«Η Ορφά καταφίλησε την πεθερά της, αλλά η Ρουθ προσκολλήθηκε σ’ αυτή. Και η Ναομί είπε: ‘Να, η συνυφάδα σου επέστρεψε στον λαό της και στους θεούς της. Επίστρεψε κι εσύ πίσω από τη συνυφάδα σου’».
«Αλλά η Ρουθ είπε: ‘Μη με αναγκάζεις να σε αφήσω, για να φύγω από πίσω σου. Επειδή, όπου πας εσύ, θα πάω κι εγώ, και όπου θα παραμείνεις εσύ, θα παραμείνω κι εγώ. Ο λαός σου, λαός μου και ο Θεός σου, Θεός μου. Όπου κι αν πεθάνεις, θα πεθάνω κι εγώ, κι εκεί θα ταφώ. Έτσι να κάνει σε μένα ο ΚΥΡΙΟΣ κι έτσι να προσθέσει, αν κάτι άλλο εκτός από τον θάνατο με χωρίσει από σένα’» (Ρουθ 1:14-17).
Κατά τη διάρκεια της Εορτής των Εβδομάδων, ή Πεντηκοστής, το βιβλίο της Ρουθ διαβάζεται σε κάθε συναγωγή. Είναι η ιστορία αγάπης μιας εθνικής, Μωαβίτισσας γυναίκας, η οποία διάλεξε να ανήκει στον λαό του Θεού. Από αυτήν γεννήθηκε ο Δαβίδ, ο βασιλιάς του Ισραήλ. Το βιβλίο της Ρουθ τελειώνει με τα λόγια, «και ο Ωβήδ γέννησε τον Ιεσσαί, και ο Ιεσσαί γέννησε τον Δαβίδ».
Το βιβλίο της Ρουθ είναι μια ιστορία που ταιριάζει στην Εορτή των Εβδομάδων για διάφορους λόγους. Στην εορτή αυτή, εκπληρώθηκαν τα λόγια του Γιεσούα: «Έτσι είναι γραμμένο: …να κηρυχθεί στο όνομά του μετάνοια και άφεση αμαρτιών σε όλα τα έθνη, ξεκινώντας από την Ιερουσαλήμ» (Λουκ. 24:47). Η πόρτα της σωτηρίας άνοιξε για τους εθνικούς. Η Ρουθ και η συνυφάδα της η Ορφά είναι προφητικές εικόνες των εθνικών που πίστεψαν στον Θεό του Ισραήλ μέσα από το κήρυγμα του Ευαγγελίου που ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ.
Ο Παύλος γράφει για τον Ισραήλ στην επιστολή προς Ρωμαίους 11:11-12: «Λέω, λοιπόν: Μήπως σκόνταψαν για να πέσουν; Μη γένοιτο! Αλλά, με την πτώση τους έγινε σωτηρία στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία. Κι αν η πτώση τους είναι πλούτος του κόσμου, και η ελάττωσή τους πλούτος των εθνών, πόσο μάλλον η ολοκληρωτική τους επιστροφή!»
Όπως ακριβώς η Ρουθ και η Ορφά είναι εικόνες των εθνικών πιστών, η πεθερά τους, η Ναομί, είναι μια εικόνα του Ισραήλ. Το γεγονός ότι η Ναομί και η οικογένειά της έπρεπε να φύγουν από τη Βηθλεέμ εξαιτίας μιας πείνας, ήταν η αφορμή που η Ρουθ και η Ορφά πίστεψαν, όπως ακριβώς γράφει ο Παύλος: «με την πτώση τους [Ισραήλ], έγινε σωτηρία στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία».
Αν και η Ναομί έπρεπε να φύγει από τη Βηθλεέμ, [1] ήρθε η εποχή που επέστρεψε, όπως ακριβώς ο εβραϊκός λαός επέστρεψε και πάλι στην πατρίδα του στις ημέρες μας ύστερα από 2.000 χρόνια. Την εποχή εκείνη ο άντρας της Ναομί και οι δυο της γιοι είχαν πεθάνει. Στον φυσικό κόσμο η Ναομί δεν είχε μέλλον. Αλλά η Ρουθ κατάλαβε αυτό που αργότερα γράφει ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους: «οι Ισραηλίτες, των οποίων είναι …οι διαθήκες, …και οι υποσχέσεις. …Και σας λέω ότι ο Ιησούς Χριστός έγινε διάκονος της περιτομής χάρη της αλήθειας του Θεού, για να βεβαιώσει τις υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες» (Ρωμ. 9:4; 15:8).
Το όνομα της Ρουθ σημαίνει «φιλία», στα εβραϊκά. Στα σύγχρονα εβραϊκά χρησιμοποιείται για την πιστότητα που δείχνουν οι στρατιώτες ο ένας προς τον άλλον στον στρατό για να πολεμήσουν μαζί μέχρι θανάτου. Η Ρουθ κατάλαβε ότι παρά την πτώση του Ισραήλ, ο Θεός δεν ακύρωσε τις διαθήκες και τις υποσχέσεις Του που έκανε μαζί τους. Έτσι δια πίστεως διάλεξε να προσκοληθεί στη Ναομί και να πάει μαζί της. Αυτό είναι που είπε στη Ναομί:
«Μη με αναγκάζεις να σε αφήσω, για να φύγω από πίσω σου. Επειδή όπου αν πας εσύ, θα πάω κι εγώ, και όπου θα παραμείνεις εσύ, θα παραμείνω κι εγώ. Ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου. Όπου κι αν πεθάνεις, θα πεθάνω κι εγώ, κι εκεί θα ταφώ. Έτσι να κάνει σε μένα ο ΚΥΡΙΟΣ κι έτσι να προσθέσει, αν κάτι άλλο εκτός από τον θάνατο με χωρίσει από σένα» (Ρουθ 1:16-17).
Εξαιτίας της φιλίας και της πιστότητάς της προς τον Θεό του Ισραήλ και προς την πεθερά της, η Ρουθ έγινε η νύφη ενός συγγενή-λυτρωτή, όταν κάθε ελπίδα από φυσικής πλευράς είχε χαθεί από τη γενεολογία του Μεσσία. Μέσω αυτής γεννήθηκαν ο βασιλιάς Δαβίδ και αργότερα ο Μεσσίας.
Ενώ η Ρουθ είναι τύπος της Νύφης του Μεσσία, η Ορφά είναι τύπος της πόρνης. Το όνομά της προέρχεται από μια εβραϊκή ρίζα που σημαίνει «σβέρκος». Όπως και η Ρουθ, έτσι και η Ορφά μπολιάστηκε στην οικογένεια του Ισραήλ μέσω ενός από τους γιους της Ναομί. Αλλά στο τέλος γύρισε την πλάτη της στην πεθερά της. Εγκατέλειψε όχι μόνο τη Ναομί αλλά και τον Θεό της Ναομί, επειδή τα δύο αυτά είναι αχώριστα. Με τραγικό τρόπο αναφέρεται: «‘Να’, είπε η Ναομί, ‘η συνυφάδα σου [Ορφά] επέστρεψε στον λαό της και στους θεούς της’».
Η Ρουθ και η Ορφά όφειλαν ένα χρέος στη Ναομί για την πίστη τους, όπως γράφει κι ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους 15:27: «Επειδή αν τα έθνη έγιναν κοινωνοί στις πνευματικές ευλογίες των Ιουδαίων, χρωστούν να τους υπηρετήσουν και στα υλικά». Ο Παύλος γράφει επίσης ότι: «έγινε σωτηρία στα έθνη, για να παρακινήσει το Ισραήλ σε ζηλοτυπία». Η Ρουθ εκπλήρωσε πολύ όμορφα αυτό το θείο πεπρωμένο μέσα από τις πράξεις ευγνωμοσύνης και αγάπης προς τη Ναομί, όταν αυτή είχε χάσει κάθε ελπίδα, ενώ η Ορφά απομακρύνθηκε από τον Θεό του Ισραήλ. Η Ορφά είναι σύμβολο της πόρνης και της αποστασίας των εσχάτων ημερών και της απομάκρυνσης από την πίστη.
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΥΦΗ
Το Ισραήλ και η θεολογία της αντικατάστασης θα είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της πόρνης και της Νύφης στις έσχατες ημέρες. Όπως η Ναομί επέστρεψε ξανά στη Γη της Επαγγελίας, ο εβραϊκός λαός επέστρεψε στη γη των πατέρων του στην εποχή μας. Άραγε, εμείς θα μοιάσουμε της Ρουθ και θα ξεπληρώσουμε το χρέος μας προς το Ισραήλ και θα σταθούμε μαζί τους ακόμα και μέχρι θανάτου, ή θα μοιάσουμε της Ορφά και θα τους εγκαταλείψουμε όπως κι ο υπόλοιπος κόσμος;
Όταν η Ναομί επέστρεψε ξανά στη Βηθλεέμ ήταν γεμάτη πίκρα. «Μη με ονομάζετε Ναομί, ονομάζετέ με Μαρά, επειδή ο Παντοδύναμος με πίκρανε υπερβολικά» (Ρουθ 1:20). Δεν είχε πίστη: «Επιστρέψτε, θυγατέρες μου. Γιατί να έρθετε μαζί μου; Μήπως έχω ακόμα γιους στην κοιλιά μου, για να γίνουν άντρες σας;» (Ρουθ 1:11).
Μέσα από την ανιδιοτελή της υπηρεσία προς τη Ναομί, η Ρουθ μπόρεσε να διεγείρει την πεθερά της σε πίστη. Δούλεψε πιστά στα χωράφια την εποχή του θερισμού για να φροντίσει την πεθερά της. Κι όταν έφτασε ο πλήρης θερισμός, είπε η Ναομί μια μέρα στη Ρουθ: «Θυγατέρα μου, να μη ζητήσω ανάπαυση σε σένα για να ευημερήσεις;» (Ρουθ 3:1). Η πίκρα και η απιστία της Ναομί είχαν φύγει. Πίστεψε όπως γράφει και ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίου 11:25-26: «Στον Ισραήλ έγινε τύφλωση κατά ένα μέρος μέχρις ότου μπει μέσα το πλήρωμα των εθνών, και έτσι, όλος ο Ισραήλ θα σωθεί».
Αφού πίστεψε η Ναομί άρχισε να διδάσκει στη Ρουθ τα έθιμα του λαού της. Εξαιτίας της πλούσιας εκπαίδευσης που πήρε η Ρουθ από τη Ναομί, έγινε η Νύφη του συγγενή-λυτρωτή. «‘Όλα όσα μου λες θα τα κάνω’, απάντησε η Ρουθ. Και κατέβηκε στο αλώνι [για να περιμένει τον Νυμφίο] και έκανε όλα όσα την πρόσταξε η πεθερά της» (Ρουθ 3:5-6).
Οι διδασκαλίες της Ναομί στη Ρουθ αναφέρονται στην Τορά. Τα ειδωλολατρικά έθιμα της Ρουθ δεν μπορούσαν να την βοηθήσουν να κερδίσει την τελική εκτίμηση του Βοόζ, αν και η πίστη της είχε ήδη αιχμαλωτίσει την καρδιά της. Έτσι και στις μέρες μας πρέπει να επιστρέψουμε στην πλούσια πνευματική κληρονομιά του Ισραήλ και στις διδασκαλίες της Τορά, αν θέλουμε να γίνουμε η Νύφη που προετοιμάζεται για τον Νυμφίο.
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι δεν παντρευόμαστε έναν εθνικό Χριστό, αλλά τον Μεσσία του Ισραήλ. Ο Σωτήρας μας είναι ένας Ιουδαίος που φύλαξε με πιστότητα την Τορά και «είναι ο ίδιος χθες και σήμερα και στους αιώνες» (Εβρ. 13:8). «Άκουσε, θυγατέρα, και δες, και στρέψε το αυτί σου, και λησμόνησε τον λαό σου, και το σπίτι του πατέρα σου. Και ο βασιλιάς θα επιθυμήσει το κάλλος σου, επειδή, αυτός είναι ο Κύριός σου, και προσκύνησέ τον» (Ψαλμ. 45:10-11).
Το πιο αξιοσημείωτο σημείο στο βιβλίο της Ρουθ είναι ότι υπήρξε μια εθνική που διατήρησε τη γενεαλογία του Μεσσία, όπως γράφει και ο Παύλοςστην επιστολή προς Ρωμαίους 11:31: «για να ελεηθούν κι αυτοί [Ισραήλ] σαν αποτέλεσμα του ελέους του Θεού προς εσάς [Εθνικούς]». Οι εθνικοί πιστοί σήμερα κρατούν το κλειδί για τη σωτηρία του Ισραήλ. Θα αναγνωρίσουμε, άραγε, την πρόκληση που βρίσκεται μπροστά μας ακολουθώντας τα βήματα της Ρουθ και κατανοώντας ότι το πεπρωμένο μας συνδέεται με τις υποσχέσεις του Θεού προς το Ισραήλ;
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Όλος ο κόσμος έχει αποφασίσει ότι το Ισραήλ πρέπει να εγκαταλέιψει τη μισή κληρονομιά που του έδωσε ο Θεός και να τη δώσει στους ορκισμένους εχθρούς του για να έχει ειρήνη. Όπως η Ορφά και η Ρουθ, όταν η Ναομί επέστρεφε στη Γη της Επαγγελίας, έτσι και η Εκκλησία βρίσκεται σήμερα σε σταυροδρόμια. Τίνος το μέρος θα πάρει στη διαμάχη; Είναι μια επιλογή ανάμεσα στην πόρνη και στη νύφη. Η πόρνη αρνείται στο Ισραήλ τις υποσχέσεις του. Η νύφη καταλαβαίνει ότι δεν έχει μέλλον έξω από το Ισραήλ, γιατί οι διαθήκες και οι υποσχέσεις ανήκουν στο Ισραήλ.
Σήμερα υπάρχει αρκετή συζήτηση σχετικά με την ενότητα στην Εκκλησία. Στην Ευρώπη υπάρχει ένα ισχυρό οικουμενικό κίνημα, ιδιαίτερα μεταξύ Χαρισματικών και Πεντηκοστιανών, όσο παράξενο κι αν ηχεί, για να ενώσει όλους τους πιστούς υπό την ηγεσία του Πάπα στη Ρώμη. Την ίδια στιγμή, ο Πάπας τονίζει ότι η Αγία Γη πρέπει να διαιρεθεί και η μισή να γίνει ένα μουσουλμανικό Παλαιστινιακό κράτος.
Πρέπει να προσέχουμε, επειδή αυτό είναι ένα λανθασμένο κίνημα. Σίγουρα ο Θεός δεν θέλει οι ακόλουθοι του Μεσσία Του να ενωθούν υπό την ηγεσία ενός ηγέτη και μιας Εκκλησίας που αρνείται στον λαό της διαθήκης Του τις υποσχέσεις τους! Είναι η Εκκλησία της Ορφά της πόρνης, και ο Θεός λέει πολύ καθαρά:
«Μη ομοζυγείτε με τους απίστους. Επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως με το σκοτάδι; Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή, ποια μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο; Και πώς να συμβιβαστεί ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Επειδή, εσεές είστε ναός του ζωντανού Θεού, όπως ο Θεός είπε: ‘Ότι θα κατοικώ ανάμεσα σ’ αυτούς και θα περπατάω, και θα είμαι Θεός τους, και αυτοί θα είναι λαός μου’. Γι’ αυτό, ‘βγείτε έξω από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε’, λέει ο Κύριος, ‘και μη αγγίξετε ακάθαρτο’, και ‘εγώ θα σας δεχθώ, και θα είμαι πατέρας σας, κι εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες’, λέει ο Κύριος ο Παντοκράτορας» (Β' Κορ. 6:14-18).
Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΪΚΟ ΛΑΟ
Έχουμε κληθεί να είμαστε φρουροί επάνω στα τείχη της Ιερουσαλήμ μέχρις ότου η Ιερουσαλήμ γίνει αίνεση επάνω στη γη, όταν επιστρέψει ο Μεσσίας! Καθώς τα έθνη του κόσμου θέλουν να διαιρέσουν την πόλη του Θεού και να κάνουν τη Βιβλική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα ενός μουσουλμανικού κράτους που μισεί τον εκλεκτό λαό Του, εμείς πρέπει να σταθούμε για να επικρατήσει η δικαιοσύνη.
- Η Ιερουσαλήμ αναφέρεται περίπου 1.000 φορές στη Βίβλο. Ούτε μια φορά δεν αναφέρεται στο Κοράνιο.
- Οι θεοσεβείς Ιουδαίοι, σαν τον Δανιήλ, πάντα στρέφονταν προς την Ιερουσαλήμ όταν προσεύχονταν. Οι Μουσουλμάνοι πάντα στρέφονται προς τη Μέκκα.
- Στην Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι πάντα κοιτάζουν προς το μέρος όπου ο Θεός διάλεξε να θέσει το όνομά Του, όταν προσεύχονται. Οι Μουσουλμάνοι στρέφουν τα νώτα τους προς τον τόπο αυτόν, όταν προσεύχονται.
- Οι πιστοί Ιουδαίοι αναφέρουν την Ιερουσαλήμ 21 φορές κάθε μέρα στην προσευχή τους προς τον Θεό. Οι Μουσουλμάνοι ούτε μια φορά.
- Ο βασιλιάς Δαβίδ, ο άνδρας κατά την καρδιά του Θεού, έκανε την Ιερουσαλήμ την αιώνια πρωτεύουσα του Ισραήλ, πάνω από 1600 χρόνια πριν υπάρξει οποιοσδήποτε Μουσουλμάνος. Η Ιερουσαλήμ ποτέ δεν υπήρξε η πρωτεύουσα οποιουδήποτε μουσουλμανικού κράτους. Δικαιωματικά, η Ιερουσαλήμ ανήκει ιστορικά και θρησκευτικά στον εβραϊκό λαό.
Σήμερα υπάρχει ένα αυξανόμενο κίνημα μεταξύ των Χριστιανών που προσεύχονται για την ειρήνη και την ευημερία της Ιερουσαλήμa. Σίγουρα αυτό είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Δυστυχώς, όμως, πολλοί Χριστιανοί σήμερα δεν έχουν ένα σταθερό θεμέλιο πίστης για το πώς να προσεύχονται για την πόλη του Θεού. 2.000 χρόνια θεολογίας της αντικατάστασης έχουν συσκοτίσει τη σκέψη μας και μας έχουν αποστερήσει από τη Βιβλική όραση του να προσευχόμαστε για την Ιερουσαλήμ. Είναι ντροπή που οι Χριστιανοί γενικά δεν βλέπουν καμιά απολύτως αξία στο Ναό, παρά το γεγονός που αναφέρει για τον Γιεσούα: «Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε» (Ιωάν. 2:17).
Δεν μπορούμε να πάρουμε μια θέση υπέρ της Ιερουσαλήμ μόνο για πολιτικούς λόγους ή μόνο εξαιτίας της συμπάθιάς μας προς τον εβραϊκό λαό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ιερουσαλήμ είναι και πάντα ήταν στην καρδιά του λυτρωτικού προγράμματος του Θεού για την ανθρωπότητα. Είναι η τελική κατάληξη και ο τόπος ανάπαυσης για τον Γιο Του, τον Λυτρωτή και Βασιλιά μας.
«Και να, θα μείνεις έγκυος, και θα γεννήσεις έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Γιεσούα. Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Κι ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του [στην Ιερουσαλήμ], και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο του Ιακώβ στους αιώνες. Και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος» (Λουκ. 1:31-33).
«Και άκουσα φωνή κάποιου που μιλούσε σε μένα από τον οίκο... Και μου είπε: ‘Γιε ανθρώπου, τον τόπο του θρόνου μου και τον τόπο του πέλματος των ποδιών μου, όπου θα κατοικώ μέσα στον οίκο Ισραήλ στον αιώνα’...» (Ιεζεκιήλ 43:6-7).
Σας ενθαρρύνουμε όλους σας να συλλογιστείτε τις αρχαίες, εβραϊκές, βιβλικές προσευχές που αναφέρονται παρακάτω και να τις συμπεριλάβετε στις καθημερινές ικεσίες και αγωνιώδεις προσευχές σας για την Ιερουσαλήμ, το άγιο όρος του Θεού. Σαν τη «Ρουθ», εθνικέ πιστέ στον Μεσσία Γιεσούα, ενώσου με τη «Ναομί», το Ισραήλ, σαν πιστός φρουρός-μεσίτης επάνω στα τείχη της Ιερουσαλήμ.
«Επίστρεψε με χάρη στην Ιερουσαλήμ την πόλη Σου, και κατοίκησε σ’ αυτήν όπως έχεις υποσχεθεί. Ανοικοδόμησέ την σύντομα στις ημέρες μας σαν ένα αιώνιο οικοδόμημα και γρήγορα στήσε μέσα σ’ αυτήν το θρόνο του Δαβίδ. Ευλογημένος είσαι Εσύ, Κύριε, που ανοικοδομείς την Ιερουσαλήμ».[2]
«Ταχέως κάνε ο απόγονος του υπηρέτη Σου Δαβίδ, ο Μεσσίας Γιεσούα, να ανθίσει, και ας εξυφωθεί το κέρας Του με τη σωτηριακή δύναμή Σου, επειδή περιμένουμε όλη την ημέρα για τη σωτηρία Σου. Ευλογημένος είσαι Εσύ, Κύριε, που κάνεις να ανθίσει η σωτηρία».[3]
Και μετά το φαγητό:
«Σε ευχαριστούμε, ΚΥΡΙΕ, Θεέ μας για την κληρονομιά που έδωσες στους πατέρες μας: μια όμορφη, καλή και απλόχωρη χώρα, μια διαθήκη και την Τορά και ψωμί για ικανοποίηση. Ευλογημένος είσαι Εσύ, ΚΥΡΙΕ, για τη γη και για την τροφή».
«Γι’ αυτό ευσπλαχνίσου, ΚΥΡΙΕ, Θεέ μας τον Ισραήλ τον λαό Σου, την Ιερουσαλήμ την πόλη Σου, τη Σιών το κατοικητήριο της δόξας Σου και τη βασιλεία του Οίκου του Δαβίδ, του χρισμένου Σου. Ανοικοδόμησε την Ιερουσαλήμ, την πόλη της αγιότητας, σύντομα στις ημέρες μας. Ευλογημένος είσαι Εσύ, ΚΥΡΙΕ, που με ευσπλαχνία κτίζεις την Ιερουσαλήμ. Αμήν».
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
• Προσεύχεστε να παρουσιαστεί μεταξύ των εθνικών πιστών στον Γιεσούα, μια Νύφη τύπου Ρουθ για να σταθεί με το Ισραήλ σήμερα!
«Αλλά η Ρουθ είπε: ‘Μη με αναγκάζεις να σε αφήσω, για να φύγω από πίσω σου. Επειδή, όπου πας εσύ, θα πάω κι εγώ, και όπου θα παραμείνεις εσύ, θα παραμείνω κι εγώ. Ο λαός σου, λαός μου και ο Θεός σου, Θεός μου. Όπου κι αν πεθάνεις, θα πεθάνω κι εγώ, κι εκεί θα ταφώ. Έτσι να κάνει σε μένα ο ΚΥΡΙΟΣ κι έτσι να προσθέσει, αν κάτι άλλο εκτός από τον θάνατο με χωρίσει από σένα’» (Ρουθ 1:16-17).
• Προσεύχεστε για αποκάλυψη και μετάνοια από τη θεολογία της αντικατάστασης!
«Αν μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, ενώ εσύ, ενώ ήσουν αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα σ’ αυτά και έγινες ενεργά συμμέτοχη με τη ρίζα και με το πάχος του ήμερου ελιόδεντρου, μη καυχάσαι σε βάρος των κλαδιών. Αν όμως καυχάσαι σε βάρος τους, εσύ δεν βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα» (Ρωμ. 11:17-18).
• Προσεύχεστε για μετάνοια από το λανθασμένο κίνημα ενότητας με τη θεολογία της αντικατάστασης!
«Μη ομοζυγείτε με τους απίστους. Επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως με το σκοτάδι; ...Γι’ αυτό, ‘βγείτε έξω από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε’, λέει ο Κύριος, ‘και μη αγγίξετε ακάθαρτο’, και ‘εγώ θα σας δεχθώ’, και, ‘θα είμαι πατέρας σας, κι εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες’, λέει ο Κύριος ο Παντοκράτορας» (Β’ Κορ. 6:14-18).
• Προσεύχεστε ώστε το Ισραήλ, ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός του, να είναι ισχυρό και να μην ενδώσει στις πιέσεις των εθνών για διαίρεση της χώρας!
«Κατά τις ημέρες εκείνες και κατά τον καιρό εκείνο, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, θα συγκεντρώσω ακόμα όλα τα έθνη και θα τα κατεβάσω στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ. Και θα κριθώ μαζί τους εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομιάς μου, του Ισραήλ, που τον διέσπειραν ανάμεσα στα έθνη και διαμοιράστηκαν τη γη μου» (Ιωήλ 3:1-3).
• Προσεύχεστε ώστε τα σχέδια για ένα νέο στολίσκο για τη Γάζα, το καλοκαίρι αυτό, να αποτύχουν πλήρως!
«Θεέ μου,κάνε τους σαν τροχό, σαν άχυρο μπροστά στον άνεμο. Όπως η φωτιά καίει το δάσος, και όπως η φλόγα κατακαίει τα βουνά, έτσι να τους καταδιώξεις με την ανεμοζάλη σου και με τον ανεμοστρόβιλό σου, κατατρόμαξέ τους. Γέμισε με ατιμία τα πρόσωπά τους, ΚΥΡΙΕ, για να ζητήσουν το όνομά σου» (Ψαλμ. 83:13-16).
• Προσεύχεστε ώστε το όνομα του Θεού να δοξαστεί σε όλη τη Γη μέσω της παλινόρθωσης του Ισραήλ!
«Ας δουν το ζήλο σου υπέρ του λαού σου και ας ντροπιαστούν. …Πλήθυνες το έθνος, ΚΥΡΙΕ, πλήθυνες το έθνος. Δοξάστηκες. Μάκρυνες όλα τα όρια της γης» (Ησα. 26:11,15).
• Προσεύχεστε για έναν μεγάλο θερισμό στη βασιλεία του Θεού μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο!
«Η Ρίζα του Ιεσσαί θα φυτρώσει, αυτός που εγείρεται για να βασιλεύει επάνω στα έθνη. Σ’ αυτόν τα έθνη θα ελπίσουν» (Ρωμ. 15:12).
Είθε ο Θεός να σας ευλογεί σαν φρουρούς πάνω στα τείχη της Ιερουσαλήμ!
Υποσημειώσεις:
[1] Βηθλεέμ σημαίνει «οίκος άρτου».
[2] Σύγκρινε Πράξεις 3:20-22, Λουκά 1:30-33, Εβραίους 11:10, Αποκ. 21:2-3, κλπ.
[3] Σύγκρινε Ζαχαρία 12:10, 14:3, Ματθαίο 23:37-39, Αποκ. 19:11-16, κλπ.
«Αλλά η Ρουθ είπε: ‘Μη με αναγκάζεις να σε αφήσω, για να φύγω από πίσω σου. Επειδή, όπου πας εσύ, θα πάω κι εγώ, και όπου θα παραμείνεις εσύ, θα παραμείνω κι εγώ. Ο λαός σου, λαός μου και ο Θεός σου, Θεός μου. Όπου κι αν πεθάνεις, θα πεθάνω κι εγώ, κι εκεί θα ταφώ. Έτσι να κάνει σε μένα ο ΚΥΡΙΟΣ κι έτσι να προσθέσει, αν κάτι άλλο εκτός από τον θάνατο με χωρίσει από σένα’» (Ρουθ 1:14-17).
Κατά τη διάρκεια της Εορτής των Εβδομάδων, ή Πεντηκοστής, το βιβλίο της Ρουθ διαβάζεται σε κάθε συναγωγή. Είναι η ιστορία αγάπης μιας εθνικής, Μωαβίτισσας γυναίκας, η οποία διάλεξε να ανήκει στον λαό του Θεού. Από αυτήν γεννήθηκε ο Δαβίδ, ο βασιλιάς του Ισραήλ. Το βιβλίο της Ρουθ τελειώνει με τα λόγια, «και ο Ωβήδ γέννησε τον Ιεσσαί, και ο Ιεσσαί γέννησε τον Δαβίδ».
Το βιβλίο της Ρουθ είναι μια ιστορία που ταιριάζει στην Εορτή των Εβδομάδων για διάφορους λόγους. Στην εορτή αυτή, εκπληρώθηκαν τα λόγια του Γιεσούα: «Έτσι είναι γραμμένο: …να κηρυχθεί στο όνομά του μετάνοια και άφεση αμαρτιών σε όλα τα έθνη, ξεκινώντας από την Ιερουσαλήμ» (Λουκ. 24:47). Η πόρτα της σωτηρίας άνοιξε για τους εθνικούς. Η Ρουθ και η συνυφάδα της η Ορφά είναι προφητικές εικόνες των εθνικών που πίστεψαν στον Θεό του Ισραήλ μέσα από το κήρυγμα του Ευαγγελίου που ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ.
Ο Παύλος γράφει για τον Ισραήλ στην επιστολή προς Ρωμαίους 11:11-12: «Λέω, λοιπόν: Μήπως σκόνταψαν για να πέσουν; Μη γένοιτο! Αλλά, με την πτώση τους έγινε σωτηρία στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία. Κι αν η πτώση τους είναι πλούτος του κόσμου, και η ελάττωσή τους πλούτος των εθνών, πόσο μάλλον η ολοκληρωτική τους επιστροφή!»
Όπως ακριβώς η Ρουθ και η Ορφά είναι εικόνες των εθνικών πιστών, η πεθερά τους, η Ναομί, είναι μια εικόνα του Ισραήλ. Το γεγονός ότι η Ναομί και η οικογένειά της έπρεπε να φύγουν από τη Βηθλεέμ εξαιτίας μιας πείνας, ήταν η αφορμή που η Ρουθ και η Ορφά πίστεψαν, όπως ακριβώς γράφει ο Παύλος: «με την πτώση τους [Ισραήλ], έγινε σωτηρία στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία».
Αν και η Ναομί έπρεπε να φύγει από τη Βηθλεέμ, [1] ήρθε η εποχή που επέστρεψε, όπως ακριβώς ο εβραϊκός λαός επέστρεψε και πάλι στην πατρίδα του στις ημέρες μας ύστερα από 2.000 χρόνια. Την εποχή εκείνη ο άντρας της Ναομί και οι δυο της γιοι είχαν πεθάνει. Στον φυσικό κόσμο η Ναομί δεν είχε μέλλον. Αλλά η Ρουθ κατάλαβε αυτό που αργότερα γράφει ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους: «οι Ισραηλίτες, των οποίων είναι …οι διαθήκες, …και οι υποσχέσεις. …Και σας λέω ότι ο Ιησούς Χριστός έγινε διάκονος της περιτομής χάρη της αλήθειας του Θεού, για να βεβαιώσει τις υποσχέσεις που δόθηκαν στους πατέρες» (Ρωμ. 9:4; 15:8).
Το όνομα της Ρουθ σημαίνει «φιλία», στα εβραϊκά. Στα σύγχρονα εβραϊκά χρησιμοποιείται για την πιστότητα που δείχνουν οι στρατιώτες ο ένας προς τον άλλον στον στρατό για να πολεμήσουν μαζί μέχρι θανάτου. Η Ρουθ κατάλαβε ότι παρά την πτώση του Ισραήλ, ο Θεός δεν ακύρωσε τις διαθήκες και τις υποσχέσεις Του που έκανε μαζί τους. Έτσι δια πίστεως διάλεξε να προσκοληθεί στη Ναομί και να πάει μαζί της. Αυτό είναι που είπε στη Ναομί:
«Μη με αναγκάζεις να σε αφήσω, για να φύγω από πίσω σου. Επειδή όπου αν πας εσύ, θα πάω κι εγώ, και όπου θα παραμείνεις εσύ, θα παραμείνω κι εγώ. Ο λαός σου, λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου. Όπου κι αν πεθάνεις, θα πεθάνω κι εγώ, κι εκεί θα ταφώ. Έτσι να κάνει σε μένα ο ΚΥΡΙΟΣ κι έτσι να προσθέσει, αν κάτι άλλο εκτός από τον θάνατο με χωρίσει από σένα» (Ρουθ 1:16-17).
Εξαιτίας της φιλίας και της πιστότητάς της προς τον Θεό του Ισραήλ και προς την πεθερά της, η Ρουθ έγινε η νύφη ενός συγγενή-λυτρωτή, όταν κάθε ελπίδα από φυσικής πλευράς είχε χαθεί από τη γενεολογία του Μεσσία. Μέσω αυτής γεννήθηκαν ο βασιλιάς Δαβίδ και αργότερα ο Μεσσίας.
Ενώ η Ρουθ είναι τύπος της Νύφης του Μεσσία, η Ορφά είναι τύπος της πόρνης. Το όνομά της προέρχεται από μια εβραϊκή ρίζα που σημαίνει «σβέρκος». Όπως και η Ρουθ, έτσι και η Ορφά μπολιάστηκε στην οικογένεια του Ισραήλ μέσω ενός από τους γιους της Ναομί. Αλλά στο τέλος γύρισε την πλάτη της στην πεθερά της. Εγκατέλειψε όχι μόνο τη Ναομί αλλά και τον Θεό της Ναομί, επειδή τα δύο αυτά είναι αχώριστα. Με τραγικό τρόπο αναφέρεται: «‘Να’, είπε η Ναομί, ‘η συνυφάδα σου [Ορφά] επέστρεψε στον λαό της και στους θεούς της’».
Η Ρουθ και η Ορφά όφειλαν ένα χρέος στη Ναομί για την πίστη τους, όπως γράφει κι ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους 15:27: «Επειδή αν τα έθνη έγιναν κοινωνοί στις πνευματικές ευλογίες των Ιουδαίων, χρωστούν να τους υπηρετήσουν και στα υλικά». Ο Παύλος γράφει επίσης ότι: «έγινε σωτηρία στα έθνη, για να παρακινήσει το Ισραήλ σε ζηλοτυπία». Η Ρουθ εκπλήρωσε πολύ όμορφα αυτό το θείο πεπρωμένο μέσα από τις πράξεις ευγνωμοσύνης και αγάπης προς τη Ναομί, όταν αυτή είχε χάσει κάθε ελπίδα, ενώ η Ορφά απομακρύνθηκε από τον Θεό του Ισραήλ. Η Ορφά είναι σύμβολο της πόρνης και της αποστασίας των εσχάτων ημερών και της απομάκρυνσης από την πίστη.
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΥΦΗ
Το Ισραήλ και η θεολογία της αντικατάστασης θα είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της πόρνης και της Νύφης στις έσχατες ημέρες. Όπως η Ναομί επέστρεψε ξανά στη Γη της Επαγγελίας, ο εβραϊκός λαός επέστρεψε στη γη των πατέρων του στην εποχή μας. Άραγε, εμείς θα μοιάσουμε της Ρουθ και θα ξεπληρώσουμε το χρέος μας προς το Ισραήλ και θα σταθούμε μαζί τους ακόμα και μέχρι θανάτου, ή θα μοιάσουμε της Ορφά και θα τους εγκαταλείψουμε όπως κι ο υπόλοιπος κόσμος;
Όταν η Ναομί επέστρεψε ξανά στη Βηθλεέμ ήταν γεμάτη πίκρα. «Μη με ονομάζετε Ναομί, ονομάζετέ με Μαρά, επειδή ο Παντοδύναμος με πίκρανε υπερβολικά» (Ρουθ 1:20). Δεν είχε πίστη: «Επιστρέψτε, θυγατέρες μου. Γιατί να έρθετε μαζί μου; Μήπως έχω ακόμα γιους στην κοιλιά μου, για να γίνουν άντρες σας;» (Ρουθ 1:11).
Μέσα από την ανιδιοτελή της υπηρεσία προς τη Ναομί, η Ρουθ μπόρεσε να διεγείρει την πεθερά της σε πίστη. Δούλεψε πιστά στα χωράφια την εποχή του θερισμού για να φροντίσει την πεθερά της. Κι όταν έφτασε ο πλήρης θερισμός, είπε η Ναομί μια μέρα στη Ρουθ: «Θυγατέρα μου, να μη ζητήσω ανάπαυση σε σένα για να ευημερήσεις;» (Ρουθ 3:1). Η πίκρα και η απιστία της Ναομί είχαν φύγει. Πίστεψε όπως γράφει και ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίου 11:25-26: «Στον Ισραήλ έγινε τύφλωση κατά ένα μέρος μέχρις ότου μπει μέσα το πλήρωμα των εθνών, και έτσι, όλος ο Ισραήλ θα σωθεί».
Αφού πίστεψε η Ναομί άρχισε να διδάσκει στη Ρουθ τα έθιμα του λαού της. Εξαιτίας της πλούσιας εκπαίδευσης που πήρε η Ρουθ από τη Ναομί, έγινε η Νύφη του συγγενή-λυτρωτή. «‘Όλα όσα μου λες θα τα κάνω’, απάντησε η Ρουθ. Και κατέβηκε στο αλώνι [για να περιμένει τον Νυμφίο] και έκανε όλα όσα την πρόσταξε η πεθερά της» (Ρουθ 3:5-6).
Οι διδασκαλίες της Ναομί στη Ρουθ αναφέρονται στην Τορά. Τα ειδωλολατρικά έθιμα της Ρουθ δεν μπορούσαν να την βοηθήσουν να κερδίσει την τελική εκτίμηση του Βοόζ, αν και η πίστη της είχε ήδη αιχμαλωτίσει την καρδιά της. Έτσι και στις μέρες μας πρέπει να επιστρέψουμε στην πλούσια πνευματική κληρονομιά του Ισραήλ και στις διδασκαλίες της Τορά, αν θέλουμε να γίνουμε η Νύφη που προετοιμάζεται για τον Νυμφίο.
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι δεν παντρευόμαστε έναν εθνικό Χριστό, αλλά τον Μεσσία του Ισραήλ. Ο Σωτήρας μας είναι ένας Ιουδαίος που φύλαξε με πιστότητα την Τορά και «είναι ο ίδιος χθες και σήμερα και στους αιώνες» (Εβρ. 13:8). «Άκουσε, θυγατέρα, και δες, και στρέψε το αυτί σου, και λησμόνησε τον λαό σου, και το σπίτι του πατέρα σου. Και ο βασιλιάς θα επιθυμήσει το κάλλος σου, επειδή, αυτός είναι ο Κύριός σου, και προσκύνησέ τον» (Ψαλμ. 45:10-11).
Το πιο αξιοσημείωτο σημείο στο βιβλίο της Ρουθ είναι ότι υπήρξε μια εθνική που διατήρησε τη γενεαλογία του Μεσσία, όπως γράφει και ο Παύλοςστην επιστολή προς Ρωμαίους 11:31: «για να ελεηθούν κι αυτοί [Ισραήλ] σαν αποτέλεσμα του ελέους του Θεού προς εσάς [Εθνικούς]». Οι εθνικοί πιστοί σήμερα κρατούν το κλειδί για τη σωτηρία του Ισραήλ. Θα αναγνωρίσουμε, άραγε, την πρόκληση που βρίσκεται μπροστά μας ακολουθώντας τα βήματα της Ρουθ και κατανοώντας ότι το πεπρωμένο μας συνδέεται με τις υποσχέσεις του Θεού προς το Ισραήλ;
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Όλος ο κόσμος έχει αποφασίσει ότι το Ισραήλ πρέπει να εγκαταλέιψει τη μισή κληρονομιά που του έδωσε ο Θεός και να τη δώσει στους ορκισμένους εχθρούς του για να έχει ειρήνη. Όπως η Ορφά και η Ρουθ, όταν η Ναομί επέστρεφε στη Γη της Επαγγελίας, έτσι και η Εκκλησία βρίσκεται σήμερα σε σταυροδρόμια. Τίνος το μέρος θα πάρει στη διαμάχη; Είναι μια επιλογή ανάμεσα στην πόρνη και στη νύφη. Η πόρνη αρνείται στο Ισραήλ τις υποσχέσεις του. Η νύφη καταλαβαίνει ότι δεν έχει μέλλον έξω από το Ισραήλ, γιατί οι διαθήκες και οι υποσχέσεις ανήκουν στο Ισραήλ.
Σήμερα υπάρχει αρκετή συζήτηση σχετικά με την ενότητα στην Εκκλησία. Στην Ευρώπη υπάρχει ένα ισχυρό οικουμενικό κίνημα, ιδιαίτερα μεταξύ Χαρισματικών και Πεντηκοστιανών, όσο παράξενο κι αν ηχεί, για να ενώσει όλους τους πιστούς υπό την ηγεσία του Πάπα στη Ρώμη. Την ίδια στιγμή, ο Πάπας τονίζει ότι η Αγία Γη πρέπει να διαιρεθεί και η μισή να γίνει ένα μουσουλμανικό Παλαιστινιακό κράτος.
Πρέπει να προσέχουμε, επειδή αυτό είναι ένα λανθασμένο κίνημα. Σίγουρα ο Θεός δεν θέλει οι ακόλουθοι του Μεσσία Του να ενωθούν υπό την ηγεσία ενός ηγέτη και μιας Εκκλησίας που αρνείται στον λαό της διαθήκης Του τις υποσχέσεις τους! Είναι η Εκκλησία της Ορφά της πόρνης, και ο Θεός λέει πολύ καθαρά:
«Μη ομοζυγείτε με τους απίστους. Επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως με το σκοτάδι; Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή, ποια μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο; Και πώς να συμβιβαστεί ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Επειδή, εσεές είστε ναός του ζωντανού Θεού, όπως ο Θεός είπε: ‘Ότι θα κατοικώ ανάμεσα σ’ αυτούς και θα περπατάω, και θα είμαι Θεός τους, και αυτοί θα είναι λαός μου’. Γι’ αυτό, ‘βγείτε έξω από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε’, λέει ο Κύριος, ‘και μη αγγίξετε ακάθαρτο’, και ‘εγώ θα σας δεχθώ, και θα είμαι πατέρας σας, κι εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες’, λέει ο Κύριος ο Παντοκράτορας» (Β' Κορ. 6:14-18).
Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΪΚΟ ΛΑΟ
Έχουμε κληθεί να είμαστε φρουροί επάνω στα τείχη της Ιερουσαλήμ μέχρις ότου η Ιερουσαλήμ γίνει αίνεση επάνω στη γη, όταν επιστρέψει ο Μεσσίας! Καθώς τα έθνη του κόσμου θέλουν να διαιρέσουν την πόλη του Θεού και να κάνουν τη Βιβλική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα ενός μουσουλμανικού κράτους που μισεί τον εκλεκτό λαό Του, εμείς πρέπει να σταθούμε για να επικρατήσει η δικαιοσύνη.
- Η Ιερουσαλήμ αναφέρεται περίπου 1.000 φορές στη Βίβλο. Ούτε μια φορά δεν αναφέρεται στο Κοράνιο.
- Οι θεοσεβείς Ιουδαίοι, σαν τον Δανιήλ, πάντα στρέφονταν προς την Ιερουσαλήμ όταν προσεύχονταν. Οι Μουσουλμάνοι πάντα στρέφονται προς τη Μέκκα.
- Στην Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι πάντα κοιτάζουν προς το μέρος όπου ο Θεός διάλεξε να θέσει το όνομά Του, όταν προσεύχονται. Οι Μουσουλμάνοι στρέφουν τα νώτα τους προς τον τόπο αυτόν, όταν προσεύχονται.
- Οι πιστοί Ιουδαίοι αναφέρουν την Ιερουσαλήμ 21 φορές κάθε μέρα στην προσευχή τους προς τον Θεό. Οι Μουσουλμάνοι ούτε μια φορά.
- Ο βασιλιάς Δαβίδ, ο άνδρας κατά την καρδιά του Θεού, έκανε την Ιερουσαλήμ την αιώνια πρωτεύουσα του Ισραήλ, πάνω από 1600 χρόνια πριν υπάρξει οποιοσδήποτε Μουσουλμάνος. Η Ιερουσαλήμ ποτέ δεν υπήρξε η πρωτεύουσα οποιουδήποτε μουσουλμανικού κράτους. Δικαιωματικά, η Ιερουσαλήμ ανήκει ιστορικά και θρησκευτικά στον εβραϊκό λαό.
Σήμερα υπάρχει ένα αυξανόμενο κίνημα μεταξύ των Χριστιανών που προσεύχονται για την ειρήνη και την ευημερία της Ιερουσαλήμa. Σίγουρα αυτό είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Δυστυχώς, όμως, πολλοί Χριστιανοί σήμερα δεν έχουν ένα σταθερό θεμέλιο πίστης για το πώς να προσεύχονται για την πόλη του Θεού. 2.000 χρόνια θεολογίας της αντικατάστασης έχουν συσκοτίσει τη σκέψη μας και μας έχουν αποστερήσει από τη Βιβλική όραση του να προσευχόμαστε για την Ιερουσαλήμ. Είναι ντροπή που οι Χριστιανοί γενικά δεν βλέπουν καμιά απολύτως αξία στο Ναό, παρά το γεγονός που αναφέρει για τον Γιεσούα: «Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε» (Ιωάν. 2:17).
Δεν μπορούμε να πάρουμε μια θέση υπέρ της Ιερουσαλήμ μόνο για πολιτικούς λόγους ή μόνο εξαιτίας της συμπάθιάς μας προς τον εβραϊκό λαό. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ιερουσαλήμ είναι και πάντα ήταν στην καρδιά του λυτρωτικού προγράμματος του Θεού για την ανθρωπότητα. Είναι η τελική κατάληξη και ο τόπος ανάπαυσης για τον Γιο Του, τον Λυτρωτή και Βασιλιά μας.
«Και να, θα μείνεις έγκυος, και θα γεννήσεις έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Γιεσούα. Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Κι ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του [στην Ιερουσαλήμ], και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο του Ιακώβ στους αιώνες. Και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος» (Λουκ. 1:31-33).
«Και άκουσα φωνή κάποιου που μιλούσε σε μένα από τον οίκο... Και μου είπε: ‘Γιε ανθρώπου, τον τόπο του θρόνου μου και τον τόπο του πέλματος των ποδιών μου, όπου θα κατοικώ μέσα στον οίκο Ισραήλ στον αιώνα’...» (Ιεζεκιήλ 43:6-7).
Σας ενθαρρύνουμε όλους σας να συλλογιστείτε τις αρχαίες, εβραϊκές, βιβλικές προσευχές που αναφέρονται παρακάτω και να τις συμπεριλάβετε στις καθημερινές ικεσίες και αγωνιώδεις προσευχές σας για την Ιερουσαλήμ, το άγιο όρος του Θεού. Σαν τη «Ρουθ», εθνικέ πιστέ στον Μεσσία Γιεσούα, ενώσου με τη «Ναομί», το Ισραήλ, σαν πιστός φρουρός-μεσίτης επάνω στα τείχη της Ιερουσαλήμ.
«Επίστρεψε με χάρη στην Ιερουσαλήμ την πόλη Σου, και κατοίκησε σ’ αυτήν όπως έχεις υποσχεθεί. Ανοικοδόμησέ την σύντομα στις ημέρες μας σαν ένα αιώνιο οικοδόμημα και γρήγορα στήσε μέσα σ’ αυτήν το θρόνο του Δαβίδ. Ευλογημένος είσαι Εσύ, Κύριε, που ανοικοδομείς την Ιερουσαλήμ».[2]
«Ταχέως κάνε ο απόγονος του υπηρέτη Σου Δαβίδ, ο Μεσσίας Γιεσούα, να ανθίσει, και ας εξυφωθεί το κέρας Του με τη σωτηριακή δύναμή Σου, επειδή περιμένουμε όλη την ημέρα για τη σωτηρία Σου. Ευλογημένος είσαι Εσύ, Κύριε, που κάνεις να ανθίσει η σωτηρία».[3]
Και μετά το φαγητό:
«Σε ευχαριστούμε, ΚΥΡΙΕ, Θεέ μας για την κληρονομιά που έδωσες στους πατέρες μας: μια όμορφη, καλή και απλόχωρη χώρα, μια διαθήκη και την Τορά και ψωμί για ικανοποίηση. Ευλογημένος είσαι Εσύ, ΚΥΡΙΕ, για τη γη και για την τροφή».
«Γι’ αυτό ευσπλαχνίσου, ΚΥΡΙΕ, Θεέ μας τον Ισραήλ τον λαό Σου, την Ιερουσαλήμ την πόλη Σου, τη Σιών το κατοικητήριο της δόξας Σου και τη βασιλεία του Οίκου του Δαβίδ, του χρισμένου Σου. Ανοικοδόμησε την Ιερουσαλήμ, την πόλη της αγιότητας, σύντομα στις ημέρες μας. Ευλογημένος είσαι Εσύ, ΚΥΡΙΕ, που με ευσπλαχνία κτίζεις την Ιερουσαλήμ. Αμήν».
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
• Προσεύχεστε να παρουσιαστεί μεταξύ των εθνικών πιστών στον Γιεσούα, μια Νύφη τύπου Ρουθ για να σταθεί με το Ισραήλ σήμερα!
«Αλλά η Ρουθ είπε: ‘Μη με αναγκάζεις να σε αφήσω, για να φύγω από πίσω σου. Επειδή, όπου πας εσύ, θα πάω κι εγώ, και όπου θα παραμείνεις εσύ, θα παραμείνω κι εγώ. Ο λαός σου, λαός μου και ο Θεός σου, Θεός μου. Όπου κι αν πεθάνεις, θα πεθάνω κι εγώ, κι εκεί θα ταφώ. Έτσι να κάνει σε μένα ο ΚΥΡΙΟΣ κι έτσι να προσθέσει, αν κάτι άλλο εκτός από τον θάνατο με χωρίσει από σένα’» (Ρουθ 1:16-17).
• Προσεύχεστε για αποκάλυψη και μετάνοια από τη θεολογία της αντικατάστασης!
«Αν μερικά από τα κλαδιά αποκόπηκαν, ενώ εσύ, ενώ ήσουν αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα σ’ αυτά και έγινες ενεργά συμμέτοχη με τη ρίζα και με το πάχος του ήμερου ελιόδεντρου, μη καυχάσαι σε βάρος των κλαδιών. Αν όμως καυχάσαι σε βάρος τους, εσύ δεν βαστάζεις τη ρίζα, αλλά η ρίζα εσένα» (Ρωμ. 11:17-18).
• Προσεύχεστε για μετάνοια από το λανθασμένο κίνημα ενότητας με τη θεολογία της αντικατάστασης!
«Μη ομοζυγείτε με τους απίστους. Επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως με το σκοτάδι; ...Γι’ αυτό, ‘βγείτε έξω από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε’, λέει ο Κύριος, ‘και μη αγγίξετε ακάθαρτο’, και ‘εγώ θα σας δεχθώ’, και, ‘θα είμαι πατέρας σας, κι εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες’, λέει ο Κύριος ο Παντοκράτορας» (Β’ Κορ. 6:14-18).
• Προσεύχεστε ώστε το Ισραήλ, ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός του, να είναι ισχυρό και να μην ενδώσει στις πιέσεις των εθνών για διαίρεση της χώρας!
«Κατά τις ημέρες εκείνες και κατά τον καιρό εκείνο, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, θα συγκεντρώσω ακόμα όλα τα έθνη και θα τα κατεβάσω στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ. Και θα κριθώ μαζί τους εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομιάς μου, του Ισραήλ, που τον διέσπειραν ανάμεσα στα έθνη και διαμοιράστηκαν τη γη μου» (Ιωήλ 3:1-3).
• Προσεύχεστε ώστε τα σχέδια για ένα νέο στολίσκο για τη Γάζα, το καλοκαίρι αυτό, να αποτύχουν πλήρως!
«Θεέ μου,κάνε τους σαν τροχό, σαν άχυρο μπροστά στον άνεμο. Όπως η φωτιά καίει το δάσος, και όπως η φλόγα κατακαίει τα βουνά, έτσι να τους καταδιώξεις με την ανεμοζάλη σου και με τον ανεμοστρόβιλό σου, κατατρόμαξέ τους. Γέμισε με ατιμία τα πρόσωπά τους, ΚΥΡΙΕ, για να ζητήσουν το όνομά σου» (Ψαλμ. 83:13-16).
• Προσεύχεστε ώστε το όνομα του Θεού να δοξαστεί σε όλη τη Γη μέσω της παλινόρθωσης του Ισραήλ!
«Ας δουν το ζήλο σου υπέρ του λαού σου και ας ντροπιαστούν. …Πλήθυνες το έθνος, ΚΥΡΙΕ, πλήθυνες το έθνος. Δοξάστηκες. Μάκρυνες όλα τα όρια της γης» (Ησα. 26:11,15).
• Προσεύχεστε για έναν μεγάλο θερισμό στη βασιλεία του Θεού μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο!
«Η Ρίζα του Ιεσσαί θα φυτρώσει, αυτός που εγείρεται για να βασιλεύει επάνω στα έθνη. Σ’ αυτόν τα έθνη θα ελπίσουν» (Ρωμ. 15:12).
Είθε ο Θεός να σας ευλογεί σαν φρουρούς πάνω στα τείχη της Ιερουσαλήμ!
Lars και Harriet Enarson
Υποσημειώσεις:
[1] Βηθλεέμ σημαίνει «οίκος άρτου».
[2] Σύγκρινε Πράξεις 3:20-22, Λουκά 1:30-33, Εβραίους 11:10, Αποκ. 21:2-3, κλπ.
[3] Σύγκρινε Ζαχαρία 12:10, 14:3, Ματθαίο 23:37-39, Αποκ. 19:11-16, κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου