«Πες μας, πότε θα γίνουν αυτά και ποιο το σημείο της παρουσίας σου και της συντέλειας του αιώνα;» (Ματθ.24:3) Με αυτά τα λόγια, οι μαθητές ζήτησαν από τον Ιησού να τους πει ποια γεγονότα ή συνθήκες θα σημάδευαν την εποχή της επιστροφής Του και της αντικατάστασης της ανθρώπινης διακυβέρνησης με τη δική Του διακυβέρνηση της βασιλείας του Θεού.
Αν και δήλωσε ρητά στους μαθητές Του ότι κανείς δεν γνώριζε τον ακριβή χρόνο της επιστροφής Του, ούτε ακόμα και ο ίδιος, παρά μόνον ο Πατέρας Θεός (εδ.36, 44), έδωσε κάποια σημεία που θα αποτελούν προειδοποιήσεις για το ότι η έλευσή Του είναι πολύ κοντά. Είπε ότι, όπως όταν βγάζει φύλλα η συκιά καταλαβαίνουμε ότι το καλοκαίρι είναι κοντά, «έτσι κι εσείς, όταν δείτε όλα αυτά, να γνωρίζετε ότι κοντά είναι (ο ερχομός Μου), επί θύραις» (εδ.32-33).
Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι η προφητείες είναι ένα αντικείμενο που πρέπει να το χειριζόμαστε με μεγάλη προσοχή (εδ.23-26), γιατί αλλιώς θα πλανηθούμε (εδ.4-5, 11). Δυστυχώς, πολλά θλιβερά γεγονότα έχουν συμβεί από την εποχή Του και μετά, στα οποία ειλικρινείς, αλλά αφελείς άνθρωποι, οδηγημένοι από λανθασμένες ερμηνείες, πήραν δρόμους που οδήγησαν στην καταστροφή ή στη γελοιοποίηση. Κάθε χρόνο ακούμε να αναφέρονται τέτοιες τραγικές ιστορίες.
ΘΛΙΒΕΡΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΘΡΥΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ
Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας δεν είναι κάτι καινούργιο. Στον 1ο αιώνα μ.Χ, τέτοιες περιπτώσεις αναφέρονται στις Πράξεις. Ο ραβίνος Γαμαλιήλ ανέφερε δύο τέτοιους ψευδο-μεσσίες οι οποίοι σηκώθηκαν κι οδήγησαν τον λαό να πιστέψει ότι οδηγούνταν από τον Θεό: «Επειδή πριν από τις ημέρες αυτές σηκώθηκε ο Θευδάς, λέγοντας τον εαυτό του ότι είναι κάποιος μεγάλος, στον οποίο προσκολλήθηκε ένας αριθμός από άντρες μέχρι 400. Ο οποίος φονεύθηκε, και όλοι όσοι πείθονταν σ' αυτόν διαλύθηκαν και κατάντησαν σ’ ένα τίποτα. Ύστερα από αυτόν σηκώθηκε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος κατά τις ημέρες της απογραφής κι έσυρε πίσω του αρκετό λαό. Κι εκείνος απωλέστηκε κι όλοι όσοι πείθονταν σ’ αυτόν διασκορπίστηκαν» (Πράξεις 5:36-37).
Τα τελευταία 2.000 χρόνια πολλοί άνδρες και γυναίκες ισχυρίστηκαν ότι ήταν προφήτες ή μεσσίες και πλάνησαν πολλούς. Έτσι, είναι φυσικό πολλοί άνθρωποι σήμερα να είναι καχύποπτοι, σχετικά με τις προφητείες και να τις αποφεύγουν. Ωστόσο αυτό μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο άλλο άκρο, όπου πολλοί αγνοούν ή περιφρονούν την προφητεία.
Ας μην κάνουμε λάθος: η προφητεία έχει πράγματι έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην Αγία Γραφή. Αλλά πρέπει να αποφύγουμε τις δύο παγίδες, αφενός το να μας απορροφήσουν τόσο, ώστε να ερμηνεύουμε κάθε σημαντικό γεγονός σαν σημάδι του τέλους, και αφετέρου το να παραβλέπουμε κάθε σημαντικό γεγονός που συμβαίνει στον κόσμο, ως άσχετο με την προφητική διάσταση.
Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
Αναφερόμενος στην πρώτη έλευση του Ιησού, ο Πέτρος ανέφερε ότι η ήδη εκπληρωμένη προφητεία θα πρέπει να μας ενισχύει στην ελπίδα και στην πίστη ότι θα εκπληρωθούν και οι υπόλοιπες προφητείες, που δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί. «Κι έχουμε βεβαιότερο τον προφητικό λόγο, στον οποίο καλά κάνετε να προσέχετε όπως σε λύχνο που φέγγει σε σκοτεινό τόπο, ωσότου έρθει η αυγή της ημέρας και ο αυγερινός ανατείλει μέσα στις καρδιές σας» (Β' Πέτρου 1:19).
Εδώ ο Πέτρος συγκρίνει τις προφητείες της Αγίας Γραφής μ’ ένα φως που μας δίνει ορατότητα μέχρι να έρθει τελικά η Βασιλεία του Θεού, που θα φέρει ο Βασιλιάς Ιησούς πάνω στη γη. Όταν αυτό λάβει χώρα, τότε κάθε μάτι θα δει τη δόξα Του ως λαμπρό φως (Ματθ.24:27, 30, Αποκ.1:7).
Ο Θεός, μέσα στο Λόγο Του, μας δίνει ένα ευρύ περίγραμμα και μία σειρά από προφητικά γεγονότα, αλλά πολλές λεπτομέρειες είναι ασαφείς. Μερικά πράγματα μπορούν να φανούν καθαρά, ενώ άλλα είναι ακόμα πέρα από την ορατότητά μας, τουλάχιστον σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας που βρισκόμαστε.
Με άλλα λόγια, υπάρχει ένα πλαίσιο προφητείας που είναι αξιόπιστο, αλλά μπορεί να είναι επιζήμιο το να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε κάθε λεπτομέρεια που περιέχεται μέσα σ’ αυτό.
Ποιο όμως είναι αυτό το πλαίσιο της προφητείας; Ανάμεσα στις πολλές προρρήσεις γεγονότων που οδηγούν στην επιστροφή του Χριστού, υπάρχου διάφορες βασικές προφητικές συνθήκες οι οποίες μπορούν να επιβεβαιωθούν και να προσδιοριστούν ιστορικά.
α) Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η πρώτη από αυτές τις σίγουρες προφητείες έχει να κάνει με μία ειδική συνθήκη, που περιγράφει ο Ιησούς, ότι θα υπάρχει μόνον όταν θα πλησιάζει το τέλος του χρόνου. Είπε στους μαθητές Του: «Επειδή τότε θα υπάρχει μεγάλη θλίψη, που δεν έγινε από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα, ούτε και θα ξαναγίνει. Και αν δε συντομεύονταν οι ημέρες εκείνες, δεν θα σωζόταν καμιά σάρκα. Εξαιτίας όμως των εκλεκτών, θα συντομευτούν εκείνες οι ημέρες» (Ματθαίος 24:21-22).
Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι θα ερχόταν μία εποχή, που η ικανότητα του ανθρώπου για καταστροφή θα ήταν τόσο τρομερή, ώστε η ζωή θα μπορούσε να εξαλειφθεί απ’ τη γη. Αυτό είναι που κάνει τόσο τρομακτική την εποχή της «μεγάλης θλίψης», που να μη συγκρίνεται με καμία προηγούμενη στην ανθρώπινη ιστορία.
Το ανθρώπινο γένος διεξάγει πολέμους από την αυγή της ιστορίας, αλλά ποτέ πριν (όταν πολεμούσε με πέτρες και ρόπαλα, με τόξα και ακόντια, ή με κανόνια και τουφέκια) δεν είχε την ικανότητα να εξαφανίσει όλη τη ζωή και να εκπληρώσει έτσι αυτή την προφητεία. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά το 1945 με την έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας και με την εξέλιξη που ακολούθησε της βόμβας υδρογόνου. Με χιλιάδες είδη πυρηνικών όπλων στη διάθεσή της, η ανθρωπότητα σήμερα έχει την τρομακτική ικανότητα να αφανίσει τους ζωντανούς οργανισμούς από τον πλανήτη, και μάλιστα όχι μόνο μία φορά, αλλά πολλές!
Η συνθήκη αυτή δεν υπήρχε ποτέ πριν στην ιστορία, μέχρι το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Ο άνθρωπος ποτέ δεν υπήρξε καλός διαχειριστής της γης, αλλά ποτέ πριν δεν είχε την ικανότητα να καταστρέψει πλήρως όλη τη ζωή. Αλλά ο Ιησούς είπε ότι, αν αφηνόταν ανεξέλεγκτο, το ανθρώπινο γένος θα έκανε ακριβώς αυτό, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που Αυτός πρέπει να επέμβει για να σώσει την ανθρωπότητα.
Για τις τελευταίες ημέρες η Αγία Γραφή λέει: «Και τα έθνη οργίστηκαν, και ήρθε η οργή Σου, και ο καιρός των νεκρών για να κριθούν, και να δώσεις τον μισθό στους δούλους Σου τους προφήτες και στους αγίους και σ’ εκείνους που φοβούνται το όνομά Σου, τους μικρούς και τους μεγάλους και να φθείρεις αυτούς που φθείρουν τη γη» (Αποκ.11:18). Μόνο στις τελευταίες δεκαετίες η ανθρωπότητα έχει φτάσει στην τρομακτική ικανότητα να «καταστρέψει τη γη»!
β) ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΙΣΡΑΗΛ
Η δεύτερη συνθήκη που πρέπει να υπάρχει, πριν την έλευση του Χριστού, αφορά την ύπαρξη του έθνους του Ισραήλ.
Ο Max Dimont, ένας άλλος Εβραίος ιστορικός, αναφέρει μια ιστορία σχετικά με τον Ναπολέοντα, που κάποτε πέρασε κοντά από μία συναγωγή κι άκουσε από μέσα κλάμα. Ρώτησε: «Τι είναι αυτό το κλάμα;». Του είπαν ότι οι Εβραίοι θρηνούν για την καταστροφή του ναού τους. Εντυπωσιασμένος, ο Ναπολέων είπε, «Ένας λαός που ποθεί τόσο πολύ την πόλη του και το Ναό του, είναι προορισμένος να τα αποκαταστήσει μία μέρα!».[1]
Αυτή η πρόρρηση έχει εκπληρωθεί κατά μέρος. Τώρα οι Εβραίοι έχουν την Ιερουσαλήμ και ο «θρήνος» τους λαμβάνει χώρα στη δυτική πλευρά του Όρους του Ναού, στον τοίχο αντιστήριξης της ευρείας υποδομής που ο Ηρώδης ο Μέγας κατασκεύασε για να υποστηρίξει τον ξαναχτισμένο ναό. Εκεί, στο Δυτικό Τείχος, οι Εβραίοι ακόμα κλαίνε και θρηνούν για την απώλεια του Ναού και προσεύχονται για την αποκατάστασή του. Έτσι το μέρος εκείνο μερικές φορές ορθά ονομάζεται «Τείχος των Δακρύων».
-Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΘΥΣΙΩΝ
Οι προφητείες στα βιβλία του Ιωήλ, του Ζαχαρία και αλλού, αναφέρουν ότι θα υπάρχει μία σημαντική εβραϊκή παρουσία μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ, πριν τη δεύτερη έλευση του Μεσσία. Ο Δανιήλ (12:11) φαίνεται να υποδηλώνει ότι τα θυσιαστικά τελετουργικά θα ανανεωθούν και μετά θα διακοπούν ακριβώς πριν την έλευσή Του. Ο ίδιος ο Ιησούς προειδοποίησε: «Όταν λοιπόν δείτε το βδέλυγμα της ερήμωσης, για το οποίο μίλησε ο προφήτης Δανιήλ, να στέκεται στον άγιο τόπο (εκείνος που διαβάζει, ας καταλαβαίνει), τότε, αυτοί που βρίσκονται στην Ιουδαία ας φεύγουν προς τα βουνά» (Ματθ.24:15-16).
Το «βδέλυγμα της ερήμωσης», που περιγράφεται μερικές φορές στα κεφάλαια 8-12 του Δανιήλ, έχει σχέση με τη βεβήλωση των θυσιών και του αγίου τόπου στην Ιερουσαλήμ. Για να εκπληρωθούν τέτοιες προφητείες, χρειάζεται τουλάχιστον ένα θυσιαστήριο σε κάποιον «άγιο τόπο», έστω κι αν ακόμα ο Ναός δεν έχει ακόμα ξαναχτιστεί.
Πριν τον 20ό αιώνα, αυτό φαινόταν σαν κάτι αδύνατο να συμβεί. Ο εβραϊκός λαός είχε διασκορπιστεί για σχεδόν 2.000 χρόνια, και η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε τον έλεγχο της γης Ισραήλ. Οι Εβραίοι δεν είχαν στρατό, ενότητα ή υποστήριξη απ’ το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας για να επιστρέψουν στην αρχαία τους γη. Πολλά βιβλία γράφτηκαν για τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που συνάντησε ο Σιωνισμός, το πολιτικό κίνημα που οργανώθηκε περί τα τέλη του 19ου αιώνα για την επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Όμως, αυτό έγινε. Αφού σχηματίστηκε το νεαρό έθνος του Ισραήλ το 1948, ακόμα φαινόταν αδύνατο οι Εβραίοι να πάρουν τον έλεγχο όλης της Ιερουσαλήμ, και τα πιο πολυπληθή αραβικά έθνη, που ήταν γύρω από το Ισραήλ, αποφάσισαν ποτέ να μην επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Ωστόσο, στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, το Ισραήλ ανέκτησε όλη την μέχρι τότε διαιρεμένη πόλη.
Η ισραηλινή κυβέρνηση, όμως, για να αμβλύνει τη θρησκευτική ένταση ανάμεσα στους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους, αποφάσισε η περιοχή όπου βρισκόταν ο ναός και προσφέρονταν οι θυσίες (το Όρος του Ναού), να παραμείνει κάτω από τον έλεγχο των μουσουλμανικών αρχών.
-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ Ο ΝΑΟΣ
Μία από τις λιγότερο γνωστές πλευρές αυτής της ιστορίας είναι οι πολλές προσπάθειες που έγιναν τα τελευταία 2.000 χρόνια για να ξαναχτιστεί ο Ναός, που καταστράφηκε από τους Ρωμαίους, το 70 μ.Χ.
Μετά την καταστροφή του, οι Εβραίοι άρχισαν να εγκαθίστανται και πάλι στην Ιερουσαλήμ. Επτά συναγωγές χτίστηκαν στους πρόποδες του Όρους του Ναού. Το 117, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός έδωσε την άδεια να ξαναχτιστεί ο Ναός. Όμως, δύο χρόνια αργότερα, ανακάλεσε το διάταγμά του και διέταξε η Ιερουσαλήμ να ανοικοδομηθεί ως ρωμαϊκή αποικία.
Το 132, ξέσπασε μία εξέγερση των Εβραίων με αρχηγό τον Σίμωνα μπαρ Κοχμπά, που από πολλούς έγινε δεκτός ως ο Μεσσίας. Η εξέγερση κράτησε τρία χρόνια. Και τότε, πάλι έγινε προσπάθεια να ανοικοδομηθεί ο Ναός, αλλά η νίκη του Αδριανού έσβησε κάθε ελπίδα.
Η επόμενη προσπάθεια να οικοδομηθεί ο Ναός ήταν το 363, όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός έδωσε άδεια στους Εβραίους να ξεκινήσουν το χτίσιμο του Ναού. Τους έδωσε ακόμα χρήματα κι οικοδομικά υλικά. Κάτι παράξενο συνέβη όμως, σύμφωνα με ιστορικούς της εποχής, όταν επρόκειτο να αρχίσουν την ανοικοδόμηση: ένας ισχυρός σεισμός χτύπησε και ματαίωσε τη θεμελίωση του όλου έργου.
Ένας συγγραφέας εξηγεί: «Οι λίθοι είχαν στοιβαχτεί κι ήταν έτοιμοι. Ακριβή ξυλεία είχε αγοραστεί. Το απαραίτητο μέταλλο ήταν κοντά. Οι Εβραίοι της Ιερουσαλήμ πανηγύριζαν. Την επόμενη, 20 Μαΐου του 363 μ.Χ., θα ξανάρχιζε το χτίσιμο του Ναού!... Ξαφνικά οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ άρχισαν να τρέμουν και τα κτίρια λύγιζαν, σωριάζοντας στο έδαφος διακόσια χρόνια ελπίδων».[2] Στους αιώνες που ακολούθησαν, οι Χριστιανοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου, εξαιτίας εχθρότητας και αντιζηλίας προς τον εβραϊκό λαό και τη θρησκεία του, δεν επέτρεψαν την ανοικοδόμηση του Ναού.
Η επόμενη ευκαιρία για ανοικοδόμηση ήρθε το 614, όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ από τους Βυζαντινούς. Εφόσον οι Εβραίοι τους είχαν βοηθήσει στην κατάληψή της, οι Πέρσες τους έδωσαν την άδεια να ξαναχτίσουν το Ναό. Ωστόσο γρήγορα το έργο σταμάτησε, όταν ο Σάχης άλλαξε γνώμη και απέσυρε το διάταγμά του.
Μετά, το 638, οι Άραβες κάτω από τη σημαία του Ισλάμ κατέκτησαν την πόλη, και, με εξαίρεση λίγων χρόνων, αυτοί ή οι Τούρκοι κατείχαν την Ιερουσαλήμ μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε, μετά την ήττα των Τούρκων (συμμάχων των Γερμανών), η Βρετανία ανέλαβε την κυριαρχία της περιοχής, που της ανατέθηκε από την Κοινωνία των Εθνών, και μετέπειτα από τα Ηνωμένα Έθνη, μέχρι την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Όλους εκείνους τους αιώνες το Όρος του Ναού ήταν ένα προπύργιο της ισλαμικής πίστης, και οι Εβραίοι απαγορεύονταν να λατρεύουν σε εκείνη την περιοχή. Ένα ισλαμικό τέμενος οικοδομήθηκε στο σημείο που υπήρχε παλιά ο Ναός, και μάλιστα, όπως πολλοί ειδικοί πιστεύουν, εκεί ακριβώς όπου γίνονταν οι θυσίες. Τώρα πλέον θεωρείται ένας από τους κυριότερους ιερούς τόπους του Ισλάμ.
Ήταν αδύνατον η προφητεία του Ιησού να εκπληρωθεί επί τόσους αιώνες, που οι Ρωμαίοι, Πέρσες, Άραβες, και Τούρκοι κατείχαν την πόλη. Αλλά η επανάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Εβραίους, το 1967, βοήθησε στο να στηθεί η σκηνή όπου θα λάβει χώρα η εκδήλωση αυτής της προφητείας.
-ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ
Τι συνέβη από τότε; Ένα βιβλίο, πάνω στο θέμα, γράφει: «Ο Ναός είτε θεωρείται απλώς ως εθνικό σύμβολο, ένα σημείο αναζωογόνησης, για τους Εβραίους του Ισραήλ και της Διασποράς, είτε θεωρείται ως προφητική ελπίδα ουσιαστική για την εκπλήρωση της αποστολής του Ιουδαϊσμού. Απ’ την εποχή της απελευθέρωσης της Ιερουσαλήμ, δημιουργήθηκε η πιθανότητα της ανοικοδόμησής του. Ενώ μερικές προσπάθειες έγιναν μετά το 1967 για να οργανωθούν συζητήσεις σχετικά με την ανοικοδόμηση, δεν ήταν παρά μέχρι... την Παλαιστινιακή εξέγερση (το 1987) που τα κινήματα για την ανοικοδόμηση του Ναού άρχισαν ορατά να οργανώνονται... Όλη η εβραϊκή ιστορία, όσο μας αφορά, είναι μία τεράστια παρένθεση, μέχρις ότου επιστραφεί ο Ναός. Η ζωή χωρίς το Ναό δεν είναι ζωντανή».[3]
Στον Έσδρα (κεφ.3) βλέπουμε ότι, μετά τη καταστροφή του Ναού του Σολομώντα, οι Εβραίοι που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία πρόσφεραν θυσίες, πριν οικοδομηθεί ο Ναός, στην ανάλογη τοποθεσία. Μία σύγχρονη αναζωπύρωση του συστήματος των θυσιών, θα μπορούσε, συνεπώς, να υπάρξει χωρίς να απαιτείται η οικοδόμηση του Ναού.
Σήμερα, οι μουσουλμανικές θρησκευτικές αρχές ελέγχουν το Όρος του Ναού, τον «άγιο τόπο» στον οποίο αναφέρθηκε ο Ιησούς στην προφητεία του. Μερικές από τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για την εκπλήρωση αυτής της προφητείας, δεν υπάρχουν ακόμη.
Από το 1989, όμως, έχουν αρχίσει οργανωμένες προσπάθειες για την προετοιμασία της οικοδόμησης ενός ναού. Μερικές εβραϊκές ομάδες έχουν οργανωθεί δημόσια για να εκτελέσουν αυτό το σχέδιο. Μία από αυτές αποκαλείται «Οργάνωση για την Προετοιμασία του Ναού» και τυπώνει ένα διμηνιαίο περιοδικό σχετικό με το θέμα.
Μία άλλη ομάδα, που εστιάζεται στην προετοιμασία της ιερατικής ενδυμασίας και των λατρευτικών σκευών, είναι το «Ινστιτούτο του Ναού». Έχουν κατασκευαστεί μέχρι τώρα, 53 από τα 103 απαραίτητα λατρευτικά σκεύη. Υπάρχουν, επίσης, αρχιτέκτονες και μηχανικοί που έχουν ετοιμάσει σχέδια για το Ναό. Μακέτες έχουν εκτεθεί με σκοπό να προωθήσουν αυτές τις ιδέες.
Μία άλλη ομάδα, που έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα, είναι «Οι Πιστοί του Όρους του Ναού». Υπό την ηγεσία του Gershon Salomon, καθηγητή ανατολικών σπουδών στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, η ομάδα αυτή έχει σαν σκοπό να πάρει το Όρος του Ναού από τους Άραβες και να ξαναχτίσει εκεί το Ναό. Σύμφωνα με τα λόγια του, θα ήταν «ένας Ναός που θα γινόταν ξανά το κέντρο της θρησκευτικής, εθνικής, πνευματικής και ηθικής ζωής του Ισραήλ».
Από το 1990 και μετά, μέλη αυτής της ομάδας έχουν προσπαθήσει να βάλουν την πρώτη πέτρα του ναού πάνω στο Όρος του Ναού, αλλά δεν το κατόρθωσαν. Η Ισραηλινή αστυνομία και οι μουσουλμανικές αρχές σταμάτησαν τις προσπάθειές τους.
Ωστόσο, σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας, μόνο μία μικρή σχετικά μειοψηφία των Εβραίων θεωρούν ως ευθύνη τους να ξαναχτίσουν το Ναό, χωρίς άμεση θεϊκή επέμβαση. Το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ είναι στο μεγαλύτερο τμήμα του κοσμικό, όχι θρησκευτικό. Θα χρειαζόταν μία δραματική αύξηση στον θρησκευτικό ζήλο για να εγείρει αρκετή υποστήριξη για την αποκατάσταση του Ναού και των θυσιών.
Έτσι έχουν τα πράγματα προς το παρόν. Φυσικά, αυτές οι συνθήκες θα μπορούσαν να αλλάξουν ταχύτατα μέσα στο μεταβλητό πολιτικό κλίμα της Μέσης Ανατολής.
γ) ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΚΗΝΗ
Η τρίτη συνθήκη, που θα πρέπει να προσέξουμε, έχει να κάνει με την τελική αναζωπύρωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κάτι που προφητεύεται εκτεταμένα στα βιβλία του Δανιήλ και της Αποκάλυψης.
Ο προφήτης Δανιήλ, ερμηνεύοντας το όνειρο του τεράστιου αγάλματος, που είδε ο Ναβουχοδονόσορ, μίλησε για μία σειρά «βασιλείων» που θα εμφανίζονταν στην παγκόσμια σκηνή. Η πρώτη απ’ αυτές τις βασιλείες ήταν η Βαβυλωνιακή, κάτω από την ηγεσία του ίδιου του Ναβουχοδονόσορ (Δανιήλ 2:28-38). Θα ακολουθούσαν άλλες τρεις βασιλείες (εδ.39-40). Συγκρίνοντας την ιστορία με άλλες Βιβλικές προφητείες, μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτές οι τέσσερις βασιλείες ήταν, κατά σειρά, η Βαβυλωνιακή, η Μηδο-Περσική, η Ελληνική, και η Ρωμαϊκή.
Μιλώντας για την τέταρτη και τελική βασιλεία, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Δανιήλ είπε ότι θα ήταν «ισχυρή όπως το σίδηρο, όπως το σίδηρο κατακόβει και καταλεπταίνει τα πάντα, μάλιστα καθώς το σίδηρο που συντρίβει τα πάντα έτσι θα κατακόβει και θα κατασυντρίβει» (εδ.40). Η Ρώμη πράγματι αποδείχτηκε ότι είναι η πιο ισχυρή και διάρκεσε πολύ περισσότερο από όσες προηγήθηκαν, καταπίνοντας τα υπολείμματά τους σε μία βασιλεία που κράτησε αιώνες.
Ωστόσο, ο Δανιήλ αποκάλυψε μερικές συναρπαστικές προφητικές λεπτομέρειες γι’ αυτή τη βασιλεία. Είπε ότι τα πόδια και τα πέλματα του αγάλματος, στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορ, αντιπροσώπευαν αυτή τη βασιλεία, που αργότερα φάνηκε ότι ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το άγαλμα είχε πόδια και δάχτυλα που ήταν «κατά μέρος από πηλό και κατά μέρος από σίδηρο», κάτι που έδειχνε ότι «η δύναμη του σιδήρου θα είναι μέσα του», αλλά επίσης και ότι «η βασιλεία θα είναι διαιρεμένη» και θα είναι «κατά μέρος δυνατή και κατά μέρος εύθραυστη». Επίσης, «όπως ο σίδηρος δεν αναμιγνύεται με τον πηλό», τα συστατικά αυτής της βασιλείας δεν θα κρατιόνταν σταθερά μεταξύ τους για πολύ καιρό (εδ.41-43).
Στη συνέχεια, ο Δανιήλ λέει ότι, «κατά τις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων, ο Θεός του ουρανού θα σηκώσει μια βασιλεία, που δεν θα φθαρεί στον αιώνα και η βασιλεία αυτή δε θα περάσει σε άλλον λαό. Θα κατασυντρίψει και θα συντελέσει όλες αυτές τις βασιλείες, ενώ αυτή θα διαμένει στους αιώνες» (εδ.44).
Είναι μία σαφής προφητεία για τη Βασιλεία του Θεού, που θα γίνει πραγματικότητα πάνω στη γη από τον Ιησού κατά την επιστροφή Του. Τότε μόνον «η βασιλεία του κόσμου έγινε του Κυρίου μας και του Χριστού Του και θα βασιλεύσει στους αιώνες των αιώνων» (Αποκ.11:15).
Υπάρχει κάτι λάθος με αυτή τη διαδοχή γεγονότων; Σίγουρα η Βασιλεία του Θεού δεν εγκαθιδρύθηκε τις μέρες της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Ιησούς δεν ενθρονίστηκε ως ο ανώτατος άρχοντας του κόσμου (Α' Ιωαν.5:19). Μήπως έκανε λάθος ο Δανιήλ σχετικά με τη χρονολόγηση αυτών των γεγονότων;
-ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ
Η απάντηση θα βρεθεί όταν εξετάζουμε άλλες προφητείες που μιλάνε γι’ αυτήν την τέταρτη βασιλεία. Βλέπουμε ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όχι μόνο δεν ξεχάστηκε και δεν εξαφανίστηκε, αλλά είναι προορισμένη να αναστηθεί και πάλι!
Ο απόστολος Ιωάννης, πλησιάζοντας στο τέλος της ζωής του, είχε ένα εκπληκτικό όραμα από τον Ιησού Χριστό (Αποκ.1:1) για το τι θα συνέβαινε στο υπόλοιπο της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Ιωάννης, σαν τον Δανιήλ, εμπνεύστηκε από τον Θεό στο να γράψει για τα γεγονότα που θα οδηγήσουν στην δεύτερη έλευση του Ιησού. Η Αποκάλυψη στο 19ο κεφάλαιο περιγράφει την ένδοξη επιστροφή Του στη γη, που θα καταλήξει στην ανατροπή και την καταστροφή «των βασιλειών της γης, και των στρατευμάτων τους», σε έναν μεγάλο θρησκευτικό ψευδο-προφήτη, και κάτι που αποκαλείται «το θηρίο» (Αποκ.19:19-20).
Αυτό το «θηρίο» αντιστοιχεί στη τέταρτη βασιλεία, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που είδε συμβολικά ο Ναβουχοδονόσορ και ερμήνευσε ο Δανιήλ. Και το θηρίο που είδε ο Ιωάννης και η βασιλεία του σιδήρου και πηλού, όπως ερμήνευσε ο Δανιήλ, θα υπάρχουν και θα καταστραφούν από τον Ιησού Χριστό κατά την έλευσή Του. Έτσι η προφητεία δείχνει ότι η δύναμη του θηρίου και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα είναι ένα και το αυτό.
-ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΛΙ ΘΑ ΥΨΩΘΕΙ
Το 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης μάς δίνει επιπρόσθετες λεπτομέρειες, για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τη φύση αυτής της αυτοκρατορίας και πως θα μπορούσε να υπάρχει και στην αρχαιότητα και κατά την εποχή της επιστροφής του Ιησού. Το κεφάλαιο αυτό περιγράφει ένα «θηρίο κόκκινο... που είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα» (εδ.3). Αναφέρεται ότι υπήρχε σε κάποια χρονική εποχή, ότι μετά δεν θα υπήρχε, και τελικά όμως θα υπήρχε πάλι (εδ.8,11). Αυτό μας δίνει το κλειδί για να κατανοήσουμε αυτές τις προφητείες, που πολλές φορές φαίνονται μπερδεμένες. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπήρχε στο παρελθόν, δεν υπάρχει τώρα εδώ και αιώνες, αλλά θα υπάρξει πάλι.
Το εδάφιο 10 μας εξηγεί ότι, τα 7 κεφάλια του θηρίου αντιπροσωπεύουν «επτά βασιλείς» που κυβερνούν για ένα χρονικό διάστημα. Μία μελέτη της ευρωπαϊκής ιστορίας δείχνει ότι μετά από τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476 μ.Χ., διάφοροι αυτοκράτορες προσπάθησαν, αρχίζοντας το 554 μ.Χ με τον Ιουστινιανό, με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας, να αναβιώσουν το μεγαλείο και τη δύναμη της Αυτοκρατορίας εκείνης. Αυτές οι προφητείες του Δανιήλ και της Αποκάλυψης δείχνουν ότι η Αυτοκρατορία θα αναστηθεί πάλι.
Η εικόνα του αγάλματος, που ερμηνεύθηκε απ’ τον Δανιήλ, είχε πόδια και δάχτυλα από σίδηρο ανάμικτο με πηλό. Στην Αποκάλυψη (κεφάλαιο 17) βλέπουμε ότι αυτά τα 10 δάχτυλα αντιστοιχούν στα 10 κέρατα του θηρίου, που είδε ο Ιωάννης. «Και τα δέκα κέρατα που είδες, είναι δέκα βασιλείς, οι οποίοι ακόμα δεν πήραν βασιλεία, αλλά παίρνουν εξουσία, για μια ώρα, σαν βασιλείς μαζί με το θηρίο. Αυτοί έχουν μια γνώμη, και θα παραδώσουν στο θηρίο τη δύναμη και τη δική τους εξουσία. Αυτοί θα πολεμήσουν με το Αρνίο και το Αρνίο θα τους νικήσει, επειδή είναι Κύριος κυρίων και Βασιλιάς βασιλέων» (Αποκ.17:12-14).
Τώρα η εικόνα γίνεται καθαρότερη. Λίγο πριν την επιστροφή του Χριστού οι 10 «βασιλείς» (λέξη που σημαίνει γενικότερα «ηγέτες», όχι αναγκαστικά «βασιλείς») θα ενωθούν σε μία πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συμμαχία. Μερικοί θα είναι ισχυρότεροι από τους άλλους, όπως ο σίδηρος είναι ισχυρότερος από τον πηλό. Επειδή θα αντιπροσωπεύουν διάφορες εθνικότητες και κουλτούρες, θα είναι διχασμένοι σε άλλα θέματα, εκτός από την συμμαχία τους με το θηρίο. Η δύναμη και η εξουσία που προέρχεται από τη συνομοσπονδία τους θα διαρκέσει μικρό μόνο διάστημα πριν κάνουν το μοιραίο λάθος να αντισταθούν στον Μεσσία, κατά την επιστροφή Του, οπότε θα συντριφτούν και θα καταστραφούν.
Είναι πιθανόν, μία ομάδα 10 ηγετών, μέσα από συμμαχίες ή άλλες συμφωνίες, να δημιουργήσει μία ένωση που θα εκπληρώσει αυτά τα εσχατολογικά γεγονότα. Η προφητεία του Δανιήλ δείχνει ότι αυτοί οι ηγέτες θα διατηρήσουν τις κουλτούρες και τις γλώσσες τους, και δεν θα αποτελούν μία ομοιόμορφη ομοσπονδία, όπως οι Η.Π.Α., αλλά 10 ατομικές πολιτικές και πολιτιστικές οντότητες ενωμένες πολιτικά και στρατιωτικά για έναν κοινό σκοπό.
Μερικοί αναρωτιούνται αν οι σύγχρονες κινήσεις για ενοποίηση των ευρωπαϊκών χωρών, έχουν κάποια σχέση με αυτή την προφητευμένη δύναμη. Είναι ενδιαφέρον να αφήσουμε την ιστορία να μας δείξει τις ρίζες αυτού του κινήματος. Το περιοδικό Newsweek έγραψε πρόσφατα: «Τον Ιανουάριο του 1957, έξη έθνη υπέγραψαν μία συνθήκη στην τοποθεσία του αρχαίου Ρωμαϊκού Καπιτωλίου, κι έφεραν σε ύπαρξη την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα... Ένας ακόλουθος του Πωλ-Ενρί Σπάακ, του τότε Βέλγου υπουργού εξωτερικών, θυμάται ότι είχε πει: ‘Νομίζετε ότι έχουμε θέσει τον θεμέλιο λίθο για μία νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία;’ και πρόσθεσε πως ‘είχαμε όλοι νοιώσει έντονα ότι ήμασταν Ρωμαίοι εκείνη την ημέρα’».
ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ;
Που μας οδηγούν όλα αυτά; Με την ανθρωπότητα να έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει τη ζωή πάνω στη γη, με το Ισραήλ να έχει την Ιερουσαλήμ και να θέλει να αποκαταστήσει το Ναό και με τις αποφασιστικές προσπάθειες για ενοποίηση της Ευρώπης, καλά θα κάναμε να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις της Βιβλικής προφητείας και να μην αγνοούμε τη σχέση της με τις παγκόσμιες συνθήκες. Φυσικά, οι προφητείες που εξετάσαμε εδώ δεν είναι οι μοναδικές που πρέπει να έχουμε υπόψη μας, αλλά είναι βασικές, γιατί μας παρέχουν ένα πλαίσιο μέσα από το οποίο μπορούμε να βλέπουμε το μέλλον.
Η Βίβλος είναι γεμάτη από τις πολύτιμες αλήθειες του Θεού για έναν κόσμο άθεο και αποπροσανατολισμένο. Αυτές οι αλήθειες περιλαμβάνουν βιβλικές προφητείες. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι η Εκκλησία Του θα κήρυττε πιστά το αληθινό ευαγγέλιο της ερχόμενης Βασιλείας Του, ως μία μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Όταν ολοκληρωθεί η μαρτυρία αυτή του Ευαγγελίου της Βασιλείας, «τότε θα έρθει το τέλος» (Ματθ.24:14).
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Thomas Ice and Randall Price: «Ready to Rebuild» (Harvest House, Eugene, Oregon, 1992, σ. 23-24).
[2] Philip C. Hammond: «New Light on the Nabateans» (Biblical Archaeology Review, March-April 1981, σ. 23).
[3] Ice and Price, σ. 99.
[4] «Don’t Spoil a Success» (Newsweek Magazine, 29 Ιανουαρίου 1996, σ. 40).
Αν και δήλωσε ρητά στους μαθητές Του ότι κανείς δεν γνώριζε τον ακριβή χρόνο της επιστροφής Του, ούτε ακόμα και ο ίδιος, παρά μόνον ο Πατέρας Θεός (εδ.36, 44), έδωσε κάποια σημεία που θα αποτελούν προειδοποιήσεις για το ότι η έλευσή Του είναι πολύ κοντά. Είπε ότι, όπως όταν βγάζει φύλλα η συκιά καταλαβαίνουμε ότι το καλοκαίρι είναι κοντά, «έτσι κι εσείς, όταν δείτε όλα αυτά, να γνωρίζετε ότι κοντά είναι (ο ερχομός Μου), επί θύραις» (εδ.32-33).
Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι η προφητείες είναι ένα αντικείμενο που πρέπει να το χειριζόμαστε με μεγάλη προσοχή (εδ.23-26), γιατί αλλιώς θα πλανηθούμε (εδ.4-5, 11). Δυστυχώς, πολλά θλιβερά γεγονότα έχουν συμβεί από την εποχή Του και μετά, στα οποία ειλικρινείς, αλλά αφελείς άνθρωποι, οδηγημένοι από λανθασμένες ερμηνείες, πήραν δρόμους που οδήγησαν στην καταστροφή ή στη γελοιοποίηση. Κάθε χρόνο ακούμε να αναφέρονται τέτοιες τραγικές ιστορίες.
ΘΛΙΒΕΡΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΘΡΥΜΑΤΙΣΜΕΝΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ
Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας δεν είναι κάτι καινούργιο. Στον 1ο αιώνα μ.Χ, τέτοιες περιπτώσεις αναφέρονται στις Πράξεις. Ο ραβίνος Γαμαλιήλ ανέφερε δύο τέτοιους ψευδο-μεσσίες οι οποίοι σηκώθηκαν κι οδήγησαν τον λαό να πιστέψει ότι οδηγούνταν από τον Θεό: «Επειδή πριν από τις ημέρες αυτές σηκώθηκε ο Θευδάς, λέγοντας τον εαυτό του ότι είναι κάποιος μεγάλος, στον οποίο προσκολλήθηκε ένας αριθμός από άντρες μέχρι 400. Ο οποίος φονεύθηκε, και όλοι όσοι πείθονταν σ' αυτόν διαλύθηκαν και κατάντησαν σ’ ένα τίποτα. Ύστερα από αυτόν σηκώθηκε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος κατά τις ημέρες της απογραφής κι έσυρε πίσω του αρκετό λαό. Κι εκείνος απωλέστηκε κι όλοι όσοι πείθονταν σ’ αυτόν διασκορπίστηκαν» (Πράξεις 5:36-37).
Τα τελευταία 2.000 χρόνια πολλοί άνδρες και γυναίκες ισχυρίστηκαν ότι ήταν προφήτες ή μεσσίες και πλάνησαν πολλούς. Έτσι, είναι φυσικό πολλοί άνθρωποι σήμερα να είναι καχύποπτοι, σχετικά με τις προφητείες και να τις αποφεύγουν. Ωστόσο αυτό μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο άλλο άκρο, όπου πολλοί αγνοούν ή περιφρονούν την προφητεία.
Ας μην κάνουμε λάθος: η προφητεία έχει πράγματι έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην Αγία Γραφή. Αλλά πρέπει να αποφύγουμε τις δύο παγίδες, αφενός το να μας απορροφήσουν τόσο, ώστε να ερμηνεύουμε κάθε σημαντικό γεγονός σαν σημάδι του τέλους, και αφετέρου το να παραβλέπουμε κάθε σημαντικό γεγονός που συμβαίνει στον κόσμο, ως άσχετο με την προφητική διάσταση.
Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
Αναφερόμενος στην πρώτη έλευση του Ιησού, ο Πέτρος ανέφερε ότι η ήδη εκπληρωμένη προφητεία θα πρέπει να μας ενισχύει στην ελπίδα και στην πίστη ότι θα εκπληρωθούν και οι υπόλοιπες προφητείες, που δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί. «Κι έχουμε βεβαιότερο τον προφητικό λόγο, στον οποίο καλά κάνετε να προσέχετε όπως σε λύχνο που φέγγει σε σκοτεινό τόπο, ωσότου έρθει η αυγή της ημέρας και ο αυγερινός ανατείλει μέσα στις καρδιές σας» (Β' Πέτρου 1:19).
Εδώ ο Πέτρος συγκρίνει τις προφητείες της Αγίας Γραφής μ’ ένα φως που μας δίνει ορατότητα μέχρι να έρθει τελικά η Βασιλεία του Θεού, που θα φέρει ο Βασιλιάς Ιησούς πάνω στη γη. Όταν αυτό λάβει χώρα, τότε κάθε μάτι θα δει τη δόξα Του ως λαμπρό φως (Ματθ.24:27, 30, Αποκ.1:7).
Ο Θεός, μέσα στο Λόγο Του, μας δίνει ένα ευρύ περίγραμμα και μία σειρά από προφητικά γεγονότα, αλλά πολλές λεπτομέρειες είναι ασαφείς. Μερικά πράγματα μπορούν να φανούν καθαρά, ενώ άλλα είναι ακόμα πέρα από την ορατότητά μας, τουλάχιστον σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας που βρισκόμαστε.
Με άλλα λόγια, υπάρχει ένα πλαίσιο προφητείας που είναι αξιόπιστο, αλλά μπορεί να είναι επιζήμιο το να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε κάθε λεπτομέρεια που περιέχεται μέσα σ’ αυτό.
Ποιο όμως είναι αυτό το πλαίσιο της προφητείας; Ανάμεσα στις πολλές προρρήσεις γεγονότων που οδηγούν στην επιστροφή του Χριστού, υπάρχου διάφορες βασικές προφητικές συνθήκες οι οποίες μπορούν να επιβεβαιωθούν και να προσδιοριστούν ιστορικά.
α) Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι θα ερχόταν μία εποχή, που η ικανότητα του ανθρώπου για καταστροφή θα ήταν τόσο τρομερή, ώστε η ζωή θα μπορούσε να εξαλειφθεί απ’ τη γη. Αυτό είναι που κάνει τόσο τρομακτική την εποχή της «μεγάλης θλίψης», που να μη συγκρίνεται με καμία προηγούμενη στην ανθρώπινη ιστορία.
Το ανθρώπινο γένος διεξάγει πολέμους από την αυγή της ιστορίας, αλλά ποτέ πριν (όταν πολεμούσε με πέτρες και ρόπαλα, με τόξα και ακόντια, ή με κανόνια και τουφέκια) δεν είχε την ικανότητα να εξαφανίσει όλη τη ζωή και να εκπληρώσει έτσι αυτή την προφητεία. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά το 1945 με την έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας και με την εξέλιξη που ακολούθησε της βόμβας υδρογόνου. Με χιλιάδες είδη πυρηνικών όπλων στη διάθεσή της, η ανθρωπότητα σήμερα έχει την τρομακτική ικανότητα να αφανίσει τους ζωντανούς οργανισμούς από τον πλανήτη, και μάλιστα όχι μόνο μία φορά, αλλά πολλές!
Η συνθήκη αυτή δεν υπήρχε ποτέ πριν στην ιστορία, μέχρι το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Ο άνθρωπος ποτέ δεν υπήρξε καλός διαχειριστής της γης, αλλά ποτέ πριν δεν είχε την ικανότητα να καταστρέψει πλήρως όλη τη ζωή. Αλλά ο Ιησούς είπε ότι, αν αφηνόταν ανεξέλεγκτο, το ανθρώπινο γένος θα έκανε ακριβώς αυτό, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που Αυτός πρέπει να επέμβει για να σώσει την ανθρωπότητα.
Για τις τελευταίες ημέρες η Αγία Γραφή λέει: «Και τα έθνη οργίστηκαν, και ήρθε η οργή Σου, και ο καιρός των νεκρών για να κριθούν, και να δώσεις τον μισθό στους δούλους Σου τους προφήτες και στους αγίους και σ’ εκείνους που φοβούνται το όνομά Σου, τους μικρούς και τους μεγάλους και να φθείρεις αυτούς που φθείρουν τη γη» (Αποκ.11:18). Μόνο στις τελευταίες δεκαετίες η ανθρωπότητα έχει φτάσει στην τρομακτική ικανότητα να «καταστρέψει τη γη»!
β) ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΙΣΡΑΗΛ
Η δεύτερη συνθήκη που πρέπει να υπάρχει, πριν την έλευση του Χριστού, αφορά την ύπαρξη του έθνους του Ισραήλ.Η επιβίωση της θρησκείας και του πολιτισμού αυτού του αρχαίου λαού, ο οποίος υπήρξε μάρτυρας της ακμής και της παρακμής τόσο μεγάλων πολιτισμών όπως του Αιγυπτιακού, του Βαβυλωνιακού, του Περσικού, του Ελληνιστικού και Ρωμαϊκού, είναι ένα θαύμα πέρα από κάθε λογική. Ένας κοσμικός Εβραίος ιστορικός του 19ου αιώνα, ο Heinrich Graetz, είχε πει ότι «ένα έθνος που υπήρξε μάρτυρας της ακμής και της παρακμής των περισσότερων αρχαίων αυτοκρατοριών και που συνεχίζει να κρατάει τη θέση του σήμερα, αξίζει την πιο έντονη προσοχή».
Ο Max Dimont, ένας άλλος Εβραίος ιστορικός, αναφέρει μια ιστορία σχετικά με τον Ναπολέοντα, που κάποτε πέρασε κοντά από μία συναγωγή κι άκουσε από μέσα κλάμα. Ρώτησε: «Τι είναι αυτό το κλάμα;». Του είπαν ότι οι Εβραίοι θρηνούν για την καταστροφή του ναού τους. Εντυπωσιασμένος, ο Ναπολέων είπε, «Ένας λαός που ποθεί τόσο πολύ την πόλη του και το Ναό του, είναι προορισμένος να τα αποκαταστήσει μία μέρα!».[1]
Αυτή η πρόρρηση έχει εκπληρωθεί κατά μέρος. Τώρα οι Εβραίοι έχουν την Ιερουσαλήμ και ο «θρήνος» τους λαμβάνει χώρα στη δυτική πλευρά του Όρους του Ναού, στον τοίχο αντιστήριξης της ευρείας υποδομής που ο Ηρώδης ο Μέγας κατασκεύασε για να υποστηρίξει τον ξαναχτισμένο ναό. Εκεί, στο Δυτικό Τείχος, οι Εβραίοι ακόμα κλαίνε και θρηνούν για την απώλεια του Ναού και προσεύχονται για την αποκατάστασή του. Έτσι το μέρος εκείνο μερικές φορές ορθά ονομάζεται «Τείχος των Δακρύων».
-Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΘΥΣΙΩΝ
Οι προφητείες στα βιβλία του Ιωήλ, του Ζαχαρία και αλλού, αναφέρουν ότι θα υπάρχει μία σημαντική εβραϊκή παρουσία μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ, πριν τη δεύτερη έλευση του Μεσσία. Ο Δανιήλ (12:11) φαίνεται να υποδηλώνει ότι τα θυσιαστικά τελετουργικά θα ανανεωθούν και μετά θα διακοπούν ακριβώς πριν την έλευσή Του. Ο ίδιος ο Ιησούς προειδοποίησε: «Όταν λοιπόν δείτε το βδέλυγμα της ερήμωσης, για το οποίο μίλησε ο προφήτης Δανιήλ, να στέκεται στον άγιο τόπο (εκείνος που διαβάζει, ας καταλαβαίνει), τότε, αυτοί που βρίσκονται στην Ιουδαία ας φεύγουν προς τα βουνά» (Ματθ.24:15-16).
Το «βδέλυγμα της ερήμωσης», που περιγράφεται μερικές φορές στα κεφάλαια 8-12 του Δανιήλ, έχει σχέση με τη βεβήλωση των θυσιών και του αγίου τόπου στην Ιερουσαλήμ. Για να εκπληρωθούν τέτοιες προφητείες, χρειάζεται τουλάχιστον ένα θυσιαστήριο σε κάποιον «άγιο τόπο», έστω κι αν ακόμα ο Ναός δεν έχει ακόμα ξαναχτιστεί.
Πριν τον 20ό αιώνα, αυτό φαινόταν σαν κάτι αδύνατο να συμβεί. Ο εβραϊκός λαός είχε διασκορπιστεί για σχεδόν 2.000 χρόνια, και η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε τον έλεγχο της γης Ισραήλ. Οι Εβραίοι δεν είχαν στρατό, ενότητα ή υποστήριξη απ’ το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας για να επιστρέψουν στην αρχαία τους γη. Πολλά βιβλία γράφτηκαν για τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που συνάντησε ο Σιωνισμός, το πολιτικό κίνημα που οργανώθηκε περί τα τέλη του 19ου αιώνα για την επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Όμως, αυτό έγινε. Αφού σχηματίστηκε το νεαρό έθνος του Ισραήλ το 1948, ακόμα φαινόταν αδύνατο οι Εβραίοι να πάρουν τον έλεγχο όλης της Ιερουσαλήμ, και τα πιο πολυπληθή αραβικά έθνη, που ήταν γύρω από το Ισραήλ, αποφάσισαν ποτέ να μην επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Ωστόσο, στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, το Ισραήλ ανέκτησε όλη την μέχρι τότε διαιρεμένη πόλη.
Η ισραηλινή κυβέρνηση, όμως, για να αμβλύνει τη θρησκευτική ένταση ανάμεσα στους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους, αποφάσισε η περιοχή όπου βρισκόταν ο ναός και προσφέρονταν οι θυσίες (το Όρος του Ναού), να παραμείνει κάτω από τον έλεγχο των μουσουλμανικών αρχών.
-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΘΕΙ Ο ΝΑΟΣ
Μία από τις λιγότερο γνωστές πλευρές αυτής της ιστορίας είναι οι πολλές προσπάθειες που έγιναν τα τελευταία 2.000 χρόνια για να ξαναχτιστεί ο Ναός, που καταστράφηκε από τους Ρωμαίους, το 70 μ.Χ.
Μετά την καταστροφή του, οι Εβραίοι άρχισαν να εγκαθίστανται και πάλι στην Ιερουσαλήμ. Επτά συναγωγές χτίστηκαν στους πρόποδες του Όρους του Ναού. Το 117, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός έδωσε την άδεια να ξαναχτιστεί ο Ναός. Όμως, δύο χρόνια αργότερα, ανακάλεσε το διάταγμά του και διέταξε η Ιερουσαλήμ να ανοικοδομηθεί ως ρωμαϊκή αποικία.
Το 132, ξέσπασε μία εξέγερση των Εβραίων με αρχηγό τον Σίμωνα μπαρ Κοχμπά, που από πολλούς έγινε δεκτός ως ο Μεσσίας. Η εξέγερση κράτησε τρία χρόνια. Και τότε, πάλι έγινε προσπάθεια να ανοικοδομηθεί ο Ναός, αλλά η νίκη του Αδριανού έσβησε κάθε ελπίδα.
Η επόμενη προσπάθεια να οικοδομηθεί ο Ναός ήταν το 363, όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός έδωσε άδεια στους Εβραίους να ξεκινήσουν το χτίσιμο του Ναού. Τους έδωσε ακόμα χρήματα κι οικοδομικά υλικά. Κάτι παράξενο συνέβη όμως, σύμφωνα με ιστορικούς της εποχής, όταν επρόκειτο να αρχίσουν την ανοικοδόμηση: ένας ισχυρός σεισμός χτύπησε και ματαίωσε τη θεμελίωση του όλου έργου.
Ένας συγγραφέας εξηγεί: «Οι λίθοι είχαν στοιβαχτεί κι ήταν έτοιμοι. Ακριβή ξυλεία είχε αγοραστεί. Το απαραίτητο μέταλλο ήταν κοντά. Οι Εβραίοι της Ιερουσαλήμ πανηγύριζαν. Την επόμενη, 20 Μαΐου του 363 μ.Χ., θα ξανάρχιζε το χτίσιμο του Ναού!... Ξαφνικά οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ άρχισαν να τρέμουν και τα κτίρια λύγιζαν, σωριάζοντας στο έδαφος διακόσια χρόνια ελπίδων».[2] Στους αιώνες που ακολούθησαν, οι Χριστιανοί αυτοκράτορες του Βυζαντίου, εξαιτίας εχθρότητας και αντιζηλίας προς τον εβραϊκό λαό και τη θρησκεία του, δεν επέτρεψαν την ανοικοδόμηση του Ναού.
Η επόμενη ευκαιρία για ανοικοδόμηση ήρθε το 614, όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ από τους Βυζαντινούς. Εφόσον οι Εβραίοι τους είχαν βοηθήσει στην κατάληψή της, οι Πέρσες τους έδωσαν την άδεια να ξαναχτίσουν το Ναό. Ωστόσο γρήγορα το έργο σταμάτησε, όταν ο Σάχης άλλαξε γνώμη και απέσυρε το διάταγμά του.
Μετά, το 638, οι Άραβες κάτω από τη σημαία του Ισλάμ κατέκτησαν την πόλη, και, με εξαίρεση λίγων χρόνων, αυτοί ή οι Τούρκοι κατείχαν την Ιερουσαλήμ μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε, μετά την ήττα των Τούρκων (συμμάχων των Γερμανών), η Βρετανία ανέλαβε την κυριαρχία της περιοχής, που της ανατέθηκε από την Κοινωνία των Εθνών, και μετέπειτα από τα Ηνωμένα Έθνη, μέχρι την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Όλους εκείνους τους αιώνες το Όρος του Ναού ήταν ένα προπύργιο της ισλαμικής πίστης, και οι Εβραίοι απαγορεύονταν να λατρεύουν σε εκείνη την περιοχή. Ένα ισλαμικό τέμενος οικοδομήθηκε στο σημείο που υπήρχε παλιά ο Ναός, και μάλιστα, όπως πολλοί ειδικοί πιστεύουν, εκεί ακριβώς όπου γίνονταν οι θυσίες. Τώρα πλέον θεωρείται ένας από τους κυριότερους ιερούς τόπους του Ισλάμ.
Ήταν αδύνατον η προφητεία του Ιησού να εκπληρωθεί επί τόσους αιώνες, που οι Ρωμαίοι, Πέρσες, Άραβες, και Τούρκοι κατείχαν την πόλη. Αλλά η επανάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Εβραίους, το 1967, βοήθησε στο να στηθεί η σκηνή όπου θα λάβει χώρα η εκδήλωση αυτής της προφητείας.
-ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ
Τι συνέβη από τότε; Ένα βιβλίο, πάνω στο θέμα, γράφει: «Ο Ναός είτε θεωρείται απλώς ως εθνικό σύμβολο, ένα σημείο αναζωογόνησης, για τους Εβραίους του Ισραήλ και της Διασποράς, είτε θεωρείται ως προφητική ελπίδα ουσιαστική για την εκπλήρωση της αποστολής του Ιουδαϊσμού. Απ’ την εποχή της απελευθέρωσης της Ιερουσαλήμ, δημιουργήθηκε η πιθανότητα της ανοικοδόμησής του. Ενώ μερικές προσπάθειες έγιναν μετά το 1967 για να οργανωθούν συζητήσεις σχετικά με την ανοικοδόμηση, δεν ήταν παρά μέχρι... την Παλαιστινιακή εξέγερση (το 1987) που τα κινήματα για την ανοικοδόμηση του Ναού άρχισαν ορατά να οργανώνονται... Όλη η εβραϊκή ιστορία, όσο μας αφορά, είναι μία τεράστια παρένθεση, μέχρις ότου επιστραφεί ο Ναός. Η ζωή χωρίς το Ναό δεν είναι ζωντανή».[3]
Στον Έσδρα (κεφ.3) βλέπουμε ότι, μετά τη καταστροφή του Ναού του Σολομώντα, οι Εβραίοι που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία πρόσφεραν θυσίες, πριν οικοδομηθεί ο Ναός, στην ανάλογη τοποθεσία. Μία σύγχρονη αναζωπύρωση του συστήματος των θυσιών, θα μπορούσε, συνεπώς, να υπάρξει χωρίς να απαιτείται η οικοδόμηση του Ναού.
Σήμερα, οι μουσουλμανικές θρησκευτικές αρχές ελέγχουν το Όρος του Ναού, τον «άγιο τόπο» στον οποίο αναφέρθηκε ο Ιησούς στην προφητεία του. Μερικές από τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για την εκπλήρωση αυτής της προφητείας, δεν υπάρχουν ακόμη.
Από το 1989, όμως, έχουν αρχίσει οργανωμένες προσπάθειες για την προετοιμασία της οικοδόμησης ενός ναού. Μερικές εβραϊκές ομάδες έχουν οργανωθεί δημόσια για να εκτελέσουν αυτό το σχέδιο. Μία από αυτές αποκαλείται «Οργάνωση για την Προετοιμασία του Ναού» και τυπώνει ένα διμηνιαίο περιοδικό σχετικό με το θέμα.
Μία άλλη ομάδα, που εστιάζεται στην προετοιμασία της ιερατικής ενδυμασίας και των λατρευτικών σκευών, είναι το «Ινστιτούτο του Ναού». Έχουν κατασκευαστεί μέχρι τώρα, 53 από τα 103 απαραίτητα λατρευτικά σκεύη. Υπάρχουν, επίσης, αρχιτέκτονες και μηχανικοί που έχουν ετοιμάσει σχέδια για το Ναό. Μακέτες έχουν εκτεθεί με σκοπό να προωθήσουν αυτές τις ιδέες.
Μία άλλη ομάδα, που έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα, είναι «Οι Πιστοί του Όρους του Ναού». Υπό την ηγεσία του Gershon Salomon, καθηγητή ανατολικών σπουδών στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, η ομάδα αυτή έχει σαν σκοπό να πάρει το Όρος του Ναού από τους Άραβες και να ξαναχτίσει εκεί το Ναό. Σύμφωνα με τα λόγια του, θα ήταν «ένας Ναός που θα γινόταν ξανά το κέντρο της θρησκευτικής, εθνικής, πνευματικής και ηθικής ζωής του Ισραήλ».
Από το 1990 και μετά, μέλη αυτής της ομάδας έχουν προσπαθήσει να βάλουν την πρώτη πέτρα του ναού πάνω στο Όρος του Ναού, αλλά δεν το κατόρθωσαν. Η Ισραηλινή αστυνομία και οι μουσουλμανικές αρχές σταμάτησαν τις προσπάθειές τους.
Ωστόσο, σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας, μόνο μία μικρή σχετικά μειοψηφία των Εβραίων θεωρούν ως ευθύνη τους να ξαναχτίσουν το Ναό, χωρίς άμεση θεϊκή επέμβαση. Το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ είναι στο μεγαλύτερο τμήμα του κοσμικό, όχι θρησκευτικό. Θα χρειαζόταν μία δραματική αύξηση στον θρησκευτικό ζήλο για να εγείρει αρκετή υποστήριξη για την αποκατάσταση του Ναού και των θυσιών.
Έτσι έχουν τα πράγματα προς το παρόν. Φυσικά, αυτές οι συνθήκες θα μπορούσαν να αλλάξουν ταχύτατα μέσα στο μεταβλητό πολιτικό κλίμα της Μέσης Ανατολής.
γ) ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΚΗΝΗ
Η τρίτη συνθήκη, που θα πρέπει να προσέξουμε, έχει να κάνει με την τελική αναζωπύρωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κάτι που προφητεύεται εκτεταμένα στα βιβλία του Δανιήλ και της Αποκάλυψης.
Ο προφήτης Δανιήλ, ερμηνεύοντας το όνειρο του τεράστιου αγάλματος, που είδε ο Ναβουχοδονόσορ, μίλησε για μία σειρά «βασιλείων» που θα εμφανίζονταν στην παγκόσμια σκηνή. Η πρώτη απ’ αυτές τις βασιλείες ήταν η Βαβυλωνιακή, κάτω από την ηγεσία του ίδιου του Ναβουχοδονόσορ (Δανιήλ 2:28-38). Θα ακολουθούσαν άλλες τρεις βασιλείες (εδ.39-40). Συγκρίνοντας την ιστορία με άλλες Βιβλικές προφητείες, μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτές οι τέσσερις βασιλείες ήταν, κατά σειρά, η Βαβυλωνιακή, η Μηδο-Περσική, η Ελληνική, και η Ρωμαϊκή.
Μιλώντας για την τέταρτη και τελική βασιλεία, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Δανιήλ είπε ότι θα ήταν «ισχυρή όπως το σίδηρο, όπως το σίδηρο κατακόβει και καταλεπταίνει τα πάντα, μάλιστα καθώς το σίδηρο που συντρίβει τα πάντα έτσι θα κατακόβει και θα κατασυντρίβει» (εδ.40). Η Ρώμη πράγματι αποδείχτηκε ότι είναι η πιο ισχυρή και διάρκεσε πολύ περισσότερο από όσες προηγήθηκαν, καταπίνοντας τα υπολείμματά τους σε μία βασιλεία που κράτησε αιώνες.
Ωστόσο, ο Δανιήλ αποκάλυψε μερικές συναρπαστικές προφητικές λεπτομέρειες γι’ αυτή τη βασιλεία. Είπε ότι τα πόδια και τα πέλματα του αγάλματος, στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορ, αντιπροσώπευαν αυτή τη βασιλεία, που αργότερα φάνηκε ότι ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το άγαλμα είχε πόδια και δάχτυλα που ήταν «κατά μέρος από πηλό και κατά μέρος από σίδηρο», κάτι που έδειχνε ότι «η δύναμη του σιδήρου θα είναι μέσα του», αλλά επίσης και ότι «η βασιλεία θα είναι διαιρεμένη» και θα είναι «κατά μέρος δυνατή και κατά μέρος εύθραυστη». Επίσης, «όπως ο σίδηρος δεν αναμιγνύεται με τον πηλό», τα συστατικά αυτής της βασιλείας δεν θα κρατιόνταν σταθερά μεταξύ τους για πολύ καιρό (εδ.41-43).
Στη συνέχεια, ο Δανιήλ λέει ότι, «κατά τις ημέρες εκείνων των βασιλιάδων, ο Θεός του ουρανού θα σηκώσει μια βασιλεία, που δεν θα φθαρεί στον αιώνα και η βασιλεία αυτή δε θα περάσει σε άλλον λαό. Θα κατασυντρίψει και θα συντελέσει όλες αυτές τις βασιλείες, ενώ αυτή θα διαμένει στους αιώνες» (εδ.44).
Είναι μία σαφής προφητεία για τη Βασιλεία του Θεού, που θα γίνει πραγματικότητα πάνω στη γη από τον Ιησού κατά την επιστροφή Του. Τότε μόνον «η βασιλεία του κόσμου έγινε του Κυρίου μας και του Χριστού Του και θα βασιλεύσει στους αιώνες των αιώνων» (Αποκ.11:15).
Υπάρχει κάτι λάθος με αυτή τη διαδοχή γεγονότων; Σίγουρα η Βασιλεία του Θεού δεν εγκαθιδρύθηκε τις μέρες της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Ιησούς δεν ενθρονίστηκε ως ο ανώτατος άρχοντας του κόσμου (Α' Ιωαν.5:19). Μήπως έκανε λάθος ο Δανιήλ σχετικά με τη χρονολόγηση αυτών των γεγονότων;
-ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ
Η απάντηση θα βρεθεί όταν εξετάζουμε άλλες προφητείες που μιλάνε γι’ αυτήν την τέταρτη βασιλεία. Βλέπουμε ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όχι μόνο δεν ξεχάστηκε και δεν εξαφανίστηκε, αλλά είναι προορισμένη να αναστηθεί και πάλι!
Ο απόστολος Ιωάννης, πλησιάζοντας στο τέλος της ζωής του, είχε ένα εκπληκτικό όραμα από τον Ιησού Χριστό (Αποκ.1:1) για το τι θα συνέβαινε στο υπόλοιπο της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Ιωάννης, σαν τον Δανιήλ, εμπνεύστηκε από τον Θεό στο να γράψει για τα γεγονότα που θα οδηγήσουν στην δεύτερη έλευση του Ιησού. Η Αποκάλυψη στο 19ο κεφάλαιο περιγράφει την ένδοξη επιστροφή Του στη γη, που θα καταλήξει στην ανατροπή και την καταστροφή «των βασιλειών της γης, και των στρατευμάτων τους», σε έναν μεγάλο θρησκευτικό ψευδο-προφήτη, και κάτι που αποκαλείται «το θηρίο» (Αποκ.19:19-20).
Αυτό το «θηρίο» αντιστοιχεί στη τέταρτη βασιλεία, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που είδε συμβολικά ο Ναβουχοδονόσορ και ερμήνευσε ο Δανιήλ. Και το θηρίο που είδε ο Ιωάννης και η βασιλεία του σιδήρου και πηλού, όπως ερμήνευσε ο Δανιήλ, θα υπάρχουν και θα καταστραφούν από τον Ιησού Χριστό κατά την έλευσή Του. Έτσι η προφητεία δείχνει ότι η δύναμη του θηρίου και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα είναι ένα και το αυτό.
-ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΛΙ ΘΑ ΥΨΩΘΕΙ
Το 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης μάς δίνει επιπρόσθετες λεπτομέρειες, για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τη φύση αυτής της αυτοκρατορίας και πως θα μπορούσε να υπάρχει και στην αρχαιότητα και κατά την εποχή της επιστροφής του Ιησού. Το κεφάλαιο αυτό περιγράφει ένα «θηρίο κόκκινο... που είχε επτά κεφάλια και δέκα κέρατα» (εδ.3). Αναφέρεται ότι υπήρχε σε κάποια χρονική εποχή, ότι μετά δεν θα υπήρχε, και τελικά όμως θα υπήρχε πάλι (εδ.8,11). Αυτό μας δίνει το κλειδί για να κατανοήσουμε αυτές τις προφητείες, που πολλές φορές φαίνονται μπερδεμένες. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπήρχε στο παρελθόν, δεν υπάρχει τώρα εδώ και αιώνες, αλλά θα υπάρξει πάλι.
Το εδάφιο 10 μας εξηγεί ότι, τα 7 κεφάλια του θηρίου αντιπροσωπεύουν «επτά βασιλείς» που κυβερνούν για ένα χρονικό διάστημα. Μία μελέτη της ευρωπαϊκής ιστορίας δείχνει ότι μετά από τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476 μ.Χ., διάφοροι αυτοκράτορες προσπάθησαν, αρχίζοντας το 554 μ.Χ με τον Ιουστινιανό, με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας, να αναβιώσουν το μεγαλείο και τη δύναμη της Αυτοκρατορίας εκείνης. Αυτές οι προφητείες του Δανιήλ και της Αποκάλυψης δείχνουν ότι η Αυτοκρατορία θα αναστηθεί πάλι.
Η εικόνα του αγάλματος, που ερμηνεύθηκε απ’ τον Δανιήλ, είχε πόδια και δάχτυλα από σίδηρο ανάμικτο με πηλό. Στην Αποκάλυψη (κεφάλαιο 17) βλέπουμε ότι αυτά τα 10 δάχτυλα αντιστοιχούν στα 10 κέρατα του θηρίου, που είδε ο Ιωάννης. «Και τα δέκα κέρατα που είδες, είναι δέκα βασιλείς, οι οποίοι ακόμα δεν πήραν βασιλεία, αλλά παίρνουν εξουσία, για μια ώρα, σαν βασιλείς μαζί με το θηρίο. Αυτοί έχουν μια γνώμη, και θα παραδώσουν στο θηρίο τη δύναμη και τη δική τους εξουσία. Αυτοί θα πολεμήσουν με το Αρνίο και το Αρνίο θα τους νικήσει, επειδή είναι Κύριος κυρίων και Βασιλιάς βασιλέων» (Αποκ.17:12-14).
Τώρα η εικόνα γίνεται καθαρότερη. Λίγο πριν την επιστροφή του Χριστού οι 10 «βασιλείς» (λέξη που σημαίνει γενικότερα «ηγέτες», όχι αναγκαστικά «βασιλείς») θα ενωθούν σε μία πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συμμαχία. Μερικοί θα είναι ισχυρότεροι από τους άλλους, όπως ο σίδηρος είναι ισχυρότερος από τον πηλό. Επειδή θα αντιπροσωπεύουν διάφορες εθνικότητες και κουλτούρες, θα είναι διχασμένοι σε άλλα θέματα, εκτός από την συμμαχία τους με το θηρίο. Η δύναμη και η εξουσία που προέρχεται από τη συνομοσπονδία τους θα διαρκέσει μικρό μόνο διάστημα πριν κάνουν το μοιραίο λάθος να αντισταθούν στον Μεσσία, κατά την επιστροφή Του, οπότε θα συντριφτούν και θα καταστραφούν.
Είναι πιθανόν, μία ομάδα 10 ηγετών, μέσα από συμμαχίες ή άλλες συμφωνίες, να δημιουργήσει μία ένωση που θα εκπληρώσει αυτά τα εσχατολογικά γεγονότα. Η προφητεία του Δανιήλ δείχνει ότι αυτοί οι ηγέτες θα διατηρήσουν τις κουλτούρες και τις γλώσσες τους, και δεν θα αποτελούν μία ομοιόμορφη ομοσπονδία, όπως οι Η.Π.Α., αλλά 10 ατομικές πολιτικές και πολιτιστικές οντότητες ενωμένες πολιτικά και στρατιωτικά για έναν κοινό σκοπό.
Τουλάχιστον, η ιδέα του να αρχίσουν μία νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν στο νου των θεμελιωτών αυτού του οργανισμού εθνών. Έχει συνεχίσει να ευημερεί, καθώς τα διαχωριστικά φράγματα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών πέφτουν το ένα μετά το άλλο και προχωρούν σε μεγαλύτερη συνεργασία στον οικονομικό και πολιτικό τομέα. Ο χρόνος θα δείξει που θα οδηγήσουν αυτές οι τάσεις και πόσο γρήγορα.
ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ;
Που μας οδηγούν όλα αυτά; Με την ανθρωπότητα να έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει τη ζωή πάνω στη γη, με το Ισραήλ να έχει την Ιερουσαλήμ και να θέλει να αποκαταστήσει το Ναό και με τις αποφασιστικές προσπάθειες για ενοποίηση της Ευρώπης, καλά θα κάναμε να ακούσουμε τις προειδοποιήσεις της Βιβλικής προφητείας και να μην αγνοούμε τη σχέση της με τις παγκόσμιες συνθήκες. Φυσικά, οι προφητείες που εξετάσαμε εδώ δεν είναι οι μοναδικές που πρέπει να έχουμε υπόψη μας, αλλά είναι βασικές, γιατί μας παρέχουν ένα πλαίσιο μέσα από το οποίο μπορούμε να βλέπουμε το μέλλον.
Η Βίβλος είναι γεμάτη από τις πολύτιμες αλήθειες του Θεού για έναν κόσμο άθεο και αποπροσανατολισμένο. Αυτές οι αλήθειες περιλαμβάνουν βιβλικές προφητείες. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι η Εκκλησία Του θα κήρυττε πιστά το αληθινό ευαγγέλιο της ερχόμενης Βασιλείας Του, ως μία μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Όταν ολοκληρωθεί η μαρτυρία αυτή του Ευαγγελίου της Βασιλείας, «τότε θα έρθει το τέλος» (Ματθ.24:14).
Mario Seiglie
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Thomas Ice and Randall Price: «Ready to Rebuild» (Harvest House, Eugene, Oregon, 1992, σ. 23-24).
[2] Philip C. Hammond: «New Light on the Nabateans» (Biblical Archaeology Review, March-April 1981, σ. 23).
[3] Ice and Price, σ. 99.
[4] «Don’t Spoil a Success» (Newsweek Magazine, 29 Ιανουαρίου 1996, σ. 40).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου