Αραβικός Σύνδεσμος άσκησαν πιέσεις στη UNICEF, η UNICEF υπαναχώρησε και άρχισε να επικρίνει εκείνους που εργάστηκαν για την απελευθέρωση των Σουδανών σκλάβων. Το 1998, ο Dr. Gaspar Biro, ο θαρραλέος ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Σουδάν που έθιξε το θέμα, παραιτήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ενέργειες του οργανισμού.
Σήμερα, δεκάδες χιλιάδες μαύροι του Ν. Σουδάν εξακολουθούν να υπηρετούν τα αφεντικά τους στο βορρά, με τη σιωπηρή ανοχή των Ηνωμένων Εθνών.
Ως πρώην σκλάβος και θύμα του χειρότερου είδους ρατσισμού, επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω γιατί θεωρώ απολύτως παράλογο και ανήθικο τον χαρακτηρισμό του Ισραήλ ως ρατσιστικού κράτους.
Έχω βρεθεί στο Ισραήλ 5 φορές και επισκέφτηκα τους Σουδανούς πρόσφυγες. Επιτρέψτε μου να σας πω με ποιον τρόπο κατέληξαν εκεί. Πρόκειται για Σουδανούς που διέφυγαν από τον αραβικό ρατσισμό, ελπίζοντας να βρουν καταφύγιο στην Αίγυπτο. Έκαναν λάθος. Όταν οι αιγυπτιακές δυνάμεις ασφάλειας σφάγιασαν στο Κάιρο 26 μαύρους πρόσφυγες που διαμαρτύρονταν για τον αιγυπτιακό ρατσισμό, οι Σουδανοί συνειδητοποίησαν ότι ο αραβικός ρατσισμός είναι ίδιος είτε στο Χαρτούμ είτε στο Κάιρο. Χρειάστηκαν καταφύγιο και το βρήκαν στο Ισραήλ. Αποφεύγοντας τις σφαίρες των αιγυπτιακών συνοριακών περιπόλων και περπατώντας μεγάλες αποστάσεις, η μόνη ελπίδα των προσφύγων ήταν να φθάσουν στην ισραηλινή πλευρά του φράκτη, όπου ήξεραν ότι θα ήταν ασφαλείς.
Μαύροι Μουσουλμάνοι από το Darfur επέλεξαν το Ισραήλ απ’ όλες τις άλλες αραβικές-μουσουλμανικές χώρες της περιοχής. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Και οι Άραβες αποκαλούν ρατσιστικό το Ισραήλ; Στο Ισραήλ, μαύροι Σουδανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι καλωσορίστηκαν και αντιμετωπίστηκαν ως ανθρώπινα όντα. Απλά πηγαίνετε και ρωτήστε τους, όπως έχω κάνει κι εγώ. Μου είπαν ότι, συγκριτικά με την κατάσταση στην Αίγυπτο, το Ισραήλ είναι «παράδεισος».
Είναι το Ισραήλ ρατσιστικό κράτος; Για το λαό μου, τους ανθρώπους που γνώρισαν το ρατσισμό, η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Το Ισραήλ είναι ένα κράτος από ανθρώπους που έχουν όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Οι ίδιοι οι Εβραίοι έχουν όλα τα χρώματα, ακόμα και μαύρο. Συναντήθηκα με Αιθίοπες Εβραίους στο Ισραήλ. Όμορφους μαύρους Εβραίους.
Οπότε, ναι… έχω έρθει εδώ σήμερα για να σας πω ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν περισσότερο από την αντί-ισραηλινή πολιτική του ΟΗΕ δεν είναι οι Ισραηλινοί, αλλά όλοι εκείνοι που ο ΟΗΕ αγνοεί, προκειμένου να πει το μεγάλο του ψέμα κατά του Ισραήλ. Εμείς είμαστε τα θύματα της αραβικής/μουσουλμανικής κακοποίησης: γυναίκες, εθνικές μειονότητες, θρησκευτικές μειονότητες στον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο. Αυτά είναι τα μεγαλύτερα θύματα του μίσους του ΟΗΕ για το Ισραήλ.
Κοιτάξτε την κατάσταση των Κοπτών στην Αίγυπτο, τους Χριστιανούς στο Ιράκ, τη Νιγηρία και το Ιράν, τους Ινδουιστές και τους Μπαχάι που υποφέρουν από την ισλαμική καταπίεση, τους Σιχ. Εμείς, ένας πολύχρωμος συνασπισμός θυμάτων και στόχων τζιχαντιστών, υποφέρουμε όλοι. Είμαστε αγνοημένοι, εγκαταλελειμμένοι. Απλώς για να μπορέσει να προωθηθεί το μεγάλο ψέμα κατά των Εβραίων.
Το 2005, είχα επισκεφθεί ένα από τα στρατόπεδα προσφύγων στο Ν. Σουδάν. Συνάντησα ένα 12χρονο κορίτσι που μου μίλησε για το όνειρό της. Στο όνειρο ήθελε να πάει στο σχολείο και να γίνει γιατρός. Και έπειτα, ήθελε να επισκεφτεί το Ισραήλ. Σοκαρίστηκα. Πώς ήταν δυνατόν αυτό το κορίτσι πρόσφυγας που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Βορρά να γνωρίζει το Ισραήλ; Όταν ρώτησα για ποιο λόγο ήθελε να επισκεφτεί το Ισραήλ, μου είπε: «Αυτός είναι ο λαός μας». Δεν μπόρεσα ποτέ να βρω απάντηση στην ερώτησή μου.
Στις 9 Ιανουαρίου του 2011 το Ν. Σουδάν έγινε ανεξάρτητο κράτος. Πετύχαμε την ελευθερία μας παρά την αντίθεση του Αραβικού κόσμου και τις παρασκηνιακές πιέσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Bi Ki Moon για ενότητα του Σουδάν. Για τους νότιους Σουδανούς, αυτό θα σήμαινε τη συνέχιση της κατοχής, της αποκτήνωσης, της δαιμονοποίησης, του εξισλαμισμού, της αραβοποίησης και της υποδούλωσης. Με παρόμοιο τρόπο, οι Άραβες συνεχίζουν να αρνούνται στους Εβραίους το δικαίωμά τους για κυριαρχία στην πατρίδα τους και η Διάσκεψη Durban III συνεχίζει να αρνείται στο Ισραήλ τη νομιμότητά του.
Ως φίλος του Ισραήλ, σας φέρνω το νέο ότι ο Πρόεδρός μου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Ν. Σουδάν, Salva Kiir, δήλωσε δημόσια ότι η πρεσβεία του Ν. Σουδάν στο Ισραήλ θα χτιστεί όχι στο Τελ Αβίβ, αλλά στην Ιερουσαλήμ, την αιώνια πρωτεύουσα του Εβραϊκού λαού.
Θέλω επίσης να σας διαβεβαιώσω ότι το νέο κράτος μου και όλοι οι άνθρωποί του, θα αντιτάσσονται σε ρατσιστικά forums, όπως το Durban III. Θα τους αντιτασσόμαστε, λέγοντας απλά την αλήθεια. Τη δική μας αλήθεια.
Οι Εβραίοι φίλοι μου με δίδαξαν κάτι που θέλω τώρα να μοιραστώ μαζί σας.
AM YISRΑEL CHAI! Ο λαός του Ισραήλ ζει!
Υποσημείωση
Ο Simon Aban Deng είναι Σουδανός ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ζει στις ΗΠΑ. Είναι θύμα παιδικής δουλείας. Γηγενής του βασιλείου Shilluk στο Ν. Σουδάν, ο Deng πέρασε αρκετά χρόνια ως οικιακός σκλάβος στο Β. Σουδάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου